Γράμματα Γερμανών στρατιωτών - οι γνήσιοι μάρτυρες του μπολσεβικισμού

Η καλύτερη και πιό έμπιστη πηγή σε έναν πόλεμο ήταν και θα είναι πάντα η επιστολή, το γράμμα. Αυτό που ο σύζυγος ή ο γιός, ο αδελφός, ή ο γαμπρός γράφει σε ένα χαρτί, κατά τη διάρκεια μιας σύντομης ανάπαυσης. Κατά την διάρκεια του Α'ΠΠ, και όχι μόνο, στρατιώτες-πολεμιστές που ήταν έτοιμοι να τα δώσουν όλα κατέγραψαν στιγμές και εμπειρίες. Χιλιάδες οικογένειες διατήρησαν προσεκτικά τις επιστολές αυτές και κάποιοι τις δάνεισαν αυστηρά σε εθνικοσοσιαλιστικούς οργανισμούς, ομάδες και όπου αλλού έκριναν σωστό ώστε να φανερωθούν κάποιες αλήθειες. Πολλά από αυτά τα γράμματα σίγουρα δεν είναι και λογοτεχνικά αριστουργήματα αφού οι στρατιώτες έγραφαν ακόμα και το τί είχαν βιώσει μία ώρα πρίν. Γράμματα απο στρατιώτες εξαντλημένους, τραυματισμένους, που όμως δεν δίσταζαν κάθε φορά να αναφέρουν ότι υπηρετούσαν έναν καλό σκοπό.


07/30/1941
Αγαπητέ σύντροφε Καρλ!
 Γράφω αυτό το γράμμα από ένα έρημο Ουκρανικό δασικό χωριό, 40 χιλιόμετρα από το Κίεβο.
Η γόνιμη γη της Ουκρανίας είναι παντού γύρω μας, αλλά μετά από 20 χρόνια μπολσεβίκικης κακοδιαχείρισης έχει καταστραφεί. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, και η βρωμιά που έχουμε δεί και βιώσει τις τελευταίες εβδομάδες είναι απερίγραπτη. Κανείς από εσάς δεν μπορεί να φανταστεί τα τρομερά αποτελέσματαα του μπολσεβικισμού σε αυτή την γόνιμη γή. Ότι και να έχετε διαβάσει σε εφημερίδες ή βιβλία, ωχριά μπροστά στην τρομερή αλήθεια. Φαίνεται μάταιο ίσως κάποιο σημάδι ανακατασκευής για κάποιο ίχνος προόδου. Λαχταράμε να δούμε έναν ομαλό δρόμο, ένα καθαρό σπίτι, λίγους περιποιημένους κήπους, λίγα δέντρα. Όπου κι αν κοιτάξουμε υπάρχει βρωμιά, φθορά, ερήμωση, δυστυχία και θάνατος. Παντού βλέπουμε φαντάσματα του μπολσεβικισμού να βασανίζουν αγρότες, εκατοντάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν άγρια. Τα αγροτόσπιτα είναι πια ερείπια. Μερικές φορές νομίζω ότι όλο αυτό είναι έργο του διαβόλου. Η γή ήταν πλούσια όσο υπήρχαν οι Ουκρανοί,οι Γερμανοί, και οι Τσέχοι αγρότες. Στην συνέχεια ήρθε ο μπολσεβικισμός και μαζί με αυτό και η τεράστια δυστυχία. Ότι δημιουργήθηκε από τον Θεό είχε καταστραφεί. ο "Σοβιετικός παράδεισος" που αναφέρουν είναι κάτι πολύ χειρότερο κι από την κόλαση. Θεωρούν ότι η μόνη άξια ιδεολογία είναι η δική τους. Όποιος είναι Εθνικοσοσιαλιστής θα έπρεπε να ντρέπεται επειδή πιστεύει σε μία ανοησία και πρέπει να πεθάνει. Έκλεψαν τα πάντα από αυτούς εδώ τους ανθρώπους, εκτός από τον αέρα που αναπνέουν.[...] Η τελευταία και βαθύτερη αιτία για αυτόν τον πόλεμο είναι να αποκατασταθεί η Φυσική και Θεϊκή τάξη. Είμαι περήφανος, βαθιά υπερήφανος που πολεμώ σε μία μάχη ενάντια στην σκλαβιά και την μπολσεβίκικη παραφροσύνη. Είμαι περήφανος για τα τραύματα που έχω. Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές του Αδόλφου Χίτλερ θα αποκαταστήσουμε την θεϊκή τάξη.

 Λοχίας Kurt Hummel
 Βόρεια Ρωσία, 12 Αυγούστου 1941

[...] Οι Μπολσεβικικές συνθήκες είναι απερίγραπτες, ποτέ δεν θα μπορούσαν να φανταστώ ότι θα ήταν δυνατόν να υπάρχει τόση δυστυχία. Οι άνθρωποι εδώ δεν γνωρίζουν τίποτα για τα ηλεκτρικά φώτα, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες και άλλα παρόμοια. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πως ζούν στα σπίτια τους. Τεράστιοι αγροί εγκαταλελειμμένοι. Δεν έχουμε δεί ούτε ένα μικρό κατάστημα. Αυτό αποκαλούν "Σοβιετικό παράδεισο" ; Όπου κοιτάει κανείς, βλέπει μόνο μιζέρια. Κάποιος πρέπει να το δεί όλο αυτό για να καταλάβει πόσο όμορφη είναι η Γερμανία.


Στρατιώτης Heinrich Stähr, επιστολή σε συντρόφους στο Αμβούργο. 

 Εμείς στο πεζικό είμαστε οι καλύτεροι κριτές του καλού και κακού οδικού δικτύου, δεδομένου ότι έχουμε βαδίσει χιλιόμετρα πάνω τους. Οι κύριοι δρόμοι τους δεν είναι καλύτεροι από απλά μονοπάτια. Πιστέψτε με αγαπητοί μου σύντροφοι,είναι κατάρα μια πορεία 40 ή 50 χιλιομέτρων σε έναν τέτοιο δρόμο. Εκτός αυτού, έχει 30-35 βαθμούς C στην σκιά και τα τεράστια σύννεφα σκόνης καθιστούν σχεδόν αδύνατον να αναπνεύσουμε. Βάλτοι, δάση και κακοί δρόμοι κάνουν την στρατιωτική βάση πολύ δυσάρεστη αλλά πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά.

Στρατιώτης Reinold Mahnke, επιστολή σε Επόπτη στο Αμβούργο

Αγαπητέ Hermann, πρέπει να δείς τι είναι αυτό που ονομάζεται μπολσεβικισμός. Οι άνθρωποι εδώ δεν κερδίζουν αρκετά ώστε να αγοράσουν ένα ζευγάρι κάλτσες. Κερδίζουν ένα ρούβλι την ημέρα για μία πλήρη ημέρα εργασίας. Οι μπολσεβίκοι εκλεψαν τα πάντα, περιέλουσαν στα σπίτια με βενζίνη και τα έκαψαν. Οι Λετονοί που δεν ήθελαν να πάνε με το μέρος τους, βρέθηκαν με χέρια και πόδια κομμένα. Κάρφωναν άνδρες, ακόμα και παιδιά στους τοίχους. Αυτά είναι πράγματα που έχουμε δεί. Όλοι πρέπει να δούν τι έχει κάνει ο κομμουνισμός 25 έτη εδώ. Ότι έχει απομείνει σε κάποιους ανθρώπους είναι μία παράγκα, ένα γουρούνι και μία αγελάδα.


Λοχίας Paul Rubelt
 06/07/1941

Εχθές είδα ένα λουτρό αίματος. Ήταν τρομερό. Σε πολλούς είχε αφαιρεθεί το δέρμα τους, άνδρες ευνουχίστηκαν. Βρέθηκαν νεκροί απο ασφυξία 30 ή 40 άνθρωποι που τους είχαν κλειδώσει σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο. Δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. 

Πάρα πολλοί στρατιώτες αναφέρθηκαν σε όλα αυτά που είδαν με τα μάτια τους στην Σοβιετική Ένωση,και όπως οι ίδιοι έγραψαν...ποτέ δεν θα ξεχάσουν μέχρι να πεθάνουν...!!!

                                          Faith and Race