Η
νύχτα της 13ης προς την 14η Φεβρουαρίου είναι φωτεινή και ήρεμη. Παρ'
όλη την τραγωδία των προσφύγων και την προσέγγιση των Ρώσσων τα παιδιά
της Δρέσδης γιόρτασαν την παραμονή της Σαρακοστής. Μια επίσημη παράσταση
δίνεται στο τσίρκο Σαρασίνι. Στις 10 η ώρα η Ρ.Α.Φ. προσφέρει το
φωτισμό : τα χριστουγεννιάτικα δέντρα των μεγάλων φωτοβολίδων βγάζουν
απότομα από το σκοτάδι τα μνημεία και τα μπερδεμένα δρομάκια της
παλαιάς πόλεως. Ούτε οι κάτοικοι της Δρέσδης, ούτε οι φυγάδες της
Σιλεσίας, έχουν δη ως τότε αυτό το θέαμα και πολλοί δεν καταλαβαίνουν τη
σημασία του. Λίγα λεπτά πριν το ραδιόφωνο είχε αναγγείλει ότι ένας
σημαντικός αριθμός βομβαρδιστικών πλησίαζε στη Δρέσδη και είχε δώσει
εντολή να κατεβούν όλοι στα καταφύγια. Στο τσίρκο Σαρασίνι η αναγγελία
έγινε από τους κλόουν, που τη συνόδευσαν με μερικά αστεία νούμερα. Τα
παιδιά και οι μεγάλοι γέλασαν. Κάτω από τα φτερά τους οι πιλότοι και οι
βομβαρδιστές των 245 Λάνκαστερ της Ρ.Α.Φ. βλέπουν μια πόλη γαλήνια, με
τους επιβλητικούς αρχιτεκτονικούς όγκους της και τις κομψές γέφυρες
της πάνω από τον Έλβα. Ούτε μια βολή αντιαεροπορικού δεν τους εμποδίζει
στη δουλειά τους. Οι πρώτες βόμβες τους πέφτουν στις 10 και 15'. Είναι
μεγάλα .βλήματα των 4.000 λιμπρών, που η έκρηξη και η ανάφλεξη τους έχει
σκοπό κυρίως να σπάση τα τζάμια για να απλωθή ταχύτερα η πυρκαϊά και να
διαδοθή με μεγαλύτερη μανία.Οι Σύμμαχοι, έκαψαν το Αμβούργο τη νύκτα
της 25ης προς την 26η Ιουλίου 1943. Η εκτέλεση της Δρέσδης είναι ακόμα
πιο αμείλικτη. Το πρώτο κύμα ακολούθησε στη 1 και 30' ένα δεύτερο κύμα
δυο φορές πολυαριθμότερο, 529 Λάνκαστερ, έπειτα το μεσημέρι 450
ιπτάμενα φρούρια της αμερικανικής αεροπορίας. Στόχος των 650.000
εμπρηστικών βομβών είναι το κέντρο της πόλεως, ακριβώς ένα τρίγωνο που
καλύπτει το σύνολο της ιστορικής συνοικίας, δρόμοι παλιοί και παλιά
σπίτια με ξύλινα δοκάρια. Το δεύτερο κύμα φθάνει πάνω από μια πόλη, που
καίγεται από τη μια ως την άλλη άκρη με τέτοια ένταση, που, όπως
διηγείται ένας από τους πιλότους των αεροπλάνων, «μπόρεσα να συντάξω την
αναφορά μου με τη λάμψη, που γέμιζε το εσωτερικό του αεροπλάνου".
Δώδεκα ώρες αργότερα τα ιπτάμενα φρούρια ενεργούν το βομβαρδισμό τους
στα τυφλά, μέσα σε μια στήλη καπνού ύψους 5.000 μ. Αυτός ο βομβαρδισμός
της Δρέσδης είναι ένα από τα πιο ωμά επεισόδια ενός πολέμου, που
προκάλεσε τόσες ωμότητες. Η πυρκαϊά παίρνει τη μορφή πύρινου κυκλώνα,
δυναμώνει μόνη της με τη βαρομετρική ύφεση ως τη στιγμή που ο ουρανός,
πιο φιλεύσπλαχνος από τους ανθρώπους, αδειάζει καταρράκτες βροχής, που
σταματούν τις φλόγες. Κανένας αγώνας και καμιά φυγή δεν είναι δυνατή.
Αυτοί που μένουν μέσα στα καταφύγια παθαίνουν ασφυξία. Αυτοί που
βγαίνουν χάνονται μέσα στη θάλασσα των φλογών. Στο Άλτμαρκτ ένα πλήθος
καίγεται ομαδικά σαν δάσος. Εκατοντάδες άτομα πνίγονται στον Έλβα, για
να γλιτώσουν από το μαρτύριο της φωτιάς. Ο Χαουπτμπάνχοφ γλίτωσε από την
πρώτη επιδρομή' οι χιλιάδες πρόσφυγες, που στεγάζει, πιστεύουν, πως
βρίσκονται εκτός κινδύνου, έρχεται όμως η δεύτερη επιδρομή χωρίς
προειδοποίηση και επιφέρει μιαν ανείπωτη εκατόμβη. Οι πυροσβέστες της
Δρέσδης καταβροχθίσθηκαν από την πυρκαϊά, κι αυτοί που σπεύδουν από τις
γειτονικές πόλεις να βοηθήσουν πολυβολούνται από τα Μούστανγκ, που
συνοδεύουν τα ιπτάμενα φρούρια της τρίτης επιδρομής. Η πυρκαϊά
παρατείνεται τέσσερεις ημέρες, απλώνεται σε 20 τετραγωγικά χλμ. και
γεμίζει την κοιλάδα του 'Έλβα με απανθρακωμένα ερείπια. Η περισυλλογή
των πτωμάτων είναι εφιαλτική. Συγκεντρώνουν 20.000 βέρες μέσα σε δοχεία.
Πέντε πυρές επικήδειες θα υψωθούν στο Άλτμαρκτ και θα ταφούν με το
φτυάρι σωροί ανθρώπινης στάχτης ύψους 2 μ. Ο αριθμός των θυμάτων, που
είναι αδύνατο να καθορισθή με ακρίβεια, είναι γύρω στις 135.000 και
κάνει τον βομβαρδισμό της Δρέσδης τον φονικότερο βομβαρδισμό του
πολέμου, ξεπερνώντας και τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα.
(Ραιημόν Καρτιέ:Iστορία του Β. Παγκοσμίου πολέμου)
Faith and Race
