Υπάρχει τώρα και μια δεύτερη αιτία για την οποία συχνά στην ζωή των
εθνών διάφορα κινήματα που εμφανίζουν τα ίδια χαρακτηριστικά επιδιώκουν
μέσα από διαφορετικούς δρόμους να φτάσουν σε έναν σκοπό που φαίνεται
ίδιος. Αυτή η δεύτερη αιτία δεν είναι καθόλου τραγική, αλλά έχει κάτι
που αξίζει τον οίκτο. Προέρχεται
από την θλιβερή ανάμειξη του φθόνου, της ζήλιας, της φιλοδοξίας και του
πόθου να πάρει κανείς αυτό που ανήκει στους άλλους. Δυστυχώς αυτά τα
ελαττώματα εμφανίζονται συχνά συγκεντρωμένα σε μερικούς εκπροσώπους του
ανθρωπίνου είδους.
Την στιγμή που εμφανίζεται ένας άνθρωπος ο οποίος καταλαβαίνει βαθιά την
θλίψη του λαού του και ο οποίος, έχοντας διαγνώσει το κακό με άριστη
οξυδέρκεια, παίρνει μέτρα για να το θεραπεύσει, την στιγμή που θέτει τον
στόχο του και επιλέγει τα μέσα για να τον φτάσει, τότε
ταπεινοί και ανέντιμοι άνθρωποι στρέφουν την προσοχή τους και
παρακολουθούν τις κινήσεις του ανθρώπου που έστρεψε πάνω του τα βλέμματα
του κοινού. Σαν τα σπουργίτια, που δείχνουν να
αδιαφορούν, αλλά που στην πραγματικότητα παρακολουθούν τις κινήσεις του
τυχερού συντρόφου τους που βρήκε κάποιο ψίχουλο, έτσι ώστε να μπορέσουν
να του το πάρουν αν
κάποια στιγμή σταματήσει να το κρατά με δύναμη, έτσι είναι και το
ανθρώπινο είδος. Αρκεί μόνο ένας άνθρωπος να χαράξει έναν καινούριο
δρόμο, και αμέσως ένα πλήθος δειλών θα τεντώσει τα αυτιά του και θα
προσπαθήσει να οσφριστεί την παραμικρή λεία που μπορεί να βρίσκεται στο
τέλος αυτού του δρόμου. Την στιγμή που νομίζουν πως ανακάλυψαν το μέρος
όπου βρίσκεται η λεία, βιάζονται να βρουν έναν άλλο δρόμο που ίσως τους
οδηγήσει γρηγορότερα στον στόχο.
- [...] Δεν πρέπει λοιπόν ποτέ να ξεχνάμε πως καθετί πραγματικά μεγάλο σε αυτό τον κόσμο δεν επιτεύχθηκε με τις συνεργασίες, αλλά τέτοια επιτεύγματα οφείλονταν πάντα στον θρίαμβο του ατόμου. Οι επιτυχίες που επιτυγχάνονται με συνεργασία φέρουν εξαρχής μέσα τους, λόγω της ίδιας της προέλευσης τους, τα σπέρματα της μελλοντικής τους διάλυσης καθώς και την απώλεια του επιτεύγματος. Οι μεγάλες επαναστάσεις του ανθρώπινου πνεύματος, οι οποίες άλλαξαν πραγματικά την όψη του κόσμου, μπορούν να νοηθούν και να πραγματοποιηθούν μόνο σαν αποτέλεσμα του τιτάνιου αγώνος των ατόμων και ποτέ σαν αποτέλεσμα συνεργασίας.
- Και πάνω απ' όλα, το εθνικό κράτος δεν θα δημιουργηθεί ποτέ από την διάθεση συνεννόησης μιας πατριωτικής συνεργασίας, αλλά μόνο από την σιδερένια θέληση ενός και μόνου κινήματος που θα διεξαγάγει με επιτυχία τον αγώνα με όλους τους άλλους.
Αδόλφος Χίτλερ - Ο αγών μου
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ !