Ανάπτυξη - Ελπίδα - Αισιόδοξο μέλλον...
Λέξεις που βαρεθήκαμε να τις ακούμε, λέξεις που μας εξοργίζουν διότι τις ελπίδες μας τις έκαναν απελπισία, το μέλλον μας το πέταξαν σε κάδους απορριμάτων και η ανάπτυξη σίγουρα κάπου έχασε τον δρόμο της. Εξοργιζόμαστε διότι όλοι οι εθνοπροδότες της πατρίδας μας συνεχίζουν να μιλούν για όνειρα, για περηφάνεια και μια αξιοπρεπή ζωή, και τα πιστεύουν βεβαίως κιόλας. Ας το πούν αυτό όμως σε εκείνους που με ελάχιστα ρούχα σε μια βαλίτσα και ένα εισιτήριο, τους διώξανε από την χώρα, τους διώξανε από τα σπίτια τους. Ας το πούν στους εκατομμύρια Έλληνες που βγάλανε στην ανεργία, στους χιλιάδες Έλληνες που χειμώνα - καλοκαίρι εξαιτίας τους κοιμούνται στους δρόμους. Θυμούνται άραγε πως είναι κάποιος να έχει πάθος και δίψα για ζωή ; θυμούνται πως είναι το να είσαι νέος ; Η απάντηση είναι ΟΧΙ, γιατί έχουν αποδείξει πως δεν μπορούν να αισθανθούν τίποτα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται όμως, αυτό θα πρέπει να το θυμούνται. Ο λαός δεν αντέχει άλλο από ψέμα και απογοήτευση, δεν θα αντέξει άλλο υποκριτικές μαριονέτες ούτε δούλους του χρήματος.
Faith and Race
