Μέσα απ’ τα δάχτυλά μου χάνεται η ζωή…
δεν είναι της παραίσθησης η όψη,
κυλάει μέσα απ’ τα δάχτυλα η ζωή,
νερό που χάνεται, γλιστρά, τα χέρια να
μου κόψει.
Μπορώ να γράψω πάνω στον τοίχο
εν’ ακριβή υπολογισμό των ημερών μου,
ν’ αποτυπώσω μπορώ πάνω στον τοίχο
σχεδιασμένη τη ζωή, τον εαυτό μου.
Έχουνε τώρα πράγματα, πάρα πολλά κλειστεί
στο σύντομο το πέρασμα δυο εβδομάδων μόνο
έχουνε τώρα πράγματα, πάρα πολλά κλειστεί
χαρές ανάμεικτες με θλίψη και με πόνο.
Σε λίγες ιδιόμορφες και σύντομες ημέρες
πιο πλούσιες, πολύτιμες από τις
περασμένες
σε λίγες ιδιόμορφες και σύντομες ημέρες
της ύπαρξής μου οι στιγμές είναι
συγκεντρωμένες.
Σαν λιγοστό, καθάριο νερό απ’ την πηγή,
όλη η ζωή, για εκείνονε, που ’χει διψάσει
και μέσα εκεί στα χέρια σου η πηγή
να διατηρήσει την Τιμή, ποτέ να μην την
ατιμάσει.
Ρομπέρ Μπραζιγιάκ - 25/1/1945
