Είναι ευκολότερο για τους πλούσιους να είναι ηθικοί από ότι για τους φτωχούς. Ο πλούτος προστατεύει τους πλούσιους, αλλά ενθαρρύνει τους φτωχούς να αναλάβουν δράση. Ένας πλούσιος άνθρωπος, επί παραδείγματι, δεν θα σκεφτόταν ποτέ να κλέψει ψωμί. Μόνο κάποιος ο οποίος είναι πεινασμένος αλλά δεν έχει χρήματα κλέβει ψωμί. Όταν ένας πλούσιος πεινάει, έχει περισσότερο από αρκετό ψωμί και οτιδήποτε άλλο, εκτός από το να καταστείλει την πείνα του. Παρομοίως, ένας πλούσιος άνθρωπος με ένα αμάξι δεν θα ταξιδέψει ποτέ χωρίς εισιτήριο στον υπόγειο σιδηρόδρομο.
Παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε εύκολα να αγοράσει ένα εισιτήριο, έχει ένα κομψό αυτοκίνητο να τον περιμένει μπροστά από την κομψή του οικία. Οι κανόνες της κοινωνικής διαγωγής είναι επίσης πιο αυστηροί όταν κάποιος είναι φτωχός. Οι φτωχοί είναι στριμωγμένοι όλοι μαζί σε τεράστιες πολυκατοικίες, ενώ οι πλούσιοι ζουν σε ευρύχωρες οικίες με αρκετά δωμάτια ώστε όλοι να μπορούν να βρουν το χώρο τους μακριά από οποιονδήποτε άλλο στην οικογένεια, όταν αυτό είναι απαραίτητο. Σε μια πολυκατοικία, αντιθέτως, όπου οι άνθρωποι ζουν ο ένας πάνω στον άλλο, ο ένας πρέπει να κλείσει το ραδιόφωνο σε συγκεκριμένη ώρα, αφού ο γείτονας θέλει να κοιμηθεί, ένας ύπνος ο οποίος είναι απαραίτητος εάν πρόκειται να σηκωθεί και να πάει στη δουλειά την επόμενη μέρα. Σε ένα μεγάλο σπίτι κάποιος μπορεί να αφήσει το ραδιόφωνο να παίζει όλη τη νύχτα, εφόσον το κοντινότερο σπίτι είναι σε απόσταση 30, 40, ή 100 μέτρων.
Παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε εύκολα να αγοράσει ένα εισιτήριο, έχει ένα κομψό αυτοκίνητο να τον περιμένει μπροστά από την κομψή του οικία. Οι κανόνες της κοινωνικής διαγωγής είναι επίσης πιο αυστηροί όταν κάποιος είναι φτωχός. Οι φτωχοί είναι στριμωγμένοι όλοι μαζί σε τεράστιες πολυκατοικίες, ενώ οι πλούσιοι ζουν σε ευρύχωρες οικίες με αρκετά δωμάτια ώστε όλοι να μπορούν να βρουν το χώρο τους μακριά από οποιονδήποτε άλλο στην οικογένεια, όταν αυτό είναι απαραίτητο. Σε μια πολυκατοικία, αντιθέτως, όπου οι άνθρωποι ζουν ο ένας πάνω στον άλλο, ο ένας πρέπει να κλείσει το ραδιόφωνο σε συγκεκριμένη ώρα, αφού ο γείτονας θέλει να κοιμηθεί, ένας ύπνος ο οποίος είναι απαραίτητος εάν πρόκειται να σηκωθεί και να πάει στη δουλειά την επόμενη μέρα. Σε ένα μεγάλο σπίτι κάποιος μπορεί να αφήσει το ραδιόφωνο να παίζει όλη τη νύχτα, εφόσον το κοντινότερο σπίτι είναι σε απόσταση 30, 40, ή 100 μέτρων.
Οι φτωχοί ζουν μια πειθαρχημένη ζωή από τους πλούσιους, διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν ο ένας με τον άλλο. Είναι παράλογο για τους πλούσιους να παραπονιούνται ότι κάποιοι κανόνες ισχύουν για τους φτωχούς οι οποίοι δεν είναι καθόλου απαραίτητοι για τους πλούσιους. Όσο πάει η ηθική, οι πιο ηθικοί άνθρωποι είναι εκείνοι οι οποίοι είχαν ήδη μια συναρπαστική ζωή. Όπως λέει και η παροιμία, η παλιά πόρνη προσεύχεται δυνατότερα. Η φύση κάνει την ηθική εύκολη σε εκείνο σημείο, και εύκολο το να κατανοηθεί γιατί σε μια προχωρημένη ηλικία κάποιος μπορεί να προσπαθήσει να εξιλεωθεί για μια άγρια ζωή. Θέλουν να ξεχάσουν ένα διαβόητο παρελθόν, και επομένως λατρεύουν να ηθικολογούν σε εκείνους οι οποίοι είναι ακόμη στην μέση της ζωής, ή δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει να ζουν. Τα πάντα ξαφνικά αναποδογυρίζονται. Οι παλιοί απαιτούν ηθική από τους νέους, ειδικά όταν έζησαν τη δική τους νιότη στο μέγιστο. Αυτό ισχύει όχι μόνο ατομικά, αλλά επίσης και για λαούς. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να συμφωνήσουμε με τις δημοκρατίες, και πρώτα από όλες, με την Αγγλία.
Οι Άγγλοι μιλούν πολύ για την πολιτική ηθική. Έχουν όλα όσα χρειάζονται. Εγκαθίδρυσαν μια παγκόσμια αυτοκρατορία σε μια εποχή που η πολιτική δεν ήταν ότι αφορούσε την ηθική. Τώρα υπεραμύνονται της αυτοκρατορίας τους με ηθικές κοινοτοπίες. Δεν σκέφτονται καν το να κλέψουν φαγητό, εφόσον δεν πεινάνε. Έχουν αρκετό φαγητό όποτε το θέλουν. Μπορούν να αστειεύονται για το Τετραετές Σχέδιό μα, εφόσον έχουν στην διάθεσή τους τον τεράστιο πλούτο της αυτοκρατορίας τους. Τα όρια της εθνικής τους ζωής μπορούν να είναι πολύ χαλαρά, για να μην πω δημοκρατικά, εφόσον δεν αντιμετωπίζουν καμία απειλή στην εθνική τους ύπαρξη. Δεν είναι εξίσου εύκολο για τους Γερμανούς. Είμαστε ένα εντελώς ενωμένο έθνος μόνο για τα τελευταία έξη χρόνια. Είμαστε ακόμη νέοι και φέρουμε τις ουλές των προηγούμενων διαφωνιών μας. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ενίοτε ακόμη κι αυστηροί, μήπως ξανανοίξουν οι παλιές πληγές. Οι Άγγλοι διαθέτουν την πολυτέλεια της περίφημης ελευθερίας του λόγου. Δεν τους κοστίζει απολύτως τίποτα. Η ενότητα της αυτοκρατορίας δεν συντρέχει κανέναν κίνδυνο. Ολόκληρος ο Αγγλικός λαός είναι ενοποιημένος σε ένα και μοναδικό έθνος. Δεν χρειάζονται κινήσεις εντυπωσιασμού ή «τετελεσμένα γεγονότα», εφόσον έχουν ότι χρειάζονται, ή ακόμη όσα θα μπορούσαν να ευχηθούν. Δεν θα σκέφτονταν ποτέ οι Άγγλοι το να ενώσουν το έθνος τους, αφού ο Αγγλικός λαός είναι ενωμένος για αιώνες.
Εμείς, ωστόσο, έχουμε προσπαθήσει για αυτά τα πράγματα. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Το κάναμε όχι επειδή νοιώθουμε ανώτεροι, αλλά επειδή πρέπει προκειμένου να επιβιώσουμε. Δεν έχει να κάνει με ηθική ούτε από την Αγγλική ή τη Γερμανική πλευρά. Πρέπει να προσέχει όποιος χρησιμοποιεί όρους οι οποίοι έχουν ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στην πολιτική ζωή από αυτό που έχουν στην προσωπική ζωή. Ηγετικοί αξιωματούχοι στην Αγγλία λένε πρόσφατα ότι ενώ είναι αλήθεια ότι η Αγγλία έχει προτεκτοράτα, τα Αγγλικά προτεκτοράτα υπάρχουν μόνο για να διαφυλάττουν την ελευθερία και τον πολιτισμό των λαών οι οποίοι ζουν εκεί. Η Ευρώπη χαμογέλασε καθώς εμφανίσθηκε αυτή η περισπούδαστη σοφία. Οι Άγγλοι έχουν την ικανότητα να αποκρύπτουν την αλήθεια με ηθικολογίες, ενίοτε αποκρύπτοντας κάπως αμφίβολες καταστάσεις οι οποίες διαφορετικά θα προκαλούσαν ενθουσιασμό. Είναι τέτοιοι ηθικολόγοι σήμερα διότι έχουν τα κοπάδια τους ασφαλή στους στάβλους, και θα ήθελαν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Δεν βρίσκουν τίποτα το μεμπτό με το γεγονός ότι η Ευρώπη είναι χωρισμένη σε έχοντες και μη-έχοντες. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα ότι οι μη-έχοντες μπορεί να μην είναι ευχαριστημένοι με την κατάσταση. Δεν θα σκέφτονταν καν να αλλάξουν την παρούσα κατάσταση. Ο κόσμος είναι όπως τον θέλει ο Θεός να είναι. Διέταξε οι Άγγλοι να τα έχουν όλα και οι άλλοι λαοί του κόσμου να είναι φτωχοί, και ως εκ τούτου, εξαρτημένοι από τους Άγγλους.
Το Λονδίνο έχει μια εφημερίδα η οποία είναι πρωτοτύπως Αγγλική. Αποκαλείται “The Times”. Είναι ως επί το πλείστον εξευγενισμένη και σοβαρή, και σπανίως προσβάλλει. Είναι αξιοσημείωτα ηθικολογική, και νομίζει ότι το Θεόπνευστο καθήκον της είναι να επιπλήττει πολιτικώς τον υπόλοιπο κόσμο. Νομίζει πως υπάρχει για να σχολιάζει οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο, και να ενσωματώνει την τυπική Αγγλική αντίληψη για το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Το αξιοσημείωτο είναι πως ενίοτε οι Άγγλοι πράγματι πιστεύουν αυτά που λένε. Ξέρουν πώς να είναι αυθάδεις και κατάφωρα απατηλοί που δεν ξέρει κανείς τι να πει. Κρατούνται από τα ψέματά τους τόσο δυνατά, ακόμη κι όταν αποδειχτούν πλαστά, που κάποιος ο οποίος δεν κατανοεί την ψυχοσύνθεση μπορεί εύκολα να πιστέψει ότι είχαν πέσει στα ίδια τα ψέματά τους. Δεν είναι αυτή η περίπτωση. Είναι μόνο απόδειξη της αξιοσημείωτης εθνικής πειθαρχίας που ο Αγγλικός τύπος παραμένει, παρά όλες τις αναφορές για την ελευθερία του λόγου.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, ο Αγγλικός τύπος το έχει πράγματι τραβήξει πολύ. Κανείς δεν τον πιστεύει πια. Οπουδήποτε στην Ευρώπη, ο κόσμος καμμύζει όταν οι Άγγλοι αρχίζουν να μιλούν για δύσκολα πολιτικά ζητήματα. Προσκαλούν κόσμο για πρωινές ή βραδινές προσευχές, όπου ελπίζουν να κάνουν λίγες πολιτικές δουλειές ή ανταλλαγή βοοειδών. Όπου μάχονται για την εθνική τους υπόσταση, αδιαμφισβήτητα θα χρησιμοποιούσαν κάθε μέσο στη διάθεσή τους. Ωστόσο, πάντα νόμιζαν ότι ήταν καλύτερο να πολεμούν μέχρι τον τελευταίο Γάλλο, Ρώσο, ή Αμερικάνο. Ένα παράδειγμα του βάθους των ψεμάτων του Λονδίνου είναι η πρόσφατη ιστορία σχετικά με ένα υποθετικό Γερμανικό τελεσίγραφο στη Ρουμανία. Το Λονδίνο επινόησε το όλο θέμα για να εξεγείρει την παγκόσμια κοινή γνώμη εναντίον του Ράιχ. Εξίσου το Βερολίνο και το Βουκουρέστι αμέσως διέψευσαν το γεγονός με εντονότατα. Αλλά οι Άγγλοι σίγουρα δεν έμοιαζαν με ένοχοι οι οποίοι είχαν αποκαλυφθεί. Τουναντίον, παρά τη σθεναρή άρνηση συνέχισαν να μιλούν για το θέμα σα να μην ήταν σίγουροι εάν ήταν αληθινό ή όχι.
Έτσι είναι οι Άγγλοι τώρα, ήταν πάντα, και πιθανώς θα είναι για πάντα. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μας λένε τι να κάνουμε. Πώς φτάσαμε ποτέ στο σημείο όπου ακούγαμε τις ηθικές συμβουλές τους; Όταν η κουβέντα πάει στην πολιτική ηθική, το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ο Αγγλικός τύπος είναι να απέχει της κουβέντας. Για τις τελευταίες εβδομάδες, οι Άγγλοι διαδίδουν τις ειδήσεις στα Γερμανικά. Το κάνουν έξυπνα, δίνοντας την εντύπωση ότι αγαπούν την αλήθεια κι ότι έχουν σχεδόν επιστημονική αντικειμενικότητα. Το κάνουν αυτό προκειμένου να κερδίσουν ακροατές στη Γερμανία τους οποίους θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν όταν η κατάσταση δυσκολέψει. Δεν θα είναι τόσο αντικειμενικοί όσο φαίνεται να είναι τώρα. Θα αναβιώσουν τις παλιές ιστορίες θηριωδίας οι οποίες συνήθιζαν να ξεσηκώνουν τον κόσμο εναντίον της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου.
Τώρα φαίνονται έκπληκτοι που το Γερμανικό ραδιόφωνο ξεκίνησε να μεταδίδει τις ειδήσεις στα Αγγλικά. Σύντομα θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται. Δεν μπορούν να φανταστούν ότι οποιοδήποτε άλλο έθνος στην Ευρώπη έχει τα ίδια δικαιώματα που έχουν κι αυτοί. Το ηθικό τους σάλπισμα κατά τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς τα Γερμανικά στρατεύματα παρέλασαν στην Βοημία και στην Μοραβία είναι ένα κλασικό παράδειγμα της Αγγλικής ψυχοσύνθεσης, αλλά με μια εξαίρεση· το ηθικό σάλπισμα δεν φαίνεται να αποδίδει πλέον. Όλη η Ευρώπη προς το παρόν έχει επαναστατήσει από την Αγγλία που συμπεριφέρεται σαν την ηθική της θεία, καθισμένη στον καναπέ της αυτοκρατορίας της, ασφαλής στον πλούτο της, να παραπονιέται για τους άλλους. Η Ευρώπη έχει αλλάξει μετά τον πόλεμο. Τα φτωχά έθνη είναι επίσης τα νέα έθνη. Θέλουν να ζήσουν. ΘΑ ζήσουν. Ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury δεν θα τα σταματήσει. Έχουν δει μέσα από τους πλούσιους. Η Αγγλία δεν μπορεί πλέον να αποπέμπει τις απαιτήσεις των μη-εχόντων με ευσεβείς φράσεις. Η διακωμώδηση τους δεν θα αποδίδει πλέον.
Ο John Bull πρέπει να συμβουλευτεί να πετάξει τη μάσκα ούτως ώστε η Ευρώπη να μπορέσει να δει τι βρίσκεται πίσω από την ομίχλη των φράσεων που χρησιμοποιεί η Αγγλία για να συγχύσει την παγκόσμια κοινή γνώμη. Η αυτοκρατορία τους χτίστηκε εξαιτίας του πολέμου, της καταπίεσης, των στρατοπέδων συγκεντρώσεως, της πείνας και του αίματος. Εμείς οι Γερμανοί χαιρόμαστε να δεχόμαστε ηθικές συμβουλές, αλλά μόνο από εκείνους οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να τις δίνουν. Όταν ο κόσμος μιλάει για πολιτική ηθική, η Αυτοκρατορία καλά θα κάνει να παραμένει σιωπηλή. Έχουμε κάποια φιλική συμβουλή για το Λονδίνο. Μην φωνάζετε τόσο δυνατά. Δεν είστε μόνοι σας. Ολόκληρος ο κόσμος γελά μέχρι δακρύων σε ευσεβείς ηθικολογίες που προέρχονται από εκείνους οι οποίοι είναι δυσώδεις από αίμα
Faith and Race
