«Μιμητικότητα» του Dr. Joseph Göbbels
Οι Εβραίοι είναι οι καλύτεροι στο να προσαρμόζονται στο περιβάλλον όπου βρίσκονται, χωρίς αυτό να επηρεάζει επ’ ουδενί τη φύση τους. Είναι μίμοι. Έχουν ένα φυσικό ένστικτο που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, και ο πόθος τους για αυτοσυντήρηση, συχνά τους παρέχει τους κατάλληλους τρόπους και τα μέσα ώστε να ξεπεράσουν τον κίνδυνο χωρίς να ρισκάρουν τη ζωή τους ή χωρίς να χρειαστεί να καταβάλουν προσπάθεια. Είναι δύσκολο να διακρίνουμε τις πονηρές και ύπουλες μεθόδους τους. Πρέπει κανείς να είναι έμπειρος μαθητής των Εβραίων προκειμένου να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει. Η αντίδρασή τους όταν αποκαλυφθούν είναι απλή και πρωτόγονη. Επιδεικνύει μια ύπουλη αναισχυντία η οποία είναι επιτυχής, διότι συνήθως ο κόσμος δεν πιστεύει ότι θα μπορούσε ποτέ κανείς να είναι τόσο αδιάντροπος. Ο Schopenauer είχε πει κάποτε ότι ο Εβραίος είναι ο αφέντης του ψέματος. Είναι τόσο γνώμονας της διαστρέβλωσης της αλήθειας που μπορεί να πείσει τον αθώο αντίπαλό του για το ακριβώς αντίθετο της αλήθειας ακόμη και για το πιο απλό ζήτημα στον κόσμο. Και το κάνει αυτό με τέτοια εκπληκτική αναίδεια, που ο ακροατής γίνεται αβέβαιος, και σε τούτο το σημείο ο Εβραίος έχει πλέον νικήσει.
Οι Εβραίοι είναι οι καλύτεροι στο να προσαρμόζονται στο περιβάλλον όπου βρίσκονται, χωρίς αυτό να επηρεάζει επ’ ουδενί τη φύση τους. Είναι μίμοι. Έχουν ένα φυσικό ένστικτο που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, και ο πόθος τους για αυτοσυντήρηση, συχνά τους παρέχει τους κατάλληλους τρόπους και τα μέσα ώστε να ξεπεράσουν τον κίνδυνο χωρίς να ρισκάρουν τη ζωή τους ή χωρίς να χρειαστεί να καταβάλουν προσπάθεια. Είναι δύσκολο να διακρίνουμε τις πονηρές και ύπουλες μεθόδους τους. Πρέπει κανείς να είναι έμπειρος μαθητής των Εβραίων προκειμένου να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει. Η αντίδρασή τους όταν αποκαλυφθούν είναι απλή και πρωτόγονη. Επιδεικνύει μια ύπουλη αναισχυντία η οποία είναι επιτυχής, διότι συνήθως ο κόσμος δεν πιστεύει ότι θα μπορούσε ποτέ κανείς να είναι τόσο αδιάντροπος. Ο Schopenauer είχε πει κάποτε ότι ο Εβραίος είναι ο αφέντης του ψέματος. Είναι τόσο γνώμονας της διαστρέβλωσης της αλήθειας που μπορεί να πείσει τον αθώο αντίπαλό του για το ακριβώς αντίθετο της αλήθειας ακόμη και για το πιο απλό ζήτημα στον κόσμο. Και το κάνει αυτό με τέτοια εκπληκτική αναίδεια, που ο ακροατής γίνεται αβέβαιος, και σε τούτο το σημείο ο Εβραίος έχει πλέον νικήσει.
Οι Εβραίοι το αποκαλούν αυτό chutzpah. Το “chutzpah” είναι μια τυπική Εβραϊκή έκφραση που δεν μπορεί αλήθεια να μεταφραστεί σε καμιά άλλη γλώσσα, εφόσον το “chutzpah” είναι μια θεωρία αντιληπτή μόνο μεταξύ των Εβραίων. Στις άλλες γλώσσες δεν έχει υπάρξει η αναγκαιότητα δημιουργίας τέτοιας λέξης, εφόσον δεν είναι γνωστό αυτό το φαινόμενο. Βασικά, σημαίνει απεριόριστη, αυθάδη και απίστευτη αναίδεια και αναισχυντία.
Για όσο διατηρούσαμε την απατηλή ευχαρίστηση ότι θα έπρεπε να ανεχθούμε τους Εβραίους, είχαμε παραπάνω από αρκετά παραδείγματα του τυπικού Εβραϊκού χαρακτηριστικού που αποκαλούν chutzpah. Οι δειλοί έγιναν ήρωες και οι τίμιοι, οι παραγωγικοί και οι ανδρείοι άνδρες έγιναν ποταποί ηλίθιοι ή ανόητοι. Οι χονδροί και ιδρωμένοι χρηματιστές παρουσιάστηκαν ως κομμουνιστές μεσσίες του κόσμου, και οι τίμιοι στρατιώτες χαρακτηρίσθηκαν ως κτήνη. Οι κανονικές οικογένειες απαξιώθηκαν ως στάνες, ενώ οι ομαδικοί γάμοι εξυμνήθηκαν ως την ανώτερη ανθρώπινη ανακάλυψη. Το ποιο αηδές σκουπίδι που θα μπορούσε να δημιουργήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος παρουσιάστηκε ως ύψιστη τέχνη, ενώ η πραγματική τέχνη γελοιοποιήθηκε ως κακογουστιά. Ο δολοφόνος δεν κρίθηκε ένοχος, αλλά αντιθέτως, το θύμα του.
Ήταν ένα σύστημα δημόσιας εξαπάτησης που, όταν εφαρμοστεί για αρκετό καιρό, χωλαίνει σε έναν λαό εξίσου πολιτισμικά και πνευματικά και με τον καιρό καταπνίγει κάθε άμυνα. Πριν τον Εθνικοσοσιαλισμό, η Γερμανία διέτρεχε άμεσα αυτόν τον δολοφονικό κίνδυνο. Αν ο λαός μας δεν είχε βρει τα λογικά του, έστω και την τελευταία στιγμή, η πατρίδα μας θα ήταν έτοιμη να υποδεχτεί τον Μπολσεβικισμό, την πιο σατανική μόλυνση που μπορούν να εξαπολύσουν οι Εβραίοι σε έναν λαό.
Ο Μπολσεβικισμός είναι επίσης μια έκφραση του Εβραϊκού chutzpah. Οι φιλαγωγικοί αρχηγοί των εβραϊκών κομμάτων και οι έξυπνοι Εβραίοι καπιταλιστές κατάφεραν το πιο αναίσχυντο πραξικόπημα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Κινητοποίησαν το λεγόμενο προλεταριάτο στην πάλη των τάξεων εκμεταλλευόμενοι ανηλεώς πραγματικά ή φανταστικά προβλήματα. Ο σκοπός τους ήταν η ολοκληρωτική εβραϊκή κυριαρχία. Η πιο απύθμενη πλουτοκρατία χρησιμοποίησε το σοσιαλισμό προκειμένου να εγκαθιδρύσει την πιο απύθμενη οικονομική δικτατορία. Μια παγκόσμια επανάσταση επρόκειτο να εξαπλώσει αυτό το πείραμα από τη Σοβιετική Ένωση σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο. Το αποτέλεσμα θα ήταν η παγκόσμια εβραϊκή κυριαρχία.
Η Εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση ήταν το τελειωτικό χτύπημα σε τούτη την προσπάθεια. Εφόσον ο διεθνής Εβραϊσμός συνειδητοποίησε ότι η αναταραχή δεν ήταν πλέον αρκετή για την κατάληψη των διάφορων Ευρωπαϊκών εθνών, αποφάσισαν να περιμένουν για έναν πόλεμο. Ήθελαν να διαρκέσει όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε κατά το τέλος του να εισάγουν τον Μπολσεβίκικο τρόμο και να τον επιβάλλουν στην αδύναμη, αποστραγγισμένη και ανίκανη να αντισταθεί Ευρώπη. Αυτός ήταν ο σκοπός των Μπολσεβίκων στη Μόσχα απ’ την αρχή του πολέμου. Ήθελαν να συμμετάσχουν όταν θα ήταν βέβαιη η εύκολη και ασφαλής νίκη, ενώ ταυτοχρόνως κρατούσαν σε καταστολή τις ικανές Γερμανικές δυνάμεις για να αποτρέψουν την καθοριστική νίκη της Γερμανίας στη Δύση. Μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τις κραυγές οργής στο Κρεμλίνο καθώς συνειδητοποίησαν ένα κυριακάτικο πρωινό ότι ο λόγος του Φύρερ είχε κόψει τον ιστό των ψεμάτων και των δολοπλοκιών τους.
Faith and Race
