"Κάποιοι ακόμα τον μισούν. Κάποιοι δεν αντέχουν ούτε να ακούν το όνομά του. Και για την επίσημη ιστορία είναι πρόσωπο-ταμπού. Όμως ο Άρης ξανάδωσε στους Έλληνες την περηφάνια τους. Δημιούργησε τον μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό της Ελληνικής ιστορίας και μια Ελεύθερη Ελλάδα μέσα στην υποδουλωμένη Ευρώπη".... Έτσι ξεκινά η παρουσίαση της βιογραφίας του Άρη Βελουχιώτη από τον ραψωδό του και απολογητή της Αριστεράς, Διονύση Χαριτόπουλο....
Επί των ημερών της διακυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας, τοποθετήθηκε ανδριάντας του στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Ρούμελης, στην Λαμία, ενώ ο Θεόδωρος Πάγκαλος σε δημόσια ομιλία του ανέφερε πως πρέπει να στηθεί ανδριάντας και στην Αθήνα...
Μήπως τα παρακάτω εγκλήματα είναι οι τρανταχτοί λόγοι που ξαναέδωσε στους Έλληνες την περηφάνια τούς ;
Στις 9 Αύγούστου του 1942 ο Βελουχιώτης συνέλαβε και εκτέλεσε στην
Δερελή Φθιώτιδος ένα πλανόδιο μουσικό, ονόματι Θωμά, ως ύποπτο δήθεν
πληροφοριοδότη των Ιταλών.
Στις 14 Αύγούστου του 1942 συνέλαβε στην
περιοχή Πολυδρόσου τον εθνικόφρονα φαρμακοποιό Παν. Δρίβαν και τον
εκτέλεσε ως συνεργάτη δήθεν των Ιταλών.
Το δεύτερο 15νθήμερο του
Αυγούστου 1942 εκτελέσθηκαν κατ” εντολή του Άρη οι δύο κόρες (12 και 13
ετών) του I. Κόρδα από τους Κοχλιούς της Ευρυτανίας, επειδή αυτός
εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ, στον οποίο είχε καταταγεί για λίγες μέρες. Τα δύο
αυτά αθώα πλάσματα σφάγησαν με μαχαίρι από δύο αντάρτες του ΕΛΑΣ,
στους όποίους δεν είχε εμπιστοσύνη ο Άρης και τούς όποίους ήθελε να
αναμίξει εις το έγκλημα. Οι δύο αντάρτες έγιναν εκτελεστές, παρά την
θέληση τους, κάτω από την απειλή του Άρη «ή θα τα σφάξετε ή θα σφάξουμε
εμείς εσάς».
Κατά το τέλος του Οκτωβρίου του
1942 ο Άρης συνέλαβε τον πρώην αντάρτη του ΕΛΑΣ Προβια στο χωριό Τσούκα
Φθιώτιδος. Με εντολή του τον έδεσαν σε κορμό δένδρου και τον εκτέλεσαν
με μεσαιωνικά βασανιστήρια (μαχαιριές, βραστό λάδι στις πληγές, κλπ.),
επειδή εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ.
Στις 20 Νοεμβρίου του 1942 και
ενώ γινόταν προετοιμασίες για την ανατίναξη της γέφυρας του
Γοργοποτάμου, ο Άρης συνέλαβε εις περιοχή Μαυρολιθαρίου την Ιωάννα
Γκόγγου από την Στρώμης της Παονασσίδας, επειδή δήθεν κατέδωσε τους
Άγγλους της Γκιώνας εις τούς “Ιταλούς. Αυτή την έσφαξε με μαχαίρι,
κατόπιν εντολής του, αντάρτης του ΕΛΑΣ, επειδή θεωρήθηκε ύποπτη φυγής
από τον Άρη.
Στις 23 Νοεμβρίου του 1942 ο
Άρης εκτέλεσε με τα χέρια του στην πλατεία του χωρίου Καστριώτισσα
Παρνασσίδος τον κτηνοτρόφο Νικ. Μασσαβέττα, απόγονο του Αθανάσιου
Διάκου, δήθεν σαν ζωοκλέφτη και πήρε από την οικογένεια του όλα τα
πρόβατά της.
Δολοφονήθηκε (1943) έξω από την Θεσσαλονίκη ο ανθυπολοχαγός
ΚΟΥΡΟΥΚΛΗΣ επειδή ήθελε να διαφύγει στην Μ. Ανατολή και όχι να ενταχθεί
στον ΕΛΑΣ.
Δολοφονήθηκε (12/9/43) έξω από την Νάουσα η καθηγήτρια Ειρήνη
Στράτση επειδή ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Τσιγάντε και δεν
ήθελε να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ.
Δολοφονήθηκε (12/9/43) έξω από την Νάουσα η εργάτρια Στέλλα Καραδημητρίου επειδή μιλούσε εναντίον του ΚΚΕ.
Δολοφονήθηκαν (9/43) στην Νάουσα ο Δημήτρης Λουκοβίτης και η σύζυγος του επειδή αρνήθηκαν να δώσουν εισφορά στον ΕΛΑΣ.
Δολοφονήθηκαν (9/43) στην Νάουσα οι αδελφοί Λάζαρος και Δημήτρης Τσάκαλος επειδή μιλούσαν εναντίον του ΕΛΑΣ.
Δολοφονήθηκε (9/43) στην Νάουσα ο αγροφύλακας Πεγκαλης επειδή «ήταν όργανο της αντίδρασης».
Δολοφονήθηκε (9/43) στην Νάουσα ο αγρότης Κωνσταντίνος Πάρδαλης επειδή αρνήθηκε να δώσει εισφορά στο ΚΚΕ.
Δολοφονήθηκαν (9/43) στην Νάουσα οι
Αθανασία Τσιγκογιάννη η κόρη της Χρυσούλα και ο οκτάχρονος γιος της
τελευταίας επειδή «ήταν όργανα της αντίδρασης». Πόσο όργανο της
αντίδρασης μπορεί να είναι ένα οκτάχρονο παιδί αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Σκοπός της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε το ΚΚΕ ήταν η εξόντωση
οποιουδήποτε Έλληνα θα μπορούσε να αντισταθεί στην προσπάθεια της
αριστεράς να καταλάβει την εξουσία και η τρομοκρατία των υπολοίπων
Δολοφονήθηκε (26/11/43) στην Νάουσα ο Χαράλαμπος Κατής επειδή δεν ήθελε να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ.
Δολοφονήθηκαν (12/43) στην Νάουσα οι Αδαμαντία Στεργιάννα και Μαρία Τσιμπουκλή επειδή μιλούσαν εναντίον του ΚΚΕ.
Δολοφονήθηκε (12/43) στην Νάουσα ο Νικόλαος Σαμαράς
υπαξιωματικός του στρατού επειδή δεν ήθελε να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ και
υποστήριζε την ΠΑΟ.
Δολοφονήθηκε (12/43) στην Νάουσα ο Αχιλλέας Σαμαρτζίδης επειδή δεν ήθελε να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ.
Δολοφονήθηκαν (24/12/43) στην Νάουσα οι εργάτριες Καλυψώ Λάτση και Μαρίκα Σκαρλάτου επειδή μιλούσαν εναντίον του ΚΚΕ.
Δολοφονήθηκε (27/12/43) στην Νάουσα η εργάτρια Ιουλία Ματσακίδου.
Δολοφονήθηκαν (18/1/44) στην Νάουσα οι Γεώργιος Περδικάρης (τέως
δήμαρχος) και Δημήτρης Μπρίλλης (βιομήχανος) επειδή «ήταν εκπρόσωποι
της μπουρζουαζίας».
Δολοφονήθηκαν (1/44) στην Νάουσα οι εργάτριες Φανούλα και
Ξανθίππη Ζέλιου και η Πόπη Ζέλιου νοσοκόμα στα πλαίσια της προληπτικής
εκκαθάρισης πολιτικών αντιπάλων του ΚΚΕ.
Δολοφονήθηκε (1/44) στην Νάουσα ο Κώστας Μαραγκός επειδή δεν έδωσε λεφτά γιά το ΚΚΕ.
Δολοφονήθηκαν (2/44) στην Νάουσα οι εργάτριες αδελφές Τζίσμπαμ
και οι εργάτες Α. και Δ. Δούδος επειδή ήταν «λακέδες της μπουρζουαζίας».
Δολοφονήθηκε (31/3/44) ο τέως Δήμαρχος Ναούσης Θεόδωρος Λαναράς
στα πλαίσια της προληπτικής εκκαθάρισης πολιτικών αντιπάλων του ΚΚΕ.
Δολοφονήθηκαν (4/44) οι Σωτήριος Σέρμπος, Ρωξάνη Πάζη και
Παναγιώτα Πάζη και ο αγροφύλακας Χαραλαμπίδης στα πλαίσια της
προληπτικής εκκαθάρισης πολιτικών αντιπάλων του ΚΚΕ.
Δολοφονήθηκε (6/44) η μαθήτρια της Δ Γυμνασίου Καλυψώ Λαφάρα επειδή αρνήθηκε να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ.
Δολοφονήθηκε (14/9/44) ο έμπορος Αστέριος Χατζηνώτας στα πλαίσια της προληπτικής εκκαθάρισης πολιτικών αντιπάλων του ΚΚΕ
Ποτέ δεν τον συγκίνησε η αξία της ανθρώπινης ζωής ή ο ανθρώπινος πόνος
και γι’ αυτό βασάνιζε, κακοποιούσε και εκτελούσε πολλές φορές με τα ίδια
του τα χέρια ανθρώπους, ακόμα και για μικρά παραπτώματα όπως π.χ. η κλοπή ενός προβάτου ή μιας κυψέλης. Με την ωμότητά του και τη σαδιστική του σκληρότητα και βαναυσότητα
επιβαλλόταν τελικά στους αντάρτες του και στους κατοίκους τής υπαίθρου,
βοηθούμενος ωστόσο και από το συνωμοτικό μηχανισμό του ΚΚΕ που διέθετε
σε όλα τα χωριά και τις κωμοπόλεις φανατισμένους οπαδούς και στελέχη
του.
Ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλιαμ Τζόρνταν αναφέρει σε βιβλίο του : "«διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις
αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής».
Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης «έφτασε στην ομοφυλοφιλία και ήταν εκ γενετής
διεστραμμένος και σαδιστής, προ παντός όμως εγκληματίας. Ένας από τους
απαισιότερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους
ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος
σαδιστής. Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν
αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων. Το μαστίγωμα ήταν η
αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να
τον δυσαρεστήσουν. Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερή του
διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων του και να χύνει
καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να
παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από τ' αστεία του ζωηρού αυτού
παιδιού ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τ' αυτιά
των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν
εκδηλώσει μεγάλο εαμικό ενθουσιασμό»
Αυτός ήταν ο Αθανάσιος Κλάρας ή "Άρης Βελουχιώτης"...ένας μέθυσος, σαδιστής, σχιζοφρενής, αδίστακτος δολοφόνος που ακόμα και σήμερα υπάρχουν "άνθρωποι" που τον αποκαλούν Εθνικό Ήρωα...!!!
