Μετὰ τὴ ναυμαχία ὁ Ξέρξης, ἐνῶ ἀκόμη ἔβραζε ἀπὸ θυμὸ γιὰ τὴν ἀποτυχία του, σκέφτηκε νὰ γεμίση μὲ χώματα καὶ νὰ φράξη τὸ ἐνδιάμεσο στενό, γιὰ νὰ ὁδηγήση τὸ πεζικό του στὴ Σαλαμίνα ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων. Ὁ Θεμιστοκλῆς ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος θέλοντας νὰ δοκιμάση τὸν Ἀριστείδη, τοῦ ἔλεγε πὼς ἔχει τὴ γνώμη νὰ πᾶνε μὲ τὰ πλοῖα τους στὸν Ἑλλήσποντο καὶ νὰ διαλύσουν τὴ γέφυρα ποὺ εἶχε στήσει ἐκεῖ ὁ Ξέρξης, «γιὰ νὰ μπορέσωμε ἔτσι», ἔλεγε, «νὰ πιάσωμε τὴν Ἀσία μέσα στὴν Εὐρώπη». Ἀλλὰ ὁ Ἀριστείδης ἀρνήθηκε νὰ δεχτῆ τέτοια πρόταση καὶ τοῦ λέει: «Ὡς τώρα ἔχομε πολεμήσει ἕνα βάρβαρο ποὺ εἶχε ὅλες του τὶς ἀνέσεις, μά, ἄν τὸν ἀποκλείσωμε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀπὸ τὸ φόβο τὸν φέρωμε σὲ κατάσταση ἀνάγκης, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ εἶναι κύριος τόσο μεγάλων δυνάμεων, τότε δὲ θὰ κάθεται πιὰ κάτω ἀπὸ χρυσοΰφαντη σκηνὴ νὰ βλέπη τὴ μάχη ἥσυχα, ἀλλὰ τολμώντας τὰ πάντα καὶ σὲ ὅλα παρὼν ὁ ἴδιος ἐξαιτίας τοῦ κινδύνου ποὺ τὸν ἀπειλεῖ, θὰ προσπαθήση νὰ ξανακερδίση ὅλα τὰ χαμένα καὶ θὰ σκεφθῆ νὰ κάμη ὅ,τι μπορεῖ καλύτερο πολεμώντας ὅλα γιὰ ὅλα.» Καὶ πρόσθεσε ὁ Ἀριστείδης:
«Λοιπόν, Θεμιστοκλῆ, ὄχι νὰ καταστρέψωμε τὴ γέφυρα ποὺ ὑπάρχει, παρὰ καὶ ἄλλη ἀκόμη, ἂν μποροῦμε, πρέμει ἐμεῖς νὰ κατασκευάσωμε, γιὰ νὰ διώξωμε τὸ γρηγορώτερο αὐτὸ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν Εὐρώπη».
«Λοιπόν», εἶπε ὁ Θεμιστοκλῆς, «ἂν νομίζης πὼς αὐτὰ μᾶς συμφέρουν, εἶναι καιρὸς νὰ σκεφτοῦμε καὶ νὰ βροῦμε τὸν τρόπο πῶς θὰ φύγη μιὰ ὥρα ἀρχύτερα ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.»
Ἀφοῦ λοιπὸν ἀποφάσισαν αὐτά, ὁ Θεμιστοκλῆς ἔστειλε ἕναν ἀπὸ τοὺς βασιλικοὺς ἀκολούθους ποὺ τὸν βρῆκαν ἀνάμεσα στοὺς αἰχμαλώτους, τὸν Ἀρνάκη, ὅπως ὀνομαζόταν, καὶ τοῦ ἔδωσε διαταγὴ νὰ πῆ στὸ βασιλιὰ ὅτι οἱ Ἕλληνες ποὺ ἔχουν νικήσει μὲ τὸ ναυτικό τους ἀποφάσισαν νὰ τραβήξουν ἐπάνω, πρὸς τὸν Ἑλλήσποντο, ἐκεῖ ὅπου ἔκαμε τὴ σύνδεση, καὶ νὰ διαλύσουν τὴ γέφυρα, ὁ Θεμιστοκλῆς ὅμως ποὺ γνοιάζεται γιὰ τὸ βασιλιά, τὸν συμβουλεύει νὰ πάρη γρήγορα δρόμο πρὸς τὴ δική του θάλασσα καὶ νὰ περάση ἀπέναντι στὴν Ἀσία, ἐνόσω αὐτὸς θὰ ἔφερνε μὲ τρόπο χρονοτριβὲς στοὺς συμμάχους καὶ θ’ ἀργοποροῦσε τὴν καταδίωξη.Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ξέρξης, φοβήθηκε πολὺ καὶ ἑτοιμᾶστηκε γρήγορα νὰ φύγη.
Καὶ ἡ φρόνηση τοῦ Θεμιστοκλῆ καὶ τοῦ Ἀριστείδη ἀποδείχτηκε στὴ μάχη μὲ τὸ Μαρδόνιο, ὅπου οἱ Ἕλληνες, ἂν καὶ πολέμησαν μ’ ἕνα ἐλάχιστο μέρος τῶν δυνάμεων τοῦ Ξέρξη στὶς Πλαταιές, βρέθηκαν στὸν ἔσχατο κίνδυνο.
Πλούταρχος- Βίος Θεμιστοκλέους
«Λοιπόν, Θεμιστοκλῆ, ὄχι νὰ καταστρέψωμε τὴ γέφυρα ποὺ ὑπάρχει, παρὰ καὶ ἄλλη ἀκόμη, ἂν μποροῦμε, πρέμει ἐμεῖς νὰ κατασκευάσωμε, γιὰ νὰ διώξωμε τὸ γρηγορώτερο αὐτὸ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν Εὐρώπη».
«Λοιπόν», εἶπε ὁ Θεμιστοκλῆς, «ἂν νομίζης πὼς αὐτὰ μᾶς συμφέρουν, εἶναι καιρὸς νὰ σκεφτοῦμε καὶ νὰ βροῦμε τὸν τρόπο πῶς θὰ φύγη μιὰ ὥρα ἀρχύτερα ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.»
Ἀφοῦ λοιπὸν ἀποφάσισαν αὐτά, ὁ Θεμιστοκλῆς ἔστειλε ἕναν ἀπὸ τοὺς βασιλικοὺς ἀκολούθους ποὺ τὸν βρῆκαν ἀνάμεσα στοὺς αἰχμαλώτους, τὸν Ἀρνάκη, ὅπως ὀνομαζόταν, καὶ τοῦ ἔδωσε διαταγὴ νὰ πῆ στὸ βασιλιὰ ὅτι οἱ Ἕλληνες ποὺ ἔχουν νικήσει μὲ τὸ ναυτικό τους ἀποφάσισαν νὰ τραβήξουν ἐπάνω, πρὸς τὸν Ἑλλήσποντο, ἐκεῖ ὅπου ἔκαμε τὴ σύνδεση, καὶ νὰ διαλύσουν τὴ γέφυρα, ὁ Θεμιστοκλῆς ὅμως ποὺ γνοιάζεται γιὰ τὸ βασιλιά, τὸν συμβουλεύει νὰ πάρη γρήγορα δρόμο πρὸς τὴ δική του θάλασσα καὶ νὰ περάση ἀπέναντι στὴν Ἀσία, ἐνόσω αὐτὸς θὰ ἔφερνε μὲ τρόπο χρονοτριβὲς στοὺς συμμάχους καὶ θ’ ἀργοποροῦσε τὴν καταδίωξη.Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ξέρξης, φοβήθηκε πολὺ καὶ ἑτοιμᾶστηκε γρήγορα νὰ φύγη.
Καὶ ἡ φρόνηση τοῦ Θεμιστοκλῆ καὶ τοῦ Ἀριστείδη ἀποδείχτηκε στὴ μάχη μὲ τὸ Μαρδόνιο, ὅπου οἱ Ἕλληνες, ἂν καὶ πολέμησαν μ’ ἕνα ἐλάχιστο μέρος τῶν δυνάμεων τοῦ Ξέρξη στὶς Πλαταιές, βρέθηκαν στὸν ἔσχατο κίνδυνο.
Πλούταρχος- Βίος Θεμιστοκλέους
Διότι κύριοι βουλευτές τι είναι η Ευρώπη; Δεν υπάρχει γεωγραφικός προσδιορισμός για την Ήπειρο μας,υπάρχει μόνο εθνικός και πολιτιστικός προσδιορισμός.
Το σύνορο της δεν είναι τα Ουράλια,αλλά αυτή η γραμμή που διαχωρίζει τον δυτικό από τον ανατολικό τρόπο ζωής.
Υπήρξε κάποια εποχή όπου η Ευρώπη δεν ήταν αυτή η ελληνική νησίδα,στην οποία είχαν προωθηθεί οι βόρειοι λαοί,για να ανάψουν για πρώτη φορά ένα φως,το οποίο από εκείνη την στιγμή,άρχισε αργά αλλά σταθερά να φωτίζει τους ανθρώπους.
Και όταν οι Έλληνες κατόρθωσαν να συνθλίψουν την περσική εξάπλωση,δεν υπερασπίστηκαν την περιορισμένη στον χώρο ελληνική πατρίδα τους,αλλά έσωσαν αυτή την αντίληψη που σήμερα ονομάζεται Ευρώπη.
Αδόλφος Χίτλερ
Πηγή
Faith and Race
