Ο θάνατος είναι το τέλος μιας βιολογικής, υλικής ζωής. Τι μπορούμε να πούμε όταν αντικρίζουμε οικείους μας να πεθαίνουν ; όταν τους οδηγούμε στην τελευταία τους κατοικία ; Ο θάνατος, ως αδελφός του Ύπνου, για τους φιλοσόφους μας δεν αποτελούσε το τέλος. Θεωρούσαν πως είναι η πύλη για κάτι πολύ πιό σπουδαίο και μεγάλο από την υλική ζωή. Ο Επίκουρος είχε πεί πως ο θάνατος είναι ένα τίποτα για εμάς, ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός είναι ανύπαρκτος, κι όταν έρχεται εκείνος, είμαστε ανύπαρκτοι εμείς. Ο σοφός ούτε την ζωή απαρνιέται ούτε την ανυπαρξία φοβάται. Ο Πλάτωνας επίσης είχε αναφέρει πως ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός απ' το άλλο, δηλαδή της ψυχής απ' το σώμα. `Οταν επέρχεται ο θάνατος στον άνθρωπο, το μεν θνητό μέρος αυτού, καθώς φαίνεται, πεθαίνει, το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο.
Πως μπορεί βέβαια σήμερα να σκεφτεί κανείς τον θάνατο ; Άλλοι τρομοκρατούνται στην ιδέα του και άλλοι είναι πιό εξοικειωμένοι. Ένας άνθρωπος που βρέθηκε πολύ κοντά με τον θάνατο στην διάρκεια της ζωής του έχει μάθει να τον αντιμετωπίζει και όχι να τον προσπερνάει. Κάποιος άλλος που προστατεύει τον εαυτό του από τον πόνο, το πένθος κτλ είναι πιό πιθανό οι σκέψεις του γύρω από τον θάνατο να είναι αρνητικές και τα συναισθήματά του τόσο έντονα που να προκαλούν ακόμα και κρίσεις στην σκέψη μιας απώλειας. Δεν παύει όμως να είναι το μονο σίγουρο πράγμα στην ζωή μας ακόμα και από την ώρα της γέννησής μας.
Θεωρώ πως η ψυχή του καθενός υπήρξε πρίν από την γέννηση του και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά. Η κάθε ψυχή είναι κάτι τεράστιο και είναι αδύνατο απλώς να πάψει να υπάρχει μετά το βιολογικό τέλος. Όταν το Εγώ μας αποτελείται από την ψυχή μας δεν θα πεθάνει ποτέ.
Ο θάνατος πονάει μόνο εκείνους που μένουν πίσω να βιώνουν την απώλεια. Από μια άλλη μεριά, όταν χάνουμε έναν δικό μας άνθρωπο, τον κρατάμε ζωντανό μέσα μας εμείς οι ίδιοι. Ζεί στην καρδιά και στις σκέψεις μας. Η μνήμη είναι ζωή !
Ο θάνατος πονάει μόνο εκείνους που μένουν πίσω να βιώνουν την απώλεια. Από μια άλλη μεριά, όταν χάνουμε έναν δικό μας άνθρωπο, τον κρατάμε ζωντανό μέσα μας εμείς οι ίδιοι. Ζεί στην καρδιά και στις σκέψεις μας. Η μνήμη είναι ζωή !
Καλό ταξίδι.....!!!!!
Faith and Race
