Η Αυστριακή Βουλή είναι ένα υπέροχο αρχιτεκτονικό νεοκλασσικό έργο. Χτίστηκε από τον Θεόφιλο Χάνσεν, δάσκαλο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Ολοκληρώθηκε το 1883. Όλο το οικοδόμημα αποτελείται από την ελληνική τέχνη και ιστορία. Η αίθουσα του κοινοβουλίου έχει χτιστεί στα πρότυπα αρχαίου ελληνικού θεάτρου. O εξωτερικός χώρος της Αυστριακής Βουλής κοσμείται από αγάλματα της θεάς Αθήνας, του Διός και της Ήρας, του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου, του Ξενοφάνη, του Τάκιτου κ.α. Ο Θεόφιλος Χάνσεν συνδέεται όμως και με την Ακαδημία των Αθηνών την οποία έχτισε κι επιβλέπων του έργου ήταν ο Ερνέστος Τσίλλερ. Ολοκληρώθηκε το 1887 επί κυβερνήσεως Χαρίλαου Τρικούπη. Για την ομορφιά της Αυστριακής Βουλής κάνει λόγο ο Χίτλερ στο Mein Kampf εκδηλώνοντας τον θαυμασμό του ακόμα μια φορά για τον ελληνισμό.
''Όταν ο Δανός Χάνσεν τελείωσε και το τελευταίο αέτωμα του μαρμάρινου παλατιού που θα προοριζόταν για τους αντιπροσώπους του λαού, δεν βρήκε τίποτα άλλο να κάνει παρά να στηρίξει την διακόσμηση στην αρχαιότητα. Πολιτικοί και φιλόσοφοι, Έλληνες και Ρωμαίοι στόλισαν τη θεατρική αυτή διαμονή της ''Βορινής Δημοκρατίας'' και σαν συμβολική ειρωνεία, οι πυργίσκοι που είχαν υψωθεί στη στέγη αυτού του κτιρίου κοίταζαν και προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σα να ήθελαν να υποδηλώσουν απ' έξω τι γινόταν στο εσωτερικό. [...] Είχα κιόλας καταλάβει ότι όσο θα επιζούσε η Αυστριακή Κυβέρνηση η γερμανική πλειοψηφία δε θα 'παιρνε ποτέ μια προνομιακή θέση στο Κοινοβούλιο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες μπήκα για πρώτη φορά σ’ αυτές τις αίθουσες που τόσο σεβόμουν αλλά και τόσο τις είχαν δυσφημήσει. Άλλωστε και μόνο η αρχιτεκτονική σου γεννούσε το σεβασμό: είχα μπροστά μου το υπέροχο Ελληνικό στοιχείο, εδώ στη γερμανική γη''.
''When Hansen, the Danish architect, had completed the last gable of the marble palace in which the new body of popular representatives was to be housed he had to turn to the ancient classical world for subjects to fill out his decorative plan. This theatrical shrine of ‘Western Democracy’ was adorned with the statues and portraits of Greek and Roman statesmen and philosophers. As if it were meant for a symbol of irony, the horses of the quadriga that surmounts the two Houses are pulling apart from one another towards all four quarters of the globe. There could be no better symbol for the kind of activity going on within the walls of that same building. [...] Such was my general attitude at the time when I first entered those sacred and contentious halls. For me they were sacred only because of the radiant beauty of that majestic edifice. A Greek wonder on German soil''.
