“Ο Γερμανικός λαός είναι ένας υπόδουλος λαός. Υπό τον διεθνή νόμο, είναι κατώτερος από τη χειρότερη Νεγρική αποικία στο Κονγκό. Κάποιος μας έχει πάρει όλα τα δικαιώματα κυριαρχίας. Είμαστε αρκετά καλοί ώστε το διεθνές κεφάλαιο μας επιτρέπει να γεμίζουμε τους σάκους χρήματός του με την πληρωμή τόκων. Αυτό και μόνον αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας αιωνόβιας ιστορίας του ηρωισμού. Το δικαιούμαστε; Όχι, και πάλι όχι! Επομένως απαιτούμε να ξεκινήσει ένας αγώνας κόντρα σε τούτη την κατάσταση ντροπής και μιζέριας, και οι άνδρες στων οποίων τα χέρια θέτουμε τη μοίρα μας πρέπει να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να σπάσουν τις αλυσίδες της σκλαβιάς. Τρία εκατομμύρια κόσμου δεν έχουν εργασία και τροφή.
Οι αξιωματούχοι, είναι γεγονός, εργάζονται για να συγκαλύψουν αυτή τη μιζέρια. Κάνουν λόγο για μέτρα και ασημένιες επενδύσεις. Τα πράγματα καλυτερεύουν σταθερά για εκείνους και χειροτερεύουν σταδιακά για εμάς. Η ψευδαίσθηση της ελευθερίας, της ειρήνης και της ευημερίας που μας υποσχέθηκαν όταν εμείς θέλαμε να πάρουμε την τύχη μας στα δικά μας χέρια εξαφανίζεται. Μόνο η ολοκληρωτική κατάρρευση του λαού μας μπορεί να ακολουθήσει από αυτές τις ανεύθυνες πολιτικές. Ως εκ τούτου, απαιτούμε το δικαίωμα της εργασίας και έναν αξιοπρεπή βίο για κάθε εργαζόμενο Γερμανό.Ταυτοχρόνως ο στρατιώτης στο μέτωπο αγωνιζόταν στα χαρακώματα για την προάσπιση της πατρίδας του, κάποιοι Ανατολικοί Εβραίοι κερδοσκόποι του έκλεψαν την εστία και το σπιτικό του. Ο Εβραίος ζει στα παλάτια κι ο προλετάριος, ο στρατιώτης του μετώπου, ζει σε τρύπες που δεν αξίζουν να αποκαλούνται “σπίτια”. Αυτό δεν είναι ούτε απαραίτητο ούτε αναπόφευκτο, αλλά μάλλον μια αδικία που φωνάζει στους ουρανούς.
Μια κυβέρνηση η οποία αναμένει και δεν κάνει τίποτα είναι άχρηστη και πρέπει να καθαιρεθεί, όσο συντομότερα τόσο καλύτερα. Επομένως απαιτούμε σπίτια για τους Γερμανούς στρατιώτες και τους εργαζόμενους. Εάν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για να χτιστούν, να γίνει απέλαση των ξένων ώστε να μπορέσουν οι Γερμανοί να ζήσουν σε Γερμανικό έδαφος.Ο λαός μας αυξάνεται, άλλοι μειώνονται. Αυτό θα σημαίνει το τέλος της ιστορίας μας εάν μια δειλή και τεμπέλικη πολιτική μας πάρει τους απογόνους που θα κληθούν μια μέρα να εκπληρώσουν την ιστορική μας αποστολή. Επομένως, απαιτούμε γη στην οποία θα καλλιεργηθούν τα σιτηρά που θα θρέψουν τα παιδιά μας. Ενώ εμείς ονειρευόμασταν και κυνηγούσαμε περίεργες και άπιαστες φαντασιώσεις, άλλοι έκλεβαν την περιουσία μας. Σήμερα κάποιοι λένε ότι αυτή ήταν πράξη Θεού. Όχι και τόσο. Τα χρήματα μεταφέρθηκαν από τις τσέπες των φτωχών στις τσέπες των πλουσίων. Αυτό λέγεται εξαπάτηση, αδιάντροπη, πρόστυχη εξαπάτηση!
Μια κυβέρνηση προεδρεύει αυτής της μιζέριας που προς τα συμφέροντα της ειρήνης και της τάξεως δεν μπορεί κανείς να συζητήσει πραγματικά. Αφήνουμε στην κρίση άλλων το αν αυτή (η κυβέρνηση) αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της Γερμανίας ή εκείνα (τα συμφέροντα) των καπιταλιστών βασανιστών μας. Ωστόσο, απαιτούμε μια κυβέρνηση εθνικής εργασίας, πολιτικούς οι οποίοι θα είναι πραγματικοί άνδρες και των οποίων ο σκοπός θα είναι η δημιουργία ενός Γερμανικού κράτους. Στις μέρες μας ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να μιλήσει στη Γερμανία -ο Εβραίος, ο Γάλλος, ο Άγγλος, η Κοινωνία των Εθνών, η συνείδηση του κόσμου, και ο Διάολος ξέρει ποιος άλλος. Όλοι εκτός από το Γερμανό εργάτη. Εκείνος αναγκάζεται να των βουλώνει και να δουλεύει. Κάθε τέσσερα χρόνια εκλέγει ένα νέο σύνολο βασανιστών, και όλα μένουν ίδια. Αυτό είναι άδικο και προδοτικό. Δεν πρέπει να το ανεχτούμε άλλο.2 Έχουμε το δικαίωμα να απαιτούμε να μπορούν να μιλούν μόνο οι Γερμανοί οι οποίοι έχτισαν αυτό το κράτος, εκείνοι των οποίων η μοίρα είναι δεμένη με τη μοίρα της πατρίδας τους. Επομένως απαιτούμε την καταστροφή του συστήματος της εκμετάλλευσης! Ζήτω το κράτος των Γερμανών εργαζομένων!
Η Γερμανία για τους Γερμανούς!
