Ο κόκκινος "φασισμός"

Τις τελευταίες ημέρες παντού διαβάζουμε για την άνοδο του φασισμού. Πολλά άρθρα τον παρουσιάζουν σαν τον Νο 1 εχθρό της πατρίδας, και τον συνδέουν με την βία και το αίμα. Μέγα σφάλμα. Προσπαθούν να πείσουν πως αν αγαπάς την πατρίδα σου δεν πρέπει ούτε να συζητάς γι' αυτόν. Ποιοί φασίστες μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια και έφεραν τον λαό στην πλήρη εξαθλίωση του ; Ποιοί φασίστες -ειδικά τον τελευταίο χρόνο- πήραν από τον λαό την περιουσία που απέκτησε μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, μόχθου και ιδρώτα ; Ποιοί φασίστες άραγε χρεοκόπησαν την χώρα ; ποιοί έφεραν τόσες εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς στην πατρίδα μας και που δεν τους αφήνουν να φύγουν ; Μιλούν για φασισμό αυτοί που με την περιουσία τους μπορούν να ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους ενώ τα παιδιά των πολιτών είναι χρεωμένα αμέσως μετά την γέννησή τους. Ο εχθρός της Ελλάδος λοιπόν είναι ο κόκκινος "φασισμός". Αυτός μας χρεοκόπησε, αυτός μας ξεπούλησε, αυτός έφτασε την μισή Ελλάδα στην ανεργία. Εχθρός της Ελλάδος είναι τα πολιτικά ψέμματα, οι πολιτικές "υποσχέσεις", οι άθλιες υποκρισίες και τα βολέματά τους. Σταματήστε τις δικαιολογίες για το συστημικό σας παραλήρημα και αναλάβετε τις προσωπικές σας ευθύνες. Αποδεδειγμένα η ιστορία μας έχει διδάξει πως όπου κυριάρχησε ο κομμουνισμός άφησε πίσω της χάος και συντρίμια. Πιστεύω και είναι προσωπική μου άποψη πως δεν έχει υπάρξει φασιστικό καθεστώς που να οδήγησε σε 5000 και άνω αυτοκτονίες. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.



Faith and Race

Τέλος στην Πολωνία ο κομμουνισμός


Ο συντηρητικός πρόεδρος της Πολωνίας Αντρέι Ντούντα υπέγραψε έναν νόμο που απαγορεύει κάθε αναφορά σε δρόμους, δημόσια κτίρια και χώρους που διαδίδει τον κομμουνισμό ή οποιοδήποτε άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς.
Σύμφωνα με την ερμηνευτική εγκύκλιο του νόμου, οι ονομασίες σε κτίρια, δρόμους, οδούς, πλατείες, γέφυρες «δεν μπορούν να τιμούν ανθρώπους, οργανώσεις, γεγονότα και ημερομηνίες που συμβολίζουν τον κομμουνισμό ή οποιαδήποτε άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς, είτε προάγουν το καθεστώς με άλλους τρόπους».

Παράλληλα απαγορεύονται οι αναφορές στο καθεστώς που επιβλήθηκε στην Πολωνία κατά το διάστημα 1944 – 1989, όταν η χώρα ήταν μέλος της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.

Ο νόμος δίνει στις τοπικές αρχές προθεσμία ενός έτους να αφαιρέσουν όλα τα σύμβολα που τιμούν «το απολυταρχικό και μη κυρίαρχο καθεστώς» από τους δημόσιους χώρους.

Στην περίπτωση μη έγκαιρης συμμόρφωσης με τις νέες διατάξεις, η κυβέρνηση θα επιβάλει μια νέα προσωρινή ονομασία για να αντικαταστήσει εκείνη που χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη.

Σύμφωνα με τους συντάκτες του νόμου, περίπου 1.200 έως 1.400 διαφορετικές τοποθεσίες σε όλη την Πολωνία θα αλλάξουν ονομασία.

Παρόμοιοι νόμοι που απαγορεύουν την προπαγάνδα υπέρ του κομμουνισμού έχουν ψηφισθεί και σε άλλες χώρες, όπως την Ουγγαρία, την Μολδαβία και την Ουκρανία.

Ο Oswald Mosley για την ελευθερία

Ο Oswald Mosley στο βιβλίο 100 ερωτήσεις για τον Φασισμό, μας περιγράφει ποιά είναι η θέση του σχετικά με την έννοια της ελευθερίας...

"Σήμερα η πλειονότητα των ανθρώπων δεν απολαμβάνει ελευθερία. Για πρώτη φορά υπό τον Φασισμό θα έχουν ελευθερία. Ποιά είναι η ωφέλεια της ψήφου, εάν οι άνθρωποι δεν εισπράττουν αυτά που τους υποσχέθηκαν για να τους ψηφίσουν ; Και πώς είναι δυνατόν να ωφεληθούν όταν μόνον δύο σημαντικά νομοσχέδια κατά κανόνα περνούν από το κοινοβούλιο κάθε χρόνο λόγω κωλυσιεργίας ; Ελευθερία για τους πολίτες είναι οι προγραμματικές θέσεις, που ψήφισαν, να εκτελούνται κατά γράμμα. Το πολιτικό  πρόγραμμα δεν μπορεί να εκτελεστεί εάν η κυβέρνηση δεν έχει και την δύναμη να το εφαρμόσει. Η Φασιστική Κυβέρνηση θα φέρει την ελευθερία και όχι το τέλος της. Η αληθινή ελευθερία είναι η οικονομική και κοινωνική ελευθερία. Η οικονομική ελευθερία δεν μπορεί να έλθει χωρίς την δύναμη της κυβερνητικής αυτοδυναμίας. Αληθινή ελευθερία σημαίνει καλούς μισθούς, όχι υπέρμετρες ώρες εργασίας, ασφάλεια στην εργασία, διαβίωση σε καλά σπίτια, ευκαιρίες και δυνατότητες ανάπαυσης και διακοπών με την οικογένεια και φίλους, δωρεάν εκπαίδευση και νοσοκομειακή περίθαλψη. Οι μοντέρνες επιστήμες μας δίνουν την δυνατότητα να χτίσουμε ένα τέτοιο ανάλογο πολιτισμό. Τούτο δεν έχει μέχρι τώρα δημιουργηθεί, διότι η δημοκρατία προτιμά να μιλά παρά να πράττει. Πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της ελευθερίας ορισμένων επαγγελματιών πολιτικών που φλυαρούν και της ελευθερίας των πολιτών να ζούν αξιοπρεπώς. Επιλέγοντας το δεύτερο, ο Φασισμός κάνει την ελευθερία δυνατή και απελευθερώνει τους πολίτες από την οικονομική σκλαβιά που τους έχει επιβληθεί από την δημοκρατία των λόγων, των υποσχέσεων και της εκμετάλλευσης ".


Oswald Mosley


Faith and Race

4η Αυγούστου..γιατί χαίρεται ο κόσμος;

...Γιατί σαν αυτή παιδί μου την ημέρα την μαύρη αποκτήσαμε κυβέρνηση διορισμένη εκ του βασιλέως με κυβερνήτη εθνικό αλλά πάνω απ' όλα κι από το έθνος ακόμα υποταγμένο στον βασιλιά και τις επιθυμίες του. Η Ελλάς έπρεπε να μπει στον πόλεμο και έπρεπε οπωσδήποτε να προετοιμαστεί για αυτό. Αυτό ήταν το μεγάλο ''ΝΑΙ'' της 4ης Αυγούστου με το φασιστικό προφίλ, αλλά στην πραγματικότητα υποταγμένο στις ορέξεις και τις επιθυμίες της φιλελεύθερης Μεγάλης Βρετανίας. Ο λαός προετοιμαζόταν χωρίς να το γνωρίζει, να πεθάνει για να εξυπηρετήσει αλλότρια συμφέροντα. Όταν η γειτονική Ιταλία και ο Ηγέτης της έτεινε την χείρα του προς την Ελλάδα ο Μεταξάς αρνείτο την ανανέωση του συμφώνου φιλίας που είχε υπογράψει ο Βενιζέλος. Αντίθετα δήλωνε φίλος και σύμμαχος της Τουρκίας:

''Κύριε Πρόεδρε, Η Ελλάς απευθύνει διά του στόματός μου το θερμότερον και εγκαρδιότερον ως ευ παρέστητε εις τον Έξοχον Αρχηγόν της Κυβερνήσεως της φίλης και συμμάχου Τουρκίας, ένθερμον στυλοβάτην της Ελληνοτουρκικής φιλίας και εις τον διακεκριμένον συνεργάτην του τον Υπουργόν των Εξωτερικών του οποίου το όνομα ευρίσκεται εις πάσαν σελίδα της ιστορίας της συνεννοήσεώς μας. Παρακαλώ να ερμηνεύσητε τον χαιρετισμόν τούτον ως αδελφικήν εκδήλωσιν ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού προς τον ευγενή τουρκικόν λαόν.   Φρονώ ότι ολίγαι ικανοποιήσεις είναι τόσον ισχυραί όσον η ανασκόπησις οδού ευτυχώς διανοιχθείσης και πλήρους πλουσίων πραγματοποιήσεων. Δυνάμεθα, Έλληνες και Τούρκοι, ν’ ατενίζωμεν με υπερηφάνειαν προς το κοινόν μας έργο''.

Ενώ θα δηλώνει για τον Κεμάλ, τον σφαγέα των Ελλήνων:

''Εκφράζων την ενθεμοτέραν ευχήν όπως η ειρήνη βασιλεύση οριστικώς εις τον κόσμον, όπως θα βασιλεύση αιωνίως μεταξύ των χωρών μας, υψώ το κύπελλον εις υγείαν του Μεγάλου Αρχηγού του Τουρκικού Έθνους Κεμάλ Ατατούρκ, εις το μεγαλείον και την ευημερίαν της φίλης και συμμάχου Τουρκίας...''



Αντιθέτως θα δηλώνει στο ημερολόγιο του:

''Μια φορά είναι όχι μόνον μωρός αλλά και κακόπιστος ο Έλληνας που πιστεύει ακόμα τώρα πλέον, με αυτά που βλέπουμε γύρω μας, σε ιδεολογίες του Χίτλερ και πολύ περισσότερο του Μουσσολίνι. Είναι μεγάλοι άνθρωποι αλλά χαμηλοί, πολύ χαμηλοί.Ούτε σε γερμανικές ιδεολογίες και ρωμαντισμούς. Ιταλικές δεν υπάρχουνε''.

τόμος 4ος σελ. 553-555, στις 2 Ιανουαρίου 1941

Ενώ ο Μουσολίνι είχε κάνει έκκληση νωρίτερα προς την Ελλάδα:
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε βέβαια ότι τέτοια ''ΟΧΙ'' θέλουν μεταξάδες...


Σύμφωνα βέβαια με το πρόγραμμα του κόμματος του μπάρμπα - Γιάννη προείχε:


''Ενίσχυσις της εκπαιδεύσεως των Μουσουλμανικών και Ισραηλιτικών κοινοτήτων''.

Himmler: ''Ο Μπολσεβικισμός είναι οργάνωση των υπανθρώπων''


Πρέπει σαφώς να αναγνωρίσουμε ότι ένας αντίπαλος στον πόλεμο είναι αντίπαλος όχι μόνο σε μια στρατιωτική, αλλά επίσης και σε μια ιδεολογική άποψη. Όταν μιλώ εδώ για τους αντιπάλους, προφανώς εννοώ τον φυσικό μας αντίπαλο, τον διεθνή μπολσεβικισμό, υπό ιουδαιομασονική ηγεσία. Ο Μπολσεβικισμός έχει το σπουδαιότερο φρούριο του στην Ρωσία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος μπολσεβικικής επίθεσης από την Ρωσία μόνο. Πρέπει κανείς πάντα να υπολογίζει αυτόν τον κίνδυνο από οπουδήποτε αυτός ο Ιουδαϊκός Μπολσεβικισμός έχει αποκτήσει την αποφασιστική επιρροή για τον εαυτό του. 

Τα κράτη ή οι άνθρωποι κάτω από Ιουδαιομασονική ηγεσία, ή με τουλάχιστον ισχυρή επιρροή, θα είναι αναγκαστικά εχθρικά προς την Γερμανία και θα αποτελέσουν κίνδυνο. Συνεπώς πρέπει συνέχεια να αναρωτιόμαστε «Ποιος είναι ή θα είναι ο αντίπαλος σε περίπτωση πολέμου; Ποιος είναι ιδεολογικός αντίπαλος, ποιος είναι κάτω από Ιουδαιομασονική επιρροή;» 


Πρέπει ξεκάθαρα να συνειδητοποιήσουμε, ότι ο Μπολσεβικισμός είναι οργάνωση των υπανθρώπων, είναι η απόλυτη θεμελίωση της Εβραϊκής κυριαρχίας, είναι το ακριβώς αντίθετο απ' όλα. Είναι μια διαβολική διδασκαλία, γιατί απευθύνεται στα πιο ευτελή και κατώτερα ένστικτα της ανθρωπότητας και φτιάχνει θρησκεία από αυτό. Μην εξαπατάστε: ο Μπολσεβικισμός, με τον Λένιν θαμμένο στο Κρεμλίνο, θα χρειαστεί μόνο μερικές δεκαετίες για να γίνει εξελιχθεί σε διαβολική θρησκεία της καταστροφής, μια θρησκεία εγγενής στην Ασία για την καταστροφή ολόκληρου του κόσμου.

Επιπλέον, να θυμάστε ότι ο Μπολσεβικισμός λειτουργεί με σκοπό την μπολσεβικοποίηση και άλλων λαών, και η καταστροφή στοχεύει στην λευκή φυλή. Ένα από τα πρώτα ιδρύματα που ιδρύθηκαν κάτω από την εβραϊκή ηγεσία, από το 1918, ήταν ένα Ασιατικό Πανεπιστήμιο όπως εγώ το αποκαλώ. Έχει ένα είδος τμήματος για κάθε ασιατικό πληθυσμό, είτε πολυάριθμο είτε όχι. Οι αξιωματούχοι για αυτούς τους πληθυσμούς εκπαιδεύονται όχι μόνο στη γλώσσα τους, αλλά και ως προς τις συνήθειες, ως προς τις θρησκευτικές και ταξικές διαφωνίες, τις οικονομικές συνθήκες κ.τ.λ. Εκπαιδεύονται αν αυτοί οι άνθρωποι συνήθως είναι πλούσιοι ή φτωχοί, αν η φτωχότερη κατηγορία καταπιέζεται ιδιαιτέρως κτλ. Όλα αυτά μελετώνται χαμηλά, στις μικρότερες αιρέσεις. Οι άνθρωποι που έχουν τελειώσει την εκπαίδευσή τους εκεί, κατόπιν βγαίνουν σε ένα διαρκές ρεύμα προς όλους αυτούς τους ανθρώπους και εκμεταλλεύονται τις επιθυμίες και λαχτάρες τους όπως τις θρησκευτικές διαφορές και τον φανατισμό τους, εκμεταλλεύονται την κοινωνική δυστυχία, για να τους σύρουν σε μια δίνη και έτσι βαθμιαία να τους πείσουν ότι οι μόνοι που μπορούν πραγματικά να τους βοηθήσουν είναι οι άνθρωποι στη Μόσχα. 

Heinrich Himmler, Reichsfuhrer - SS, Iανουάριος 1937






English:

We must clearly recognize that an opponent in war is an opponent not only in a military but also in an ideological sense. When I speak here of opponents, I obviously mean our natural opponent, international Bolshevism, under Jewish-Masonic leadership. This Bolshevism, of course, has its supreme citadel in Russia. But this does not mean that there is danger of Bolshevist attack from Russia only. One must always reckon with this danger from wherever this Jewish Bolshevism has gained decisive influence for itself. The states or people under Jewish-Masonic-Bolshevist leadership, or at least strong influence, will of necessity be unfriendly toward Germany and will constitute a danger.

Thus we must constantly ask ourselves, "Who is, or would be an opponent in case of war? Who is an ideological opponent, that is, who is under Jewish-Masonic-Bolshevist influence"? We must clearly realize, that Bolshevism is the organization of the sub-humans, it is the absolute foundation of Jewish sovereignty, it is the exact contrary of all that is. It is a diabolical teaching, for it appeals to the meanest and lowest instincts of mankind and makes a religion of this. Do not be deceived: Bolshevism, with its Lenin entombed in the Kremlin, will take only a few decades to become the diabolical religion of destruction, a religion native to Asia for the destruction of the whole world. (Furthermore, remember that this Bolshevism is working according to plan for the Bolshevization of other peoples, and the destruction is aimed at the white race. One of the first institutions founded under Jewish leadership, as early as 1918, was an Asiatic university as I shall call it. It has a kind of department for each Asiatic population, whether numerous or not. The functionaries for these populations are instructed not only in their language, but also as to the customs, as to the religious and class quarrels, and the economic circumstances, etc. They are instructed whether these people are mostly rich or poor, whether the poorer class is particularly oppressed, etc. All of this is studied down to the smallest sects. The people who have finished their education there, then go out in a constant stream to all of these people and exploit their wishes and longings as their religious differences and their fanaticism, taking advantage of social misery, to draw them into a whirlpool and thus gradually convince them that the only ones who can really help them are the people in Moscow.


Για την γιορτή της Δημοκρατίας


Με τις οσμές αρωματισμένης σαπίλας που ακόμα αποπνέει η ψυχορραγούσα παλιά πουτάνα, η βλογιοκομμένη παλιοβρώμα, που μυρίζει το πατσουλί και την κολπίτιδα, η δημοκρατία πάντα όρθια στο πεζοδρόμιό της. Είναι πάντα εκεί, η κακοασπρισμένη, πάντα εκεί, η ραγισμένη, η σπασμένη, στο κατώφλι της, περιτριγυρισμένη απ'τους πελάτες και τους πρωτάρηδές της, εξίσου λυσασμένους με τους γέρους. Μετά τόση εξυπηρέτηση που τους έκανε, μετά από τόσα λαχεία που τους έφερε μέσα στις ζαντιέρες της, με τί καρδιά να την αφήσουν παρά τις βλεννοραγίες και τη σύφιλη;

Robert Brasillach

Robert Brasillach - Επίσκεψη στον Leon Degrelle, 20/6/1936

Γνωρίζατε, αγαπητή  μου Άνγκελα ότι  πέρασα την εβδομάδα μου στο Βέλγιο, στο οποίο οι  παριζιάνικες  καφετέριες  βρίσκονταν σε απεργία, δεν ήρθα, όπως φαίνεται να  το υπαινίσσεστε,   από μια υπέρμετρη αγάπη της βελγικής μπύρας, η οποία άλλωστε είναι εξαιρετική, ούτε για να καταθέσω ένα ασφαλές  τραπεζικό κεφάλαιο, το οποίο δεν διαθέτω. Θα σας διηγηθώ κάποια μέρα γιαυτό το ταξίδι,  αλλά θα πρέπει πρώτα να απαντήσω στην ερώτηση, που μου θέτετε και με αγχώνει λίγο: "Έχετε δει τον Λεόν Ντεγκρέλ;" 

Αναγνωρίζω πράγματι  το γοητευτικό παραλογισμό της καρδιάς σας και του πνεύματος σας καθώς και  εσείς αγαπάτε   το Λαϊκό Μέτωπο, και βγάζετε  πρόθυμα στο τσάι των  φίλων  σας, εκτός από ένα νόστιμο μενού και πυγμή, αλλά είστε ευαίσθητη με τους ηγέτες και ο τελευταίος γεννηθείς  από αυτούς τους ηγέτες, κρυφά, σας ευχαριστεί.  Λοιπόν, να είστε σίγουρη, αγαπητή Άνγκελα,  εγώ είδα τον άνδρα για τον οποίο μου  μιλάτε. Θα είχα, το ομολογώ, κάποιο ηθικό ενδοιασμό σε σας να το περιγράψω, αν απευθυνόμουν σε κάποιον άλλον: οι Γάλλοι είναι πολύ δύσκολο να μιλάνε για πράγματα που αφορούν  το Βέλγιο  και  θα φοβόμουν μήπως με κοροϊδέψουν. Διάβασα στην εφημερίδα Rex ένα κακόβουλο σχόλιο: το απόσπασμα μιας συνέντευξης με τον Λεόν Ντεγκρέλ από μια παριζιάνικη εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας. Πιστέψτε με, ήταν αρκετό  αυτό: αλλά θα προτιμούσα να μην την είχα διαβάσει. Είδα λοιπόν τον Λεόν Ντεγκρέλ, τη μέρα που έκλεινε τα τριακοστά του γενέθλια, στις 15 Ιουνίου, τελευταία. Αυτός ο νεαρός ηγέτης για να πω την αλήθεια, δεν μου φαινόταν πάνω από εικοσιπέντε χρονών. Και πρώτα απ΄όλα πρέπει να ομολογήσω ότι αυτό το δυνατό αγόρι, συγκριτικά με τα άλλα αγόρια της ηλικίας του, τον χαρακτηρίζει μια πικρή  μελαγχολία.  Πιστέψαμε ότι έχασε την υπόληψη της η εφημερίδα Rex επικαλώντας ένα νεανικό κίνημα. Σήμερα, υπάρχουν  άνδρες κάθε ηλικίας γύρω από τον   Λεόν Ντεγκρέλ  και το πνεύμα είναι αυτό που σχετίζεται με τη νεολαία.  Αλλά το βασικό στοιχείο της γνήσιας νεότητας, είναι η νεανική φύση των εμψυχωτών.

Αλίμονο! αγαπητή  μου Άνγκελα πότε θα έχουμε στη Γαλλία ένα νεανικό κίνημα;


Έχει  άλλους  παρατηρητές πιο μεγάλους ίσως, και τα γραφεία της εφημερίδας Rex ήταν δυσπρόσιτα όπως αυτά τα γραφεία της καθημερινής Le Pays Réel, στα οποία  θα πάω σε λίγο να αγοράσω κάποια φυλλάδια και αυτό το ρεξιστικό έμβλημα με το οποίο εκπλήττω τους περαστικούς στο Παρίσι. Έχω δει αυτούς τους αιώνιους φοιτητές, ανοργάνωτους, ευδιάθετους,  στους οποίους φαίνονται ότι κυριαρχούν το αστείο και το χιούμορ. Και έπειτα λέγεται ότι αυτοί οι φοιτητές είχαν πίσω τους  εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που τους ακούμε και ότι δύνανται να  είναι η αρχή ενός  πολύ μεγάλου πράγματος, και ότι έχουμε, σε κάθε περίπτωση, πολλά να μάθουμε από αυτούς. Βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου αυτός ο νεαρός άνδρας με γρήγορο βηματισμό, καλοντυμένος, του οποίου τα  μάτια λάμπουν φωτίζοντας το πρόσωπό του.  Μου μιλά με αυτή  τη βαριά  φωνή που αρμόζει στα πλήθη, εκκωφαντική αλλά φυσική. Δεν ξέρω ακόμα τι μου λέει, αυτό μονάχα αξίζει: 

Ξέρω μόνο ότι αποπνέει μια όρεξη για ζωή, μια  αγάπη για τη ζωή, αλλά παράλληλα και μια  επιθυμία να βελτιώσει αυτή τη ζωή για όλους, να αγωνιστεί για πράγματα που είναι αξιοθαύμαστα.  Δεν νομίζω, αγαπητή  μου Άνγκελα να υπήρχαν μεγάλοι ηγέτες, χωρίς ένα αρκετά ισχυρό ζωώδες ένστικτο, σωματικής διάπλασης.   Δεν ξέρω αν ο Λεόν Ντεγκρέλ έχει άλλα προσόντα: είχε κυρίως  αυτά. 


Έχει άλλα που είναι εμφανή αλλά είναι όλα  αυθόρμητα.  - Δεν είμαι ένας  θεωρητικός πολιτικός, λέει με τόλμη. Η πολιτική, είναι ένα πράγμα που αισθάνεται, είναι ένα ένστικτο. Αν δεν έχουμε αυτό το ένστικτο, είναι ανώφελο να ψάχνουμε τι θα μπορούσε να είναι. Αλλά βεβαίως, χρειάζεται δουλειά, πρέπει να κάνουμε προσπάθειες. Πριν αρκετά χρόνια το γνωρίζαμε. Δεν έρχεται σε μια μέρα το καλοκαίρι.

  Καθώς αυτή η φράση  φαίνεται ότι του αρμόζει, αυτή η προσωρινή εκδοχή της πολιτικής, αυτός ο πολύ σπουδαίος τρόπος το να νιώθεις τον  άνεμο, να ψάχνεις την ουσία σε σαρκικά πράγματα. Είναι όπου ο Λεόν Ντεγκρέλ έχει αγγίξει τόσο πολλά πνεύματα στο Βέλγιο, ακόμη και πέρα ​​από τα σύνορα. Καθιέρωσε στην εφημερίδα Rex όχι ιδέες, αλλά τάσεις. Τάσεις οι οποίες μεταφράζονται άλλοτε  λεπτομερώς με ένα πολύ πιο ακριβή τρόπο από ό, τι νομίζουμε. Για αυτό ακριβώς είναι επιφυλακτικός υπό την έννοια ότι υπάρχουν και λεπτομερή αιτήματα, στα οποία το  Rex έχει επιτυχία:  η λεπτομέρεια είναι  η  καθημερινή μας ζωή, και όχι η γενίκευση, και οι γυναίκες,  αγαπητή  μου Άνγκελα, θα έπρεπε να το καταλάβουν αυτό. 


Είναι ότι τα  δεξιά κόμματα στη Γαλλία όπως και στο Βέλγιο, δεν ήξεραν να δουν, μου λέει. Έχουν ένα κοινωνικό πρόγραμμα, φυσικά, αλλά ποτέ δεν το  εφαρμόζουν στη ζωή. Αγνοούν αυτή τη ζωή. Η μόνη τάξη που είχε μια  εκπαιδευτική πολιτική, καλή ή κακή, είναι η εργατική τάξη: είναι η μόνη που παρευρίσκεται σε συγκεντρώσεις,  που διαβάζει τις  εφημερίδες, που  ξέρει να διεκδικεί αυτό που θέλει. Τα δεξιά κόμματα εξαιρούνται  από αυτή τη συμμετοχή του λαού στη ζωή. Και χωρίς το λαό, δείτε, τι θέλετε να  κάνετε; Μόνο γι αυτό, πρέπει να αρχίσετε να καταλαβαίνετε. 

«Το κίνημά μας είναι ένα λαϊκό κίνημα. Δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι είναι οι σοσιαλιστές που κάνουν κάτι για τους εργάτες. 40 ώρες τη βδομάδα; Υπάρχει εδώ και δύο χρόνια στην Ιταλία. Και από τον επόμενο χρόνο, (θα υπάρχει) στη Γερμανία, θα πάνε οι  εργάτες κρουαζιέρα τριών εβδομάδων στα Κανάρια, στις Αζόρες, σε σκάφη που προορίζονται γι αυτούς. Είναι τα   καθεστώτα εξουσίας που καθιερώνουν τις εργατικές αργίες, οι οποίες συμμερίζονται την αξιοπρέπεια του εργάτη. Γιατί πρόκειται για μας. "Και αρχίζει να γελάει, ξαφνικά, με αυτή τη ζωντάνια  που πάντα τον χαρακτηρίζει". 

- Αχ! Οι κομμουνιστές είναι έξω φρενών! Δεν μπορούν πλέον να οργανώσουν συγκεντρώσεις, είναι αναγκασμένοι να έρχονται σε αντιπαράθεση με μας. Η κόκκινη σημαία;  Είναι η σημαία μας! Το Λαϊκό Μέτωπο; Υπάρχει μόνο  ένα,  στο Βέλγιο: "Το Λαϊκό Μέτωπο Rex". Το Διεθνές; To εγκωμιάζουμε  - με άλλα λόγια. Οι απεργίες; Διεκδικούμε όλα αυτά που μας ζητούν οι εργάτες.  Θα καταθέσω  μια νομοθετική πρόταση για την αύξηση των μισθών κατά 10%.  Μονάχα, όχι  δημαγωγία: θα πρέπει ταυτόχρονα να υποβάλλω πρόταση για την αύξηση των εσόδων με το ίδιο ποσοστό. Είναι  πιο σοβαρό, προσθέτει:
- Το σημαντικό πράγμα, είναι το πνεύμα με το οποίο τα  πάντα επιτυγχάνονται. Κατά τη διάρκεια μιας καταστροφής στα μεταλλεία  μας, ο Βασιλιάς Αλβέρτος ρώτησε έναν εργάτη: "Τι θέλετε;" Και ο εργάτης απάντησε: «Θέλουμε να μας σέβεστε». Αυτή είναι η ουσία. Να τι δεν κατανοούν τα δεξιά κόμματα, ούτε για σας, ούτε για μας. 

REX

Ο Λεόν Ντεγκρέλ άρχισε να προχωρά  μέχρι το γραφείο του. Έχει θυμό για όλη αυτή  την παρανόηση των ατόμων της δεξιάς, των ατόμων της αριστεράς, όλων αυτών των παλιών καθεστώτων, όλα αυτά που ενοχλούν, εντός των συνόρων ταυτόχρονα,  τόσους νέους ανθρώπους. Όπως όπως μου  εξηγεί τα σχέδιά του, πως συνδέονται οι χριστιανικές αρχές τόσο περίεργα με τη σύγχρονη συντεχνιακή αντίληψη.  Θέλει να δημιουργήσει μια κοινωνική υπηρεσία για τις γυναίκες, να  στέλνει τα νέα κορίτσια της αστικής τάξης καθημερινά  στους αρρώστους, στα νεογέννητα, θέλει να αγαπούν τη δουλειά τους, με ό,τι κι αν ασχολούνται. Και ίσως, για  ορισμένες οικονομικές αρχές, οι ειδικοί θα είχαν να συζητήσουν. 

Δεν είμαι ειδικός, δεν έχω έρθει να συζητήσω.  Όχι ότι  θα συζητούσα (θα είχα το δικαίωμα;) για την αμιγώς  βελγική πολιτική του Λεόν Ντεγκρέλ, φλαμανδική  στη Φλάνδρα, βαλονική στη Βαλονία. Ποιος ξέρει αν αυτή η πολιτική  δεν θα σώσει το Βέλγιο; Ό, τι με αφορά, το εμπεριέχει  αυτή η εφημερίδα, το σημερινό τεύχος της Pays Réel. "Οι εργαζόμενοι όλων των τάξεων ενωθείτε!" θα μπορούσα να διαβάσω στον τίτλο. Είναι η άμεση εστίαση, το νέο λεξιλόγιο αυτού του νεανικού κόμματος. Μπορούμε να σκεφτούμε ό, τι θέλουμε, να το νιώθουμε.

Και έπειτα,  η επανάσταση του  Λεόν Ντεγκρέλ είναι μια ηθική επανάσταση. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Ο Λεόν Ντεγκρέλ θέλει να αναβιώσει τα έντονα συναισθήματα, την αγάπη για το βασιλιά, την αγάπη για το έθνος, το να συμπαραστέκεται  στην οικογένεια, να προσφέρει την επίγεια ευτυχία, όσο μπορεί, σε όποιον εργάζεται.  Αυτό έκαναν ο Μουσολίνι ή ο  Salazar. Να μην μας εκπλήσσει λοιπόν αν δημιουργεί γύρω του τόσες προσδοκίες και ταυτόχρονα  πάρα πολύ μίσος. 


Στη συνέχεια,  μιλάμε για τη Γαλλία, για τον πολιτισμό της, γύρω του αναγνώριζε τόσο τα χρέη, τους ανθρώπους του, την επιθυμία που πρέπει να έχει κάθε πολιτισμένος να δει τη χώρα μας να βγαίνει από αυτές τις φθαρμένες φόρμουλες  και τις επικίνδυνες αυταπάτες της. Παρατηρώ ότι τα κόμματά μας, όποια  κι αν είναι, δεν λένε τίποτα που να  αξίζει σε αυτό το νέο άνθρωπο τον ευθύ και βίαιο.  «Δεν υπάρχει παρά  ένα κόμμα της  δεξιάς που ξέρει τι θέλει από εσάς, μου λέει, είναι η Γαλλική Δράση». Και προσθέτει : «Φυσικά, όλοι έχουμε διαβάσει Maurras." Στη συνέχεια επιστρέφει στην αγάπη του για δράση, στις τεράστιες συγκεντρώσεις του, στα υλικά του σχέδια, όπου αναζωπυρώνει μια μεγάλη ελπίδα. Ξαφνικά σταματάει και πάλι, έρχεται πίσω στη Γαλλία, για να μου πει: "Είναι πιθανό να μην έχετε παρά έναν άνθρωπο,  στη Γαλλία, στο πολιτικό προσωπικό: Αυτός  είναι ο Doriot." Γιατί σας έκρυβα, αγαπητή μου Άνγκελα, ότι  άφησα τον Λεόν Ντεγκρέλ με μια πικρία. Τις προάλλες  ήμουν στη Βουλή, ενώπιον νέων και παλιών προσώπων. Εδώ,  θα είχα ίσως πολλά να συζητήσω,  και πολλά σημεία παραμένουν ασαφή  γι αυτό το ρεξισμό ακόμα και μετά την ανάγνωση των βιβλίων των νέων διδακτόρων. Δεν θέλω να κρίνω τίποτα για την  ώρα. Αλλά δεν υπάρχουν στον κόσμο  μόνο τα  βιβλία.

  Αυτή η ζωντάνια, σωματική και ψυχική,  αυτή η συγκέντρωση των νέων ανθρώπων που φαίνονται  σχεδόν να διασκεδάζουν στο να  δημιουργήσουν ένα κόσμο, και όποιοι, πράγματι, δουλεύουν με πάθος, μιλούν, γράφουν, αγωνίζονται, τρέχουν  ακατάπαυστα στους δρόμους και στα τρένα, κάνουν στάση στα  μικρότερα χωριά, και κοιμούνται  δύο ή τρεις ώρες την ημέρα, χωρίς όμως ποτέ να σταματήσουν να χαίρονται,  όλα αυτά, γιατί να μην τα έλεγα;  Εκπλήσσομαι και θλίβομαι.  Aπό όλες αυτές τις συγκεχυμένες  τάσεις που ταράζουν τη Γαλλία, δεν  θα μπορούσε να αναδυθεί   μια  νέα τάση  τελικά; 

Δεν ξέρω τι θα κάνει ο  Λεόν Ντεγκρέλ, και δεν είμαι προφήτης όπως ο Μ.  Blum. Αλλά πιστέψτε με, αγαπητή  μου Άνγκελα,  είναι αρκετά λυπηρό  να σταματήσει στην αρχή κάτι που ξεκινά, και το οποίο απειλείται από τόσους κινδύνους, να βλέπουμε μια ελπίδα που αρχίζει να γεννιέται - και, μα τη πίστη μου,  ακόμη κι αν δεν έπρεπε να μας αρέσουν τα πάντα στο μέλλον - να το ποθούμε τουλάχιστον.  

Robert Brasillach,Επίσκεψη στον  Λεόν Ντεγκρέλ, 20 Ιουνίου 1936, Je suis Partout



honor-of-wallonie

Adolf Hitler : ''Το υπέροχο ελληνικό στοιχείο στην γερμανική γη''


Η Αυστριακή Βουλή είναι ένα υπέροχο αρχιτεκτονικό νεοκλασσικό έργο. Χτίστηκε από τον Θεόφιλο Χάνσεν, δάσκαλο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Ολοκληρώθηκε το 1883. Όλο το οικοδόμημα αποτελείται από την ελληνική τέχνη και ιστορία. Η αίθουσα του κοινοβουλίου έχει χτιστεί στα πρότυπα αρχαίου ελληνικού θεάτρου. O εξωτερικός χώρος της Αυστριακής Βουλής κοσμείται από αγάλματα της θεάς Αθήνας, του Διός και της Ήρας, του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου, του Ξενοφάνη, του Τάκιτου κ.α. Ο Θεόφιλος Χάνσεν συνδέεται όμως και με την Ακαδημία των Αθηνών την οποία έχτισε κι επιβλέπων του έργου ήταν ο Ερνέστος Τσίλλερ. Ολοκληρώθηκε το 1887 επί κυβερνήσεως Χαρίλαου Τρικούπη. Για την ομορφιά της Αυστριακής Βουλής κάνει λόγο ο Χίτλερ στο Mein Kampf εκδηλώνοντας τον θαυμασμό του ακόμα μια φορά για τον ελληνισμό.



''Όταν ο Δανός Χάνσεν τελείωσε και το τελευταίο αέτωμα του μαρμάρινου παλατιού που θα προοριζόταν για τους αντιπροσώπους του λαού, δεν βρήκε τίποτα άλλο να κάνει παρά να στηρίξει την διακόσμηση στην αρχαιότητα. Πολιτικοί και φιλόσοφοι, Έλληνες και Ρωμαίοι στόλισαν τη θεατρική αυτή διαμονή της ''Βορινής Δημοκρατίας'' και σαν συμβολική ειρωνεία, οι πυργίσκοι που είχαν υψωθεί στη στέγη αυτού του κτιρίου κοίταζαν και προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σα να ήθελαν να υποδηλώσουν απ' έξω τι γινόταν στο εσωτερικό. [...] Είχα κιόλας καταλάβει ότι όσο θα επιζούσε η Αυστριακή Κυβέρνηση η γερμανική πλειοψηφία δε θα 'παιρνε ποτέ μια προνομιακή θέση στο Κοινοβούλιο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες μπήκα για πρώτη φορά σ’ αυτές τις αίθουσες που τόσο σεβόμουν αλλά και τόσο τις είχαν δυσφημήσει. Άλλωστε και μόνο η αρχιτεκτονική σου γεννούσε το σεβασμό: είχα μπροστά μου το υπέροχο Ελληνικό στοιχείο, εδώ στη γερμανική γη''.


''When Hansen, the Danish architect, had completed the last gable of the marble palace in which the new body of popular representatives was to be housed he had to turn to the ancient classical world for subjects to fill out his decorative plan. This theatrical shrine of ‘Western Democracy’ was adorned with the statues and portraits of Greek and Roman statesmen and philosophers. As if it were meant for a symbol of irony, the horses of the quadriga that surmounts the two Houses are pulling apart from one another towards all four quarters of the globe. There could be no better symbol for the kind of activity going on within the walls of that same building. [...] Such was my general attitude at the time when I first entered those sacred and contentious halls. For me they were sacred only because of the radiant beauty of that majestic edifice. A Greek wonder on German soil''.  

Αdolf Hitler, My struggle

Πηγή


Adolf Hitler: ''Για μένα υπάρχει μόνο μία θεωρία: Λαός και Πατρίδα'' (english text)

 Any idea may be a source of danger if it be looked upon as an end in itself, when really it is only the means to an end. For me and for all genuine National-Socialists there is only one doctrine. People and Fatherland.  What we have to fight for is the necessary security for the existence and increase of our race and people, the subsistence of its children and the maintenance of our racial stock unmixed, the freedom and independence of the Fatherland; so that our people may be enabled to fulfil the mission assigned to it by the Creator.  All ideas and ideals, all teaching and all knowledge, must serve these ends. It is from this standpoint that everything must be examined and turned to practical uses or else discarded. Thus a theory can never become a mere dead dogma since everything will have to serve the practical ends of everyday life.  Thus the judgment arrived at by Gottfried Feder determined me to make a fundamental study of a question with which I had hitherto not been very familiar.  I began to study again and thus it was that I first came to understand perfectly what was the substance and purpose of the life-work of the Jew, Karl Marx. His Capital became intelligible to me now for the first time. And in the light of it I now exactly understood the fight of the Social-Democrats against national economics, a fight which was to prepare the ground for the hegemony of a real international and stock-exchange capital.

Κάθε θεωρία, ακόμα και η ορθότερη περνά έναν κίνδυνο όταν παρουσιάζεται ότι είναι κι η ίδια ένας σκοπός, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα μέσον για να επιτευχθεί ο σκοπός. Αλλά για μένα και για τους αληθινούς εθνικοσοσιαλιστές δεν υπάρχει παρά μόνο μια θεωρία, που συνοψίζεται σε δύο λέξεις: Λαός και Πατρίδα.

 Any idea may be a source of danger if it be looked upon as an end in itself, when really it is only the means to an end. For me and for all genuine National-Socialists there is only one doctrine. People and Fatherland.  What we have to fight for is the necessary security for the existence and increase of our race and people, the subsistence of its children and the maintenance of our racial stock unmixed, the freedom and independence of the Fatherland; so that our people may be enabled to fulfil the mission assigned to it by the Creator.  All ideas and ideals, all teaching and all knowledge, must serve these ends. It is from this standpoint that everything must be examined and turned to practical uses or else discarded. Thus a theory can never become a mere dead dogma since everything will have to serve the practical ends of everyday life.  Thus the judgment arrived at by Gottfried Feder determined me to make a fundamental study of a question with which I had hitherto not been very familiar.  I began to study again and thus it was that I first came to understand perfectly what was the substance and purpose of the life-work of the Jew, Karl Marx. His Capital became intelligible to me now for the first time. And in the light of it I now exactly understood the fight of the Social-Democrats against national economics, a fight which was to prepare the ground for the hegemony of a real international and stock-exchange capital.

Το αντικείμενο του αγώνα μας, είναι η εξασφάλιση της ύπαρξης και της ανάπτυξης της φυλής και του λαού μας, η τροφή των παιδιών μας και κι η διαφύλαξη της καθαρότητας του αίματος μας, η ελευθερία κι η ανεξαρτησία της Πατρίδας, μέχρι να ωριμάσει ο Λαός μας για να εκπληρώσει την αποστολή του που για αυτήν είναι προορισμένος απ' τον Δημιουργό του σύμπαντος.
Κάθε σκέψη και κάθε θεωρία, κάθε γνώση και κάθε επιστήμη μπορούν να χρησιμεύσουν για αυτόν τον σκοπό. Κάτω από αυτήν την άποψη εξετάζονται όλα και απορρίπτονται ή γίνονται παραδεκτά. Κατ' αυτόν τον τρόπο καμιά θεωρία δεν μπορεί να καταδικαστεί σε θάνατο, όταν είναι χρήσιμη για τη ζωή. Έτσι οι κρίσεις του Γκόντφριντ Φέντερ μ' έκαναν να αποφασίσω να ασχοληθώ κατά βάθος μ΄αυτό το πρόβλημα που ακόμη δεν είχα κάνει κτήμα μου.

 Any idea may be a source of danger if it be looked upon as an end in itself, when really it is only the means to an end. For me and for all genuine National-Socialists there is only one doctrine. People and Fatherland.  What we have to fight for is the necessary security for the existence and increase of our race and people, the subsistence of its children and the maintenance of our racial stock unmixed, the freedom and independence of the Fatherland; so that our people may be enabled to fulfil the mission assigned to it by the Creator.  All ideas and ideals, all teaching and all knowledge, must serve these ends. It is from this standpoint that everything must be examined and turned to practical uses or else discarded. Thus a theory can never become a mere dead dogma since everything will have to serve the practical ends of everyday life.  Thus the judgment arrived at by Gottfried Feder determined me to make a fundamental study of a question with which I had hitherto not been very familiar.  I began to study again and thus it was that I first came to understand perfectly what was the substance and purpose of the life-work of the Jew, Karl Marx. His Capital became intelligible to me now for the first time. And in the light of it I now exactly understood the fight of the Social-Democrats against national economics, a fight which was to prepare the ground for the hegemony of a real international and stock-exchange capital.

Άρχισα πάλι να διαβάζω. Άρχισα να καταλαβαίνω το νόημα και τις προθέσεις της εργασίας μιας ζωής ολόκληρης, του Εβραίου Καρλ Μαρξ. Το ''Κεφάλαιο'' του μου έγινε τότε τελείως κατανοητό όπως κι ο αγώνας των σοσιαλδημοκρατών ενάντια στην εθνική οικονομία, αγώνας που είχε σαν σκοπό την προετοιμασία του χώρου  για την επικράτηση του διεθνιστικού κεφαλαίου και των Εβραίων χρηματιστών.

Adolf Hitler, Mein Kampf

 Any idea may be a source of danger if it be looked upon as an end in itself, when really it is only the means to an end. For me and for all genuine National-Socialists there is only one doctrine. People and Fatherland.  What we have to fight for is the necessary security for the existence and increase of our race and people, the subsistence of its children and the maintenance of our racial stock unmixed, the freedom and independence of the Fatherland; so that our people may be enabled to fulfil the mission assigned to it by the Creator.  All ideas and ideals, all teaching and all knowledge, must serve these ends. It is from this standpoint that everything must be examined and turned to practical uses or else discarded. Thus a theory can never become a mere dead dogma since everything will have to serve the practical ends of everyday life.  Thus the judgment arrived at by Gottfried Feder determined me to make a fundamental study of a question with which I had hitherto not been very familiar.  I began to study again and thus it was that I first came to understand perfectly what was the substance and purpose of the life-work of the Jew, Karl Marx. His Capital became intelligible to me now for the first time. And in the light of it I now exactly understood the fight of the Social-Democrats against national economics, a fight which was to prepare the ground for the hegemony of a real international and stock-exchange capital.


 Any idea may be a source of danger if it be looked upon as an end in itself, when really it is only the means to an end. For me and for all genuine National-Socialists there is only one doctrine. People and Fatherland.  What we have to fight for is the necessary security for the existence and increase of our race and people, the subsistence of its children and the maintenance of our racial stock unmixed, the freedom and independence of the Fatherland; so that our people may be enabled to fulfil the mission assigned to it by the Creator.  All ideas and ideals, all teaching and all knowledge, must serve these ends. It is from this standpoint that everything must be examined and turned to practical uses or else discarded. Thus a theory can never become a mere dead dogma since everything will have to serve the practical ends of everyday life.  Thus the judgment arrived at by Gottfried Feder determined me to make a fundamental study of a question with which I had hitherto not been very familiar.  I began to study again and thus it was that I first came to understand perfectly what was the substance and purpose of the life-work of the Jew, Karl Marx. His Capital became intelligible to me now for the first time. And in the light of it I now exactly understood the fight of the Social-Democrats against national economics, a fight which was to prepare the ground for the hegemony of a real international and stock-exchange capital. 








Adolf Hitler - ''What is Europe?'' video

What is Europe, my deputies? There is no geographical definition of our continent, but only an ethnic-national [volkliche] and cultural one. The frontier of this continent is not the Ural mountains, but rather the line that divides the Western outlook on life from that of the East.  At one time, Europe was confined to the Greek isles, which had been reached by Nordic tribes, and where the flame first burned that slowly but steadily enlightened humanity. And when these Greeks fought against the invasion of the Persian conquerors, they did not just defend their own small homeland, which was Greece, but [also] that concept that is now Europe. And then [the spirit of] Europe shifted from Hellas to Rome. Roman thought and Roman statecraft combined with Greek spirit and Greek culture. An empire was created, the importance and creative power of which has never been matched, much less surpassed, even to this day. And when the Roman legions defended Italy in three terrible wars against the attack of Carthage from Africa, and finally battled to victory, in this case as well Rome fought not just for herself, but [also] for the Greco-Roman world that then encompassed Europe.


Conscious of our duty, this past spring we observed the military build-up of a world power that seemed to have inexhaustible reserves of human and material resources. Dark clouds began to gather over Europe.

What is Europe, my deputies? There is no geographical definition of our continent, but only an ethnic-national [volkliche] and cultural one. The frontier of this continent is not the Ural mountains, but rather the line that divides the Western outlook on life from that of the East.

At one time, Europe was confined to the Greek isles, which had been reached by Nordic tribes, and where the flame first burned that slowly but steadily enlightened humanity. And when these Greeks fought against the invasion of the Persian conquerors, they did not just defend their own small homeland, which was Greece, but [also] that concept that is now Europe. And then [the spirit of] Europe shifted from Hellas to Rome. Roman thought and Roman statecraft combined with Greek spirit and Greek culture. An empire was created, the importance and creative power of which has never been matched, much less surpassed, even to this day. And when the Roman legions defended Italy in three terrible wars against the attack of Carthage from Africa, and finally battled to victory, in this case as well Rome fought not just for herself, but [also] for the Greco-Roman world that then encompassed Europe.

What is Europe, my deputies? There is no geographical definition of our continent, but only an ethnic-national [volkliche] and cultural one. The frontier of this continent is not the Ural mountains, but rather the line that divides the Western outlook on life from that of the East.  At one time, Europe was confined to the Greek isles, which had been reached by Nordic tribes, and where the flame first burned that slowly but steadily enlightened humanity. And when these Greeks fought against the invasion of the Persian conquerors, they did not just defend their own small homeland, which was Greece, but [also] that concept that is now Europe. And then [the spirit of] Europe shifted from Hellas to Rome. Roman thought and Roman statecraft combined with Greek spirit and Greek culture. An empire was created, the importance and creative power of which has never been matched, much less surpassed, even to this day. And when the Roman legions defended Italy in three terrible wars against the attack of Carthage from Africa, and finally battled to victory, in this case as well Rome fought not just for herself, but [also] for the Greco-Roman world that then encompassed Europe.


The next invasion against the home soil of this new culture of humanity came from the wide expanses of the East. A horrific storm of cultureless hordes from the center of Asia poured deep into the heart of the European continent, burning, ravaging and murdering as a true scourge of God. On the Catalaunian fields , Roman and Germanic men fought together for the first time [in 451] in a decisive battle of tremendous importance for a culture that had begun with the Greeks, passed on to the Romans, and then encompassed the Germanic peoples.

Europe had matured. The Occident arose from Hellas and Rome, and for many centuries its defense was the task not only of the Romans, but above all of the Germanic peoples. What we call Europe is the geographic territory of the Occident, enlightened by Greek culture, inspired by the powerful heritage of the Roman empire, its territory enlarged by Germanic colonization. Whether it was the German emperors fighting back invasions from the East on the Unstrut [river, in 933] or on the Lechfeld [plain, in 955], or others pushing back Africa from Spain over a period of many years, it was always a struggle of a developing Europe against a profoundly alien outside world.

Just as Rome once made her immortal contribution to the building and defense of the continent, so now have the Germanic peoples taken up the defense and protection of a family of nations which, although they may differ and diverge in their political structure and goals, nevertheless together constitute a racially and culturally unified and complementary whole.

And from this Europe there have not only been settlements in other parts of the world, but intellectual-spiritual [geistig] and cultural fertilization as well, a fact that anyone realizes who is willing to acknowledge the truth rather than deny it. Thus, it was not England that cultivated the continent, but rather Anglo-Saxon and Norman branches of the Germanic nation that moved from our continent to the [British] island and made possible her development, which is certainly unique in history. In the same way, it was not America that discovered Europe, but the other way around. And all that which America did not get from Europe may seem worthy of admiration to a Jewified mixed race, but Europe regards that merely as symptomatic of decay in artistic and cultural life, the product of Jewish or Negroid blood mixture.

What is Europe, my deputies? There is no geographical definition of our continent, but only an ethnic-national [volkliche] and cultural one. The frontier of this continent is not the Ural mountains, but rather the line that divides the Western outlook on life from that of the East.  At one time, Europe was confined to the Greek isles, which had been reached by Nordic tribes, and where the flame first burned that slowly but steadily enlightened humanity. And when these Greeks fought against the invasion of the Persian conquerors, they did not just defend their own small homeland, which was Greece, but [also] that concept that is now Europe. And then [the spirit of] Europe shifted from Hellas to Rome. Roman thought and Roman statecraft combined with Greek spirit and Greek culture. An empire was created, the importance and creative power of which has never been matched, much less surpassed, even to this day. And when the Roman legions defended Italy in three terrible wars against the attack of Carthage from Africa, and finally battled to victory, in this case as well Rome fought not just for herself, but [also] for the Greco-Roman world that then encompassed Europe.


My Deputies! Men of the German Reichstag!

I have to make these remarks because this struggle, which became obviously unavoidable in the early months of this year, and which the German Reich, above all, is called upon this time to lead, also greatly transcends the interests of our own people and nation. When the Greeks once stood against the Persians, they defended more than just Greece. When the Romans stood against the Carthaginians, they defended more than just Rome. When the Roman and Germanic peoples stood together against the Huns, they defended more than just the West. When German emperors stood against the Mongols, they defended more than just Germany. And when Spanish heroes stood against Africa, they defended not just Spain, but all of Europe as well. In the same way, Germany does not fight today just for itself, but for our entire continent.

And it is an auspicious sign that this realization is today so deeply rooted in the subconscious of most European nations that they participate in this struggle, either with open expressions of support or with streams of volunteers.

What is Europe, my deputies? There is no geographical definition of our continent, but only an ethnic-national [volkliche] and cultural one. The frontier of this continent is not the Ural mountains, but rather the line that divides the Western outlook on life from that of the East.  At one time, Europe was confined to the Greek isles, which had been reached by Nordic tribes, and where the flame first burned that slowly but steadily enlightened humanity. And when these Greeks fought against the invasion of the Persian conquerors, they did not just defend their own small homeland, which was Greece, but [also] that concept that is now Europe. And then [the spirit of] Europe shifted from Hellas to Rome. Roman thought and Roman statecraft combined with Greek spirit and Greek culture. An empire was created, the importance and creative power of which has never been matched, much less surpassed, even to this day. And when the Roman legions defended Italy in three terrible wars against the attack of Carthage from Africa, and finally battled to victory, in this case as well Rome fought not just for herself, but [also] for the Greco-Roman world that then encompassed Europe.

WAS IST EUROPA?

Im Frühling dieses Jahres verfolgten wir deshalb in gewissenhafter Pflicht den Aufmarsch einer Weltmacht, die an Menschen und Material über unerschöpfliche Reserven zu verfügen schien. Schwere Wolken begannen sich über Europa zusammenzuziehen.

Denn, meine Abgeordneten, was ist Europa? Es gibt keine geographische Definition unseres Kontinents, sondern nur eine volkliche und kulturelle.

Nicht der Ural ist die Grenze dieses Kontinents, sondern immer jene Linie, die das Lebensbild des Westens von dem des Ostens trennt.

Es gab eine Zeit, da war Europa jenes griechische Eiland, in das nordische Stämme vorgedrungen waren, um von dort aus zum ersten Male ein Licht anzuzünden, das seitdem langsam, aber stetig die Welt der Menschen zu erhellen begann. Und als diese Griechen den Einbruch der persischen Eroberer abwehrten, da verteidigten sie nicht ihre engere Heimat, die Griechenland war, sondern jenen Begriff, der heute Europa heißt.

Und dann wanderte Europa von Hellas nach Rom.

Mit dem griechischen Geist und der griechischen Kultur verband sich römisches Denken und römische Staatskunst. Ein Weltreich wurde geschaffen, das auch heute noch in seiner Bedeutung und fortzeugenden Kraft nicht erreicht, geschweige denn übertroffen ist. Als aber die römischen Legionen gegenüber dem afrikanischen Ansturm Karthagos in drei schweren Kriegen Italien verteidigten und endlich den Sieg erfochten, war es wieder nicht Rom, für das sie kämpften, sondern das die griechisch-römische Welt umfassende damalige Europa.

Der nächste Einbruch gegen diesen Heimatboden der neuen menschlichen Kultur erfolgte aus den Weiten des Ostens. Ein furchtbarer Strom kulturloser Horden ergoß sich aus dem Inneren Asiens bis tief in das Herz des heutigen europäischen Kontinents, brennend, sengend und mordend als wahre Geißel des Herrn.

In der Schlacht auf den Katalaunischen Feldern traten zum ersten Male in einem Schicksalskampf von unabsehbarer Bedeutung Römer und Germanen gemeinsam für eine Kultur ein, die, von den Griechen ausgehend, über die Römer hinweg nunmehr auch die Germanen in ihren Bann gezogen hatte.

Europa war gewachsen. Aus Hellas und Rom entstand das Abendland und seine Verteidigung war nunmehr für viele Jahrhunderte nicht nur die Aufgabe der Römer, sondern vor allem auch die Aufgabe der Germanen. In eben dem Maße aber, in dem das Abendland beleuchtet von griechischer Kultur, erfüllt vom Eindruck der gewaltigen Überlieferungen des Römischen Reiches durch die germanische Kolonisation seine Räume erweiterte. dehnte sich räumlich jener Begriff, den wir Europa nennen. Ganz gleich, ob nun deutsche Kaiser an der Unstrut oder auf dem Lechfeld die Einbrüche aus dem Osten abwehrten, oder Afrika in langen Kämpfen aus Spanien zurückgedrängt wurde, es war immer ein Kampf des werdenden Europa gegenüber einer ihm im tiefsten Wesen fremden Umwelt. Wenn einst Rom seine unvergänglichen Verdienste an der Schöpfung und Verteidigung dieses Kontinents zukamen, dann übernahmen nunmehr auch Germanen die Verteidigung und den Schutz einer Völkerfamilie, die unter sich in der politischen Gestaltung und Zielsetzung noch so differenziert und auseinanderweichend sein mochte: im Gesamtbild aber doch eine blutmäßig und kulturell teils gleiche, teils sich ergänzende Einheit darstellt.

Und von diesem Europa aus ging nicht nur eine Besiedelung anderer Erdteile vor sich, sondern eine geistige und kulturelle Befruchtung, deren sich nur jener bewußt wird, der gewillt ist, die Wahrheit zu suchen, statt sie zu verleugnen.

Es hat deshalb auch nicht England den Kontinent kultiviert, sondern Splitter germanischen Volkstums unseres Kontinents sind als Angelsachsen und Normannen auf diese Insel gezogen und haben ihr eine Entwicklung ermöglicht, die sicher einmalig ist. Ebenso hat nicht Amerika Europa entdeckt, sondern umgekehrt. Und all das, was Amerika nicht aus Europa bezogen hat, mag wohl einer verjudeten Mischrasse als bewunderungswürdig erscheinen, Europa aber sieht darin nur ein Zeichen des Verfalls in Kunst und kultureller Lebenshaltung, das Erbe jüdischen oder vernegerten Bluteinschlags.

Meine Abgeordneten! Männer des Deutschen Reichstages!

Ich muß diese Ausführungen machen, denn der Kampf, der sich in den ersten Monaten dieses Jahres allmählich als unausbleiblich abzuzeichnen begann, und zu dessen Führung dieses Mal in erster Linie das Deutsche Reich berufen ist, geht ebenfalls über die Interessen unseres eigenen Volkes und Landes weit hinaus. Denn so wie einst die Griechen gegenüber den Persern nicht Griechenland und die Römer gegenüber den Karthagern nicht Rom, Römer und Germanen gegenüber Hunnen nicht das Abendland, deutsche Kaiser gegenüber Mongolen nicht Deutschland, spanische Helden gegenüber Afrika nicht Spanien, sondern alle Europa verteidigt haben, so kämpft Deutschland auch heute nicht für sich selbst, sondern für unseren gesamten Kontinent.

Und es ist ein glückliches Zeichen, daß diese Erkenntnis im Unterbewußtsein der meisten europäischen Völker heute so tief ist, daß sie, sei es durch offene Stellungnahme, sei es durch den Zustrom von Freiwilligen, an diesem Kampfe teilnehmen.

Πηγή http://ellinogermanikospolitismos.blogspot.gr/2016/07/adolf-hitler-what-is-europe-video-11-december-1941-speech.html

What is Europe, my deputies? There is no geographical definition of our continent, but only an ethnic-national [volkliche] and cultural one. The frontier of this continent is not the Ural mountains, but rather the line that divides the Western outlook on life from that of the East.  At one time, Europe was confined to the Greek isles, which had been reached by Nordic tribes, and where the flame first burned that slowly but steadily enlightened humanity. And when these Greeks fought against the invasion of the Persian conquerors, they did not just defend their own small homeland, which was Greece, but [also] that concept that is now Europe. And then [the spirit of] Europe shifted from Hellas to Rome. Roman thought and Roman statecraft combined with Greek spirit and Greek culture. An empire was created, the importance and creative power of which has never been matched, much less surpassed, even to this day. And when the Roman legions defended Italy in three terrible wars against the attack of Carthage from Africa, and finally battled to victory, in this case as well Rome fought not just for herself, but [also] for the Greco-Roman world that then encompassed Europe.

What is Europe, my deputies? There is no geographical definition of our continent, but only an ethnic-national [volkliche] and cultural one. The frontier of this continent is not the Ural mountains, but rather the line that divides the Western outlook on life from that of the East.  At one time, Europe was confined to the Greek isles, which had been reached by Nordic tribes, and where the flame first burned that slowly but steadily enlightened humanity. And when these Greeks fought against the invasion of the Persian conquerors, they did not just defend their own small homeland, which was Greece, but [also] that concept that is now Europe. And then [the spirit of] Europe shifted from Hellas to Rome. Roman thought and Roman statecraft combined with Greek spirit and Greek culture. An empire was created, the importance and creative power of which has never been matched, much less surpassed, even to this day. And when the Roman legions defended Italy in three terrible wars against the attack of Carthage from Africa, and finally battled to victory, in this case as well Rome fought not just for herself, but [also] for the Greco-Roman world that then encompassed Europe.

What is Europe, my deputies? There is no geographical definition of our continent, but only an ethnic-national [volkliche] and cultural one. The frontier of this continent is not the Ural mountains, but rather the line that divides the Western outlook on life from that of the East.  At one time, Europe was confined to the Greek isles, which had been reached by Nordic tribes, and where the flame first burned that slowly but steadily enlightened humanity. And when these Greeks fought against the invasion of the Persian conquerors, they did not just defend their own small homeland, which was Greece, but [also] that concept that is now Europe. And then [the spirit of] Europe shifted from Hellas to Rome. Roman thought and Roman statecraft combined with Greek spirit and Greek culture. An empire was created, the importance and creative power of which has never been matched, much less surpassed, even to this day. And when the Roman legions defended Italy in three terrible wars against the attack of Carthage from Africa, and finally battled to victory, in this case as well Rome fought not just for herself, but [also] for the Greco-Roman world that then encompassed Europe.


Δημοψήφισμα για την ΕΕ ανακοίνωσε και η Ουγγαρία

Όπως αναφέραμε και χτες, μετά το Brexit ξεκίνησε μια διαδικασία ντόμινο που οδηγεί στην διάλυση ή ολική μεταμόρφωση της ΕΕ. Πριν λίγο έγινε γνωστό  ότι σε δημοψήφισμα θα προχωρήσει και ο Βίκτορ Ούρμπαν αμέσως μετά την ανακοίνωση του προέδρου της Τσεχίας. Ο προσωπάρχης του ήδη τάχθηκε υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ καθώς όπως είπε η Ευρώπη σήμερα δεν είναι ικανή να υπερασπιστεί και δεν αντιπροσωπεύει τις αξίες και τα συμφέροντα της Ευρώπης.

Σε εφαρμογή βρίσκεται πλέον οργανωμένο σχέδιο απομάκρυνσης των υπερεξουσιών από το Βερολίνο. Το δημοψήφισμα αυτό θα αφορά την μετανάστευση και σε περίπτωση που εγκριθεί από το λαό, η ΕΕ θα πρέπει να δώσει περισσότερες εξουσίες στα κράτη μέλη αφαιρώντας τις δικαιοδοσίες του Βερολίνου. Άγνωστο αν θα το δεχτούν οι Μέρκελ-Σόιμπλε. Στην ουσία πρόκειται για ένα έμμεσο δημοψήφισμα αποχώρησης.
"Πρέπει να δώσουμε μάχη για να αποδείξουμε στον κόσμο ότι είναι εφικτό να καταρτιστεί μια πολιτική της ΕΕ για τη μετανάστευση που θα συνάδει με τα εθνικά συμφέροντα της Ουγγαρίας", υπογράμμισε ο Όρμπαν μερικές ημέρες μετά την ψήφο υπέρ του Brexit στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου.

"Θα είναι ένας μακρύς αγώνας για τον οποίο θα χρειαστώ μια ισχυρή εντολή, κάτι που δεν μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς ένα δημοψήφισμα", συνέχισε ο Όρμπαν, ο οποίος λέει πως θέλει η χώρα του να παραμείνει στην ΕΕ, αλλά με περισσότερες εθνικές εξουσίες.

Ο Όρμπαν προσπαθεί να κινητοποιήσει και τη Σλοβακία η οποία επίσης εναντιώνεται στο σχέδιο μετεγκατάστασης και αυτή την εβδομάδα εντάχθηκε σε μια ομάδα ανατολικοευρωπαϊκών χωρών μελών της ΕΕ που καλούν να περιοριστούν οι εξουσίες της Κομισιόν, μετά την ψήφο υπέρ του Brexit.
"Έχουμε μεγάλο πρόβλημα με την προτεινόμενη μεταρρύθμιση του συστήματος του Δουβλίνου", δήλωσε ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο.
"Θεωρούμε ότι είναι βλακώδες, διότι αυτό ακριβώς θα συνεχίσει να διχάζει την Ευρώπη, το ότι οι χώρες μέλη θα αναγκάζονται να πληρώνουν 250.000 ευρώ για κάθε μετανάστη που θα αρνούνται να υποδεχθούν", πρόσθεσε.

Ο Όρμπαν προειδοποιεί ότι η μεταναστευτική κρίση ίσως οδηγήσει κι άλλες χώρες εκτός ΕΕ.
Προχθές ο προσωπάρχης του Όρμπαν, ο Γιάνος Λάζαρ, πήγε ακόμη παραπέρα, καθώς έγινε ο πρώτος ούγγρος κυβερνητικός αξιωματούχος που δήλωσε δημόσια ότι θα τασσόταν υπέρ της αποχώρησης της χώρας του από την ΕΕ!
"Αυτό το δημοψήφισμα δεν είναι καλό", σχολίασε ευρωπαίος διπλωμάτης, εκτιμώντας ότι θα μπορούσε να προκαλέσει "ζημιά" στην Ουγγαρία.
"Εντάξει, ίσως η ΕΕ να είναι λίγο άρρωστη, ίσως η ΕΕ να έχει γρίπη. Αλλά δεν αντιμετωπίζεις τη γρίπη με χημειοθεραπεία. Αυτό μοιάζει να προσπαθεί να κάνει ο Όρμπαν. Και το Brexit μπορεί να ενισχύσει πολιτικούς σαν κι αυτόν σε όλη την Ευρώπη", πρόσθεσε.
Το Brexit έθεσε σε κίνηση τους μηχανισμούς διάλυσης και περιορισμού του Βερολίνου...



Περισσότερα για τις απόψεις και την στάση του Victor Orban, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Διαβάστε επίσης Βίκτορ Ορμπάν: Ευρώπη είναι η Ελλάς, η Ρώμη κι όχι η Καρχηδόνα!

Faith and Race