Σε επιδημικό φαινόμενο εξελίσσεται, οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν μόνον αλλοδαπούς. Σε Εστιατόρια-πιτσαρίες-ψητοπωλεία που κάνουν διανομή κατ' οίκον, αλλά και άλλες επιχειρήσεις, προτιμούν αποκλειστικά αλλοδαπούς στην δούλεψή τους, αποκλείοντας τους Έλληνες. Ξεφυλλίζοντας γνωστή εφημερίδα, βλέπουμε πως και για Γραμματειακή υποστήριξη, βιοτεχνίες προτιμούν αλλοδαπές που να μιλούν καλά Ελληνικά.
Πάμε να θυμηθούμε κάποια δικαιώματα που είχε νομοθετήσει ο Αδόλφος Χίτλερ για τον εργοδότη και τον εργαζόμενο. Δικαιώματα δίκαια για όλους.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ
Κάθε επιχείρηση με πάνω από 20 ανθρώπους έπρεπε να έχει "Συμβούλιο Εμπιστοσύνης". Αυτό το συμβούλιο είχε το καθήκον να προωθεί την καλή θέληση και την ομαδική εργασία στην επιχείρηση. Προοριζόταν να επιλύει τις διαφωνίες. Και οι εργαζόμενοι και η διοίκηση είχαν το λόγο στη σύνθεση αυτού του συμβουλίου. Οι εκκρεμείς διαφωνίες θα μπορούσαν να αναφερθούν στις «Επιτροπές Εργασίας».
Οι "Επιτροπές Εργασίας" ήταν περιφερειακοί οργανισμοί, που επόπτευαν τα Συμβούλια Εμπιστοσύνης. Ήταν ουσιαστικά διαιτητές και μεσολαβητές, που διορίστηκαν από το κράτος, χωρίς ενδιαφέρον για εύνοια των εργαζομένων ή της διοίκησης. Λόγω της τεχνικής φύσης της βιομηχανίας κατασκευής οι «Επιτροπές Εργασίας» βοηθήθηκαν από ένα «Συμβουλευτικό Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων», που προήλθε από όλους τους κύριους τεχνικούς τομείς γνώσης.
Ένα "Δικαστήριο Κοινωνικής Τιμής" καθιερώθηκε για να επιλύσει τις διαφωνίες που η «Επιτροπή Εργασίας» δεν μπορούσε να επιλύσει. Κάθε δικαστήριο είχε έναν προεδρεύοντα δικαστή σταδιοδρομίας, που υποστηριζόταν από δύο βοηθητικούς δικαστές: έναν που αντιπροσώπευε τους εργαζομένους, και έναν που αντιπροσώπευε τη διοίκηση. Το σύστημα ήταν επαναστατικό και εντυπωσιακά επιτυχές. Ο κόσμος δεν είχε δει ποτέ τίποτα ανάλογο. Αυτό το σύστημα, με τους ελέγχους και τις ισορροπίες του, ήταν το πιο φωτισμένο στην ανθρώπινη ιστορία, και ο κόσμος δεν έχει δει κάτι καλύτερο έκτοτε.
Οι ανεξέλεγκτες απεργίες, οι ανταπεργίες και η συστηματική αποχή από την εργασία έγιναν παρελθόν με την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας. Επειδή η σύγκρουση των τάξεων είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος της μαρξιστικής στρατηγικής, η εμφανιζόμενη απειλητική κομμουνιστική κυριαρχία στη Γερμανία αποσυντέθηκε και εξαφανίστηκε.
Για να δούμε και κάποια σημεία απο το Πρόγραμμα του Κόμματος :
8. Η μετανάστευση όλων των μη Γερμανών προς την χώρα πρέπει να απαγορευθεί. Απαιτούμε όλοι οι μη Γερμανοί, που εισήλθαν στην χώρα μετά τις 2 Αυγούστου 1914, να κληθούν να εγκαταλείψουν άμεσα την Γερμανία.
9. Όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
10. Πρέπει να είναι πρωταρχικό καθήκον κάθε πολίτη να εκτελεί χειρωνακτική ή νοητική εργασία. Οι δραστηριότητες κάθε ατόμου δεν πρέπει να έρχονται σε σύγκρουση με το γενικό συμφέρον, αλλά πρέπει να συμπλέουν με το γενικό πλαίσιο της κοινότητας και για το καλό του συνόλου. Κατά συνέπεια, απαιτούμε: την κατάργηση της υποδούλωσης στους τόκους.
11. Την κατάργηση εισοδημάτων που δεν προέρχονται από εργασία.
Ο Χίτλερ κοντά στους εργάτες
Οι δε εργοδότες που ζητούν Έλληνες, ακόμα και στον τομέα πώλησης ενδυμάτων, απαιτούν εξωφρενικές απαιτήσεις, όπως πτυχίο ΤΕΙ ή ΑΕΙ και οποιαδήποτε άλλα πτυχία,αρκετά χρόνια προϋπηρεσίας κτλ. Οι αποδοχές τους; μηδαμινές. Στις περισσότερες επιχειρήσεις οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες. Εργοδότες να εκμεταλλεύονται τους υπαλλήλους δουλεύοντας έως και 10-12 ώρες για 300 έως 500 ευρώ, όπου στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μαύρα, χωρίς ασφάλιση. Όχι φυσικά πως έχουν ασφαλισμένους τους αλλοδαπούς, και εδώ δημιουργείται μεγάλο και επικίνδυνο πρόβλημα διότι κακά τα ψέματα, πολλοί από τους μετανάστες είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών. Οι ίδιοι δεν θορυβούνται άραγε; Και εδώ θα πρέπει κάτι να κάνει και η πολιτεία...αλλά τι λέω ; Επίσης μεγάλο ποσοστό Ελλήνων δουλεύουν καθημερινά κάτω απο μεγάλη πίεση, προσβολές και καθημερινές απειλές για απόλυση. Σίγουρα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως κάποτε η νοοτροπία των Ελλήνων ήταν κακή, με το να ζητούν μεγάλα μεροκάματα, όμως τα τελευταία χρόνια δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος που εχουν αποκλείσει τους Έλληνες, και αυτός δεν μπορεί να είναι το χαμηλό και ανασφάλιστο μεροκάματο, διότι το ίδιο βρίσκουν και με Έλληνες πλέον. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε όλο αυτό. Είναι αντεθνικό και εγκληματικό, σε μια χώρα που βουλιάζει οικονομικά, που κάθε μήνα βγαίνουν χιλιάδες νέοι άνεργοι, που βουλιάζουν τα νοικοκυριά από τα χρέη και τις περικοπές εισοδημάτων, να υπάρχουν "εργοδότες" που να αποκλείουν τους Έλληνες.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ
Κάθε επιχείρηση με πάνω από 20 ανθρώπους έπρεπε να έχει "Συμβούλιο Εμπιστοσύνης". Αυτό το συμβούλιο είχε το καθήκον να προωθεί την καλή θέληση και την ομαδική εργασία στην επιχείρηση. Προοριζόταν να επιλύει τις διαφωνίες. Και οι εργαζόμενοι και η διοίκηση είχαν το λόγο στη σύνθεση αυτού του συμβουλίου. Οι εκκρεμείς διαφωνίες θα μπορούσαν να αναφερθούν στις «Επιτροπές Εργασίας».
Οι "Επιτροπές Εργασίας" ήταν περιφερειακοί οργανισμοί, που επόπτευαν τα Συμβούλια Εμπιστοσύνης. Ήταν ουσιαστικά διαιτητές και μεσολαβητές, που διορίστηκαν από το κράτος, χωρίς ενδιαφέρον για εύνοια των εργαζομένων ή της διοίκησης. Λόγω της τεχνικής φύσης της βιομηχανίας κατασκευής οι «Επιτροπές Εργασίας» βοηθήθηκαν από ένα «Συμβουλευτικό Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων», που προήλθε από όλους τους κύριους τεχνικούς τομείς γνώσης.
Ένα "Δικαστήριο Κοινωνικής Τιμής" καθιερώθηκε για να επιλύσει τις διαφωνίες που η «Επιτροπή Εργασίας» δεν μπορούσε να επιλύσει. Κάθε δικαστήριο είχε έναν προεδρεύοντα δικαστή σταδιοδρομίας, που υποστηριζόταν από δύο βοηθητικούς δικαστές: έναν που αντιπροσώπευε τους εργαζομένους, και έναν που αντιπροσώπευε τη διοίκηση. Το σύστημα ήταν επαναστατικό και εντυπωσιακά επιτυχές. Ο κόσμος δεν είχε δει ποτέ τίποτα ανάλογο. Αυτό το σύστημα, με τους ελέγχους και τις ισορροπίες του, ήταν το πιο φωτισμένο στην ανθρώπινη ιστορία, και ο κόσμος δεν έχει δει κάτι καλύτερο έκτοτε.
Οι ανεξέλεγκτες απεργίες, οι ανταπεργίες και η συστηματική αποχή από την εργασία έγιναν παρελθόν με την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας. Επειδή η σύγκρουση των τάξεων είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος της μαρξιστικής στρατηγικής, η εμφανιζόμενη απειλητική κομμουνιστική κυριαρχία στη Γερμανία αποσυντέθηκε και εξαφανίστηκε.
Για να δούμε και κάποια σημεία απο το Πρόγραμμα του Κόμματος :
4. Μόνο μέλη του Έθνους μπορούν να είναι πολίτες του Κράτους. Μόνον
αυτοί με γερμανικό αίμα, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, μπορούν να είναι μέλη
του Έθνους. Συνεπώς, κανείς Εβραίος δεν μπορεί να ανήκει στο Έθνος.
5. Οι μη πολίτες μπορούν να ζουν στην Γερμανία ως επισκέπτες και πρέπει να υπόκεινται στην περί ξένων νομοθεσία.
6. Του δικαιώματος του εκλέγειν την Κυβέρνηση και τα νομοθετικά
όργανα του Κράτους πρέπει να απολαμβάνουν οι πολίτες του Κράτους και
μόνον. Απαιτούμε, κατά συνέπεια, όλα τα δημόσια αξιώματα, οιουδήποτε
τύπου, είτε εντός του Ράιχ
είτε σε ελάσσονες περιοχές, να μην αποδίδονται σε άλλους ει μη σε
πολίτες του Κράτους. Είμαστε αντίθετοι προς την διεφθαρμένη
κοινοβουλευτική τακτική της πλήρωσης κρατικών θέσεων σύμφωνα με
κομματικές πεποιθήσεις και χωρίς αναφορά στον χαρακτήρα ή στις
ικανότητες.
7. Απαιτούμε το Κράτος να εκπληρώσει το πρωταρχικό του καθήκον για να
εξασφαλίσει τα προς το ζην σε όλους τους πολίτες του. Αν αποδειχθεί
αδύνατη η διατροφή ολόκληρου του πληθυσμού, οι μη πολίτες πρέπει να
απελαθούν από το Ράιχ.
8. Η μετανάστευση όλων των μη Γερμανών προς την χώρα πρέπει να απαγορευθεί. Απαιτούμε όλοι οι μη Γερμανοί, που εισήλθαν στην χώρα μετά τις 2 Αυγούστου 1914, να κληθούν να εγκαταλείψουν άμεσα την Γερμανία.
9. Όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
10. Πρέπει να είναι πρωταρχικό καθήκον κάθε πολίτη να εκτελεί χειρωνακτική ή νοητική εργασία. Οι δραστηριότητες κάθε ατόμου δεν πρέπει να έρχονται σε σύγκρουση με το γενικό συμφέρον, αλλά πρέπει να συμπλέουν με το γενικό πλαίσιο της κοινότητας και για το καλό του συνόλου. Κατά συνέπεια, απαιτούμε: την κατάργηση της υποδούλωσης στους τόκους.
11. Την κατάργηση εισοδημάτων που δεν προέρχονται από εργασία.
Faith and Race
