Το κέρδος...της δυστυχίας

Ανάπτυξη - Ελπίδα - Αισιόδοξο μέλλον...

Λέξεις που βαρεθήκαμε να τις ακούμε, λέξεις που μας εξοργίζουν διότι τις ελπίδες μας τις έκαναν απελπισία, το μέλλον μας το πέταξαν σε κάδους απορριμάτων και η ανάπτυξη σίγουρα κάπου έχασε τον δρόμο της. Εξοργιζόμαστε διότι όλοι οι εθνοπροδότες της πατρίδας μας συνεχίζουν να μιλούν για όνειρα, για περηφάνεια και μια αξιοπρεπή ζωή, και τα πιστεύουν βεβαίως κιόλας. Ας το πούν αυτό όμως σε εκείνους που με ελάχιστα ρούχα σε μια βαλίτσα και ένα εισιτήριο, τους διώξανε από την χώρα, τους διώξανε από τα σπίτια τους. Ας το πούν στους εκατομμύρια Έλληνες που βγάλανε στην ανεργία, στους χιλιάδες Έλληνες που χειμώνα - καλοκαίρι εξαιτίας τους κοιμούνται στους δρόμους. Θυμούνται άραγε πως είναι κάποιος να έχει πάθος και δίψα για ζωή ; θυμούνται πως είναι το να είσαι νέος ; Η απάντηση είναι ΟΧΙ, γιατί έχουν αποδείξει πως δεν μπορούν να αισθανθούν τίποτα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται όμως, αυτό θα πρέπει να το θυμούνται. Ο λαός δεν αντέχει άλλο από ψέμα και απογοήτευση, δεν θα αντέξει άλλο υποκριτικές μαριονέτες ούτε δούλους του χρήματος.

               Είπαμε, Ανάπτυξη - Ελπίδα - Αισιόδοξο μέλλον...

                             Faith and Race
                                                      

Η κόκκινη τρομοκρατία και οι Ναζί - Η αλήθεια

Στην σύγχρονη εποχή ακούμε συνεχώς από τα ΜΜΕ αλλά και στα σχολεία μας από την εποχή που ήμασταν παιδιά ότι ο Φασισμός και ο Ναζισμός είναι η βία και η καταπάτηση της ελευθερίας του λόγου. Ήρθε η εποχή λοιπόν να πούμε την αλήθεια και να την διαδώσουμε γιατί μόνο αν καταρρίψουμε τα ψεύδη των δημοκρατών, των φιλελεύθερων και των μαρξιστών η νίκη θα είναι δική μας και θα είναι για πάντα. Για εμάς στο Βερολίνο χάθηκε μόνο μια μάχη και ο αγώνας συνεχίζεται για μια Ευρώπη των Εθνών και για την διατήρηση της φυλής ! Ας δούμε λοιπόν τι συνέβαινε στην Γερμανία την εποχή που ο Χίτλερ ακόμα δεν είχε ξεκινήσει τον Αγώνα του:

Ας δούμε τι ακριβώς βίωνε ως εργάτης ο Αδόλφος Χίτλερ όταν ακόμα δεν είχε ξεκινήσει τον Αγώνα του:

'' Το 1920, σε πολλές περιοχές της Γερμανίας, μια εθνική συγκέντρωση που θα τολμούσε να απευθυνθεί στις πλατιές μάζες και θα ζητούσε δημόσια να την παρακολουθήσουν, ήταν απλώς αδύνατη. Ένα τέτοιο κατόρθωμα ασφαλώς δεν απαιτούσε και πολλή ικανότητα γιατί σε τελική ανάλυση, η μεγαλύτερη, αποκαλούμενη αστική μαζική συγκέντρωση θα διαλυόταν και μόνο στην όψη μιας ντουζίνας κομμουνιστών, όπως οι λαγοί το βάζουν στα πόδια μπροστά στα λαγωνικά. Η πιο αποτελεσματική μέθοδος των κομμουνιστών για την διάλυση ενός κινήματος απειλητικό για αυτούς ήταν πάντα η τρομοκρατία και η βία.''

''Τα μεσημέρια ένα μέρος από τους εργάτες πήγαιναν στις γειτονικές ταβέρνες,ενώ οι περισσότεροι έμεναν στο εργοτάξιο και έτρωγαν το φτωχικό φαγητό τους. Ήταν οι παντρεμένοι,που οι γυναίκες τους έφερναν φαγητό μέσα σε άθλια κατσαρόλια. Προς το τέλος της εβδομάδας,έμεναν στο εργοτάξιο όλο και περισσότεροι. Αργότερα κατάλαβα για ποιο λόγο. Σε όλες αυτές τις περιστάσεις συζητούσαν πολιτικά. Εγώ έπιανα μια γωνία και έπινα το μπουκάλι με το γάλα μου, μ' ένα κομμάτι ψωμί, περιεργαζόμουν τους νέους συναδέλφους μου ή αναλογιζόμουν την κακή μου τύχη, ωστόσο άκουγα περισσότερα απ' όσα ήταν αρκετά. Συχνά μου φαινόταν ότι σκόπιμα έρχονταν πιό κοντά μου, ίσως για να με κάνουν να πάρω θέση. Όμως αυτά που άκουγα να συζητούν ήταν τουλάχιστον αρκετά για να με εξοργίσουν. Τους άκουγα να απορρίπτουν τα πάντα : Το έθνος ήταν επινόηση των "καπιταλιστικών" τάξεων - πόσες φορές δεν αναγκάστηκα να ακούσω αυτή την λέξη - η πατρίδα ήταν όργανο της αστικής τάξης για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, η εξουσία του νόμου ήταν τρόπος να χαλιναγωγηθεί το προλεταριάτο, τα σχολεία ήταν ιδρύματα για την μαζική παραγωγή σκλάβων και δεσμοφυλάκων. Η θρησκεία ήταν μέσο για να αποβλακώσουν τον λαό και κατόπιν να τον εκμεταλλευτούν καλύτερα. Η ηθική ήταν ένδειξη ανόητης και παθητικής στάσης κτλ. Δεν άφηναν τίποτα που να μην το βουτήξουν στον βούρκο. Στην αρχή προσπάθησα να μην μιλάω, όμως αυτό δεν μπορούσε να διαρκέσει. Άρχισα να συμμετέχω στις συζητήσεις και να προσπαθώ να τους αντικρούσω. Αλλά στο τέλος κατάλαβα πόσο μάταιο ήταν αυτό, όσο δεν είχα κάποια ειδική γνώση πάνω στα αμφισβητούμενα ζητήματα. Άρχισα λοιπόν να ανατρέχω στις πηγές της υποτιθέμενης σοφίας των συζητητών μου. Καταβρόχθισα δεκάδες βιβλία και ενημερωτικά έντυπα. Συχνά τώρα η συζήτηση άναβε στον χώρο της εργασίας. Τους αντέκρουα, μέρα με την μέρα καλύτερα πληροφορημένος κι από τους ίδιους τους συνομιλητές μου πάνω στις θεωρίες τους, ώσπου ήρθε η στιγμή που η λογική χτυπήθηκε απ' τον πιο πρόχειρο αντίπαλο της: τον τρόμο και την βία. Κάποιοι από τους θαυμάσιους συνομιλητές μου, που είχαν αντίθετη γνώμη με υποχρέωσαν να μην ξαναπατήσω εκεί, αν δεν ήθελα να βρεθώ κάποτε γκρεμισμένος από καμιά σκαλωσιά. Μόνος, ανήμπορος να προβάλλω καμία αντίσταση προτίμησα την πρώτη λύση κι έφυγα με μίαν ακόμη εμπειρία. ''

Αδόλφος Χίτλερ - ο Αγών μου

Ενώ ο Ρούντολφ Ες το 1937 θα αναφέρει σε μια ομιλία του:

'' Γνώρισα τον Αδόλφο Χίτλερ τότε που βάδιζε στους δρόμους του Μονάχου, φορώντας ένα φθαρμένο γκρίζο παλτό. Συχνά ήταν πεινασμένος, συνοδευόταν μόνο από λίγους φίλους και κολλούσε αφίσες. Ήταν οπλισμένος μόνο με ένα χοντρό δρύινο μπαστούνι που χρησιμοποιούσε μόνο όταν οι αντίπαλοι του από την τότε USPD ή την Πολιτική Οργάνωση Σπάρτακος, ή κάποιο κεντρώο κόμμα έβρισκαν τις στοιχειώδεις αλήθειες αυτών των αφισών δυσάρεστες.''

Οι συγκεντρώσεις αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες λόγω της κόκκινης τρομοκρατίας και οι συγκρούσεις ήταν αναπόφευκτες για να μπορέσει ο Χίτλερ να μιλήσει σε όσους ενδιαφέρονταν να ακούσουν τον ελπιδοφόρο και αληθινό λόγο του:

''Μετά την μάχη που δόθηκε κατά την συγκέντρωση της αίθουσας του Χόουφμπραουχάουζ στο Μόναχο, οι υπηρεσίες μας για την τάξη ονομάσθηκαν, μια για πάντα και σε ανάμνηση των ηρωικών συγκρούσεων των παλιών μικρών ομάδων, τάγματα εφόδου. Όπως φαίνεται κι από το όνομα τους, δεν αποτελούσαν παρά ένα τομέα του κινήματος. Ήταν ένα τμήμα του, όπως η προπαγάνδα, ο Τύπος, οι επιστημονικοί τομείς και τα άλλα διάφορα παραρτήματα του ίδιου κόμματος.

Μας δόθηκε τότε η ευκαιρία να διαπιστώσουμε όχι μόνο σε κείνη την περίφημη συγκέντρωση, αλλά και σ΄άλλες απόπειρες να επεκτείνουμε την δράση μας στην υπόλοιπη Γερμανία, πόσο αυτά τα τάγματα ήταν απαραίτητα. Όταν ο μαρξισμός άρχισε να βλέπει σε εμάς έναν κίνδυνο για την ίδια την υπόσταση του, δεν άφησε να του ξεφύγει καμιά περίπτωση που να μην επιχειρήσει να καταπνίξει στη γένεση της κάθε απόπειρα συγκρότησης εθνικοσοσιαλιστικής εκδήλωσης, ή αν το έφερνε η περίσταση, να δημιουργήσει ταραχές. Είναι μάλιστα ακατανόητο  πως σε όλες τις απόπειρες, οι επίσημες οργανώσεις των μαρξιστικών κομμάτων κάθε απόχρωσης, φρόντιζαν να καλύπτουν τις τρομοκρατικές αυτές απόπειρες, ακόμη και ενώπιον της Βουλής.''

''...πολύ κοντά στην είσοδο αντήχησαν δυο πιστολιές προς την πλευρά του τραπεζιού μου. Ακολούθησε μια τρομερή ριπή. Το γεγονός μας ξανάφερε πίσω στα χρόνια της  νιότης ξυπνώντας πολεμικές αναμνήσεις.''

Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου

''Εκείνη την εποχή είχαμε υποχρεωθεί να κάνουμε εμείς οι ίδιοι χρέη αστυνομικών στις συγκεντρώσεις μας, δεν μπορούσαμε ποτέ να βασιστούμε στην υποστήριξη των αρχών, το αντίθετο μάλιστα, οι αστυνομικές δυνάμεις καθώς κιόλας μας είχε αποδείξει η πείρα, υποστήριζαν μονάχα τους διασαλευτές της τάξης. Γιατί το μόνο που κατάφερνε να κάνει μια επέμβαση των αρχών, δηλαδή της αστυνομίας, ήταν να διαλύσει μια συγκέντρωση, να την κλείσει. Κι αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός κι η μοναδική πρόθεση των εχθρών μας. Άλλωστε η αστυνομία είχε βρει μια λύση πάνω σε αυτό το πρόβλημα που ήταν τερατώδης και τελείως αντίθετη με κάθε έννοια δικαίου. Όταν οι αρχές πληροφορούνταν, μ' οποιοδήποτε τρόπο, ότι κάποιοι ετοίμαζαν μια ομάδα για να δημιουργήσουν ταραχές σε μια συγκέντρωση, όχι μονάχα δεν φρόντιζαν να σταματήσουν τους ταραχοποιούς, αλλά απαγόρευαν στους άλλους, στους αθώους να συγκεντρωθούν, πιστεύοντας έτσι πως ενεργούν με ύψιστη σοφία. Αυτή η την πράξη τους την ονόμαζαν ''προληπτικά μέτρα για την διατάραξη της τάξης και την διατήρηση του πνεύματος του νόμου''. Ο κάθε αλήτης λοιπόν είχε έτσι την δυνατότητα να καταστήσει αδύνατη στον τίμιο άνθρωπο κάθε ενέργεια και κάθε διεκδίκηση των πολιτικών του δικαιωμάτων του. Εν ονόματι της ασφάλειας και της τάξης οι κυβερνητικές αρχές συμμαχούσαν με τους αλήτες κι εμπόδιζαν τους αθώους πολίτες να εκδηλωθούν.''

''Έπρεπε να δημιουργήσουμε μια φρουρά από εκατό χιλιάδες άνδρες για την προάσπιση της εθνικοσοσιαλιστικής και φυλετικής θεωρίας.''

Aδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου

Έχοντας πλέον την εξουσία ο Αδόλφος Χίτλερ, ήδη τέσσερα έτη, στις 31 Ιανουαρίου του 1937 θα κάνει μια τοποθέτηση που είναι απίστευτα επίκαιρη:

''Μόλις πριν λίγους μήνες είχαμε μια εμπειρία με μερικούς ευηπόληπτους Βρετανούς κοσμοπολίτες που θεωρούσαν τους εαυτούς τους υποχρεωμένους να μου απευθύνουν διαμαρτυρία επειδή είχα κάποιους εγκληματίες προστατευόμενους του Μοσχοβίτικου καθεστώτος κλεισμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ίσως επειδή δεν είμαι πολύ καλά ενημερωμένος σε τρέχουσες υποθέσεις, δεν έχω ακούσει ποτέ αν αυτοί οι ευηπόληπτοι κύριοι έχουν εκφράσει ποτέ την αγανάκτηση τους με τις διάφορες πράξεις αιματηρής βίας τις οποίες αυτοί οι Μοσχοβίτες επαγγελματίες διέπραξαν στην Γερμανία ή αν εκφράστηκαν ποτέ εναντίον του συνθήματος ''Χτυπήστε και τσακίστε τους Φασίστες όπου τους συναντήσετε'' ή αν έχουν αρπάξει την ευκαιρία των πρόσφατων γεγονότων στην Ισπανία για να εκφράσουν την οργή τους εναντίον των σφαγών και των καψιμάτων  και των παραβιάσεων χιλιάδων και χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών.''

Το εθνικοσοσιαλιστικό εργατικό κίνημα (εκδόσεις Δαμιανός)

Το 1932 οι κόκκινοι τρομκράτες είχαν εκτροχιασθεί και προσπαθούσαν με κάθε μέσο να αποτρέψουν την άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών προς την εξουσία. Ένα από τα μέσα αυτά ήταν φυσικά οι δολοφονίες:

'' Συνολικά, λιγότερες ζωές θυσιάστηκαν στην Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση από τον αριθμό των Εθνικοσοσιαλιστών οπαδών που δολοφονήθηκαν στην Γερμανία από τους Μπολσσεβίκους αντιπάλους μας το 1932 μόνο, όταν δεν υπήρξε επανάσταση.  Αυτή έλλειψη αιματοχυσίας και καταστροφής έγινε δυνατή μόνο επειδή είχαμε υιοθετήσει μια αρχή που όχι μόνο καθοδήγησε την στάση μας στο παρελθόν αλλά που δεν θα ξεχάσουμε και στο μέλλον ποτέ. Αυτή η αρχή ήταν ότι ο σκοπός μιας επανάστασης ή οποιασδήποτε γενικής αλλαγής στην κατάσταση των κοινών υποθέσεων, δεν μπορεί να υπάρχει για να παράγει χάος αλλά μόνο για να αντικαταστήσει το κακό, ανταλλάσσοντάς το με κάτι καλύτερο.''

Αδόλφος Χίτλερ 31 Ιανουαρίου 1937 ( Το εθνικοσοσιαλιστικό εργατικό κίνημα - εκδόσεις Δαμιανός)

Για το 1932 έχουμε πολλές αναφορές στο ημερολόγιο του Γιόζεφ Γκαίμπελς ''Από το Κάιζερχοφ εις την Καγκελαρίαν''.   Ακολουθούν αποσπάσματα:

29 Οκτωβρίου 1932 

Στο Βερολίνο σκοτώθηκε πάλι ένας σύντροφος των ταγμάτων εφόδου. Απάντησις της Κομμούνας στας αστικάς προκλήσεις. 

2 Νοεμβρίου 1932

Ο άνδρας των ταγμάτων εφόδου Χάρνικ θάπτεται. Τον εσκότωσαν κόκκινοι δολοφόνοι. Τα παιδιά του κλαίνε πάνω από τον τάφο του ξεσχίζοντας την καρδιά ! Είναι τρομερό το θέαμα. Κάθε ημέρα διαβάζω βουνά εφημερίδες ! Τρομερά αντίθεσις γνωμών ! Η Γερμανία είναι χωμένη σε πνευματική αναρχία, που θα τελειώσει σε χάος, αν δεν επέμβη ταχέως ένα γερό χέρι.

11 Νοεμβρίου 1932

 Στο Σένεμπεργκ φέρομεν στον τάφο τον άνδρα ταγμάτων εφόδου Ρέπιχ, που εσκοτώθηκε κατά την τελευταία απεργίαν. Σαν ηγεμόνα τον κατεβάσαμε στον τάφο. Πάνω από το νεκροταφείο πετούν αεροπλάνα ,με την σημαίαν ,μας πένθιμη, σαν να θέλουν να στείλουν στον νεκρό τους τελευταίους χαιρετισμούς. Οι άνδρες των ταγμάτων εφόδου είναι πολύ συγκινημένοι.

 23 Απριλίου 1932

[...] Τη νύχτα σκότωσαν έναν άνδρα των ταγμάτων εφόδου στο Κρόιτζμπεργκ. Η σφαίρα τον βρήκε στην μέση του μετώπου. Το μεσημέρι ήτο όλες οι σημαίες με πένθος στολισμένες.

25 Ιουνίου 1932

Η κόκκινη τρομοκρατία αυξάνει τόσο,που μας ερεθίζει. Οι άνθρωποι μας είναι απελπισμένοι. Κάθε ώρα ημπορεί να φέρη μια βίαιη εκπυρσοκρότηση. Είμεθα τελείως αδύνατοι για να εμποδίσωμε κάτι τέτοιο. Η χώρα της Βαυαρίας δεν εκτελεί την άρσιν της απαγορεύσεως των διαδηλώσεων. Αυτοί οι χριστιανο-καθολικοί άνθρωποι του Θεού με το ευσεβές ανέβασμα των ματιών θα είχανε πιό καλά να μας παρέδιδαν άοπλους στην κόκκινη τρομοκρατία του θανάτου. Όσο πιό πολλοί από εμάς εξαλειφθούν, τόσο πιό λιγότερες δυσκολίες θα έχει το βαυαρικό λαικό κόμμα. Το μεσημέρι ενταφιάζομεν έξω στο νεκροταφείο τον δολοφονηθέντα σύντροφόν μας Ρέστερ. Οι άνθρωποι μας των ταγμάτων εφόδου είναι κίτρινοι από θυμό κι από αγανάκτησι. Καθένας αισθάνεται ότι πρέπει να συμβεί κάτι. Στο λόγο μου ξεσπάζει ολόκληρο το μίσος κι ο θυμός της ψυχής μου. 10.000 άνθρωποι με ακούνε με μια απέραντη πικρία. "

2 Ιουλίου 1932.  

" Πρέπει να συνηθίσωμεν τα τάγματα εφόδου πρός αυτοάμυναν. Έτσι δεν πάμε μπροστά. Με τρομερή αυθάδεια και διαβολική πανουργια πέφτουν πάνω στους συντρόφους μας οι κόκκινοι λόχοι του θανάτου. Στο Βέντιγκ έχομεν πάλι ένα νεκρόν και 10 βαριά πληγωμένους. Τα νοσοκομεια αρνούνται να δεχθούν τους πληγωμένους μας. Ιδρύσαμε δικά μας νοσοκομεία,μα για να τα διατηρήσωμε καταλλήλως δεν έχουμε αρκετό χρήμα. Τρέμομεν κάθε ημέρα από φόβο πως κάποιο τάγμα μας θα χάση τη ψυχραιμία και θ' αρχίσει να κτυπά. Η κατάστασις είναι τεταμένη μέχρι διαρρήξεως. Η Κυβέρνησις δεν μας παρέχει καμμία προστασία. Υπηγόρευσα εξ μεγάλας διαφημίσεις. Ολόκληρη η γραμμή του εκλογικού αγώνος είναι μέσα τους. Στο ρεστωράν "Αμάϊζε" στο Σένεμπεργκ έχει την έδρα του ενα τάγμα που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένο σε κινδύνους. Αργά το βράδυ βγαίνει εναντίον των Κόκκινων,επειδή η τρομοκρατία έγινε ανυπόφορη. Κάθε βράδυ οι κόκκινοι σκοπευταί ρίχνουν πάν σε αυτό το ρεστωράν. Οι απλοί άνθρωποι δεν ημπορούν να το καταλάβουν. Πρέπει να συγκρατηθούμε για να αποφύγωμε μια βίαιη έκρηξη "

7 Ιουλίου 1932

Το απόγευμα θάψαμε τον δολοφονηθέντα άνδρα των ταγμάτων εφόδου Στάινμπεργκ. Στον τάφο του λαμβάνουν χώραν συγκινητικές στιγμές.

13 Ιουλίου 1932

Στην ύπαιθρο χώρα λυσσά η κόκκινη τρομοκρατία και ο θάνατος. Η Κυβέρνησις βλέπει με δεμένα τα χέρια. Σε μερικές μέρες 17 νεκροί. Που μπορεί να οδηγήσει αυτό ο καθένας ημπορεί να σκεφθεί.  

15 Ιουλίου 1932

Μετά τον λόγο ανέβηκα πάλι σε άλλο αυτοκίνητο. [...] Πάλι ο όχλος κατέχει τους δρόμους. Έχει τώρα σκοτεινιάσει και ημπορούμεν ευκολώτερα και περνούμε. Με μεγάλη προφύλαξι φεύγομεν για το Μόναχο-Γκλάντμπαχ. Η κομμούνα τοιχοκόλλησε πως δεν θα βγούμε ζωντανοί από αυτό το ταξίδι. Τόσες φορές όμως ακούσαμε αυτή την προφητεία, που δεν μας κάνει πια καμιά εντύπωσι.

15 Ιουλίου 1932 

Κάτω μπροστά στο ξενοδοχείο υβρίζει ο όχλος. Η αστυνομία αρνείται να επέμβη. Δεν είναι έργον της να προφυλάσση τους αντιπολιτευομένους πολιτικούς. Έτσι είναι τώρα η κατάστασις στην Γερμανία. [..] Δεν μας μένει στο τέλος τίποτα άλλο, παρά να πάρωμε μερικούς άνδρας των ταγμάτων εφόδου και αμύνης και να διατάξωμεν να παστρευθή ο δρόμος. Φυσικά αυτό δεν γίνεται χωρίς ξυλοκόπημα. Οι άνδρες μας κατέχονται από εξαιρετικό θυμόν. Φεύγω από την γεννέτειρα μου, σαν ένας εγκληματίας. Ακολουθούμενος από βλαστήμιες, κοροϊδίες και ύβρεις, λιθοβολούμενος και φτυνόμενος.

17 Ιουλίου 1932. 

" Ταξειδεύομε με δύο αυτοκίνητα στην Βιτεμβέργη. Βρέχει ραγδαίως. Απέξω κι από μέσα βρεμένος εκφωνώ τον πρώτο λόγο. Το μεσημέρι τρώμε με τους χωριάτες. Στο ταξείδι στο Ράτενοβ μας έρχονται διάφορες τρελλές φήμες. Συναντούμε όμως σε λίγο μερικά αυτοκίνητα με άνδρας των ταγμάτων εφόδου. Μπροστά στα απειλιτικά των βλέμματα εξαφανίζονται οι κομμουνισταί συμμορίαι στους πλαγινούς δρόμους. Τουναντίον η Ποτσντάμ είναι ειδυλιακή. Ένα ονειρευμένο καταφύγιο, στο οποίο πάνω σε κάθε λίθο είναι γραμμένη η παράδοσις. Ως βαθειά τη νύκτα εργάσθηκα. Φοβερά είδησις από την Αλτόνα. Το κομμουνιστικό κόμμα επιτίθεται διά προετοιμασθείσων οργανώσεων, εναντίον των ανδρών μας που παρελαύνουν. Υπάρχουν 15 νεκροί και υπέρ τους 50 βαριά πληγωμένοι. Ανοικτός εμφύλιος πόλεμος. Πότε θα επέμβη η Κυβέρνησις ; "

18 Ιουλίου 1932

Αυτή η Κυβέρνησις μας κτυπά, γιατί η Κομμούνα ρίχνει σφαίρες επάνω μας. Απαγορεύει τας διαδηλώσεις μας, γιατί ημπορούσαν να προκαλέσουν τους καταστροφείς του Κράτους και του πολιτισμού. 

1 Αυγούστου 1932

" Στο Κένιξμπεργκ μια ημέρα πρό των εκλογών επετέθησαν κόκκινοι εναντίον ενός ανδρός των ταγμάτων εφόδου. Ένας κομμουνιστής του έκοψε τον λαιμό με ξυράφι μέσα στον δρόμο ημέρα μεσημέρι. Ο άνδρας του τάγματος εφόδου απέθανε αμέσως. Μια ημέρα κατόπιν εκπυρσοκροτούν στο Κένιξμπεργκ οι μπόμπες και αντηχούν πιστόλια. Δύο αρχηγοί του κομμουνιστικού κόμματος σκοτώνονται μέσα στον δρόμο, αυτό είναι το μόνο μέσο για να φέρη κανείς τους κόκκινους σε συναίσθησι. Όλα τα άλλα δεν τους κάνουν εντύπωσι. Θα δούμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις τώρα και είς το μέλλον. Οι αστικοί λαγοί δεν ημπορούν φυσικά να το καταλάβουν. Θα αποκτήσουν λογικό, όταν ο μπολσεβικισμός τους βάλη τον κόκκινο πετεινό πάνω στην στέγη τους.

16 Σεπτεμβρίου 1932 

Έχουμε χρέος απέναντι στους νεκρούς μας να μείνουμε πεισματικά  και αδειάσειστα στο δίκαιο μας,ακόμη κι όταν ο αγών μας φαίνεται μάταιος θα αγωνισθούμε γιατί πρέπει να αγωνισθούμε. 

Γιόζεφ Γκαίμπελς

Ο Ύμνος του Κινήματος μας έχει τους στίχους του Χορστ Βέσσελ , ενός νέου 22 ετών που δολοφονήθηκε από τους κόκκινους τρομοκράτες και οι οποίοι αναφέρουν  '' Σύντροφοι που πυροβολήθηκαν από τους κόκκινους και τους αντιδραστικούς παρελαύνουν με το πνεύμα στις γραμμές μας''.

Αδόλφος Χίτλερ : ένα όνομα - μια ιστορία

Ακούγοντας ή διαβάζοντας τις ομιλίες του Χίτλερ, δύσκολα κανείς μένει ασυγκίνητος. Λόγια που κανένας λαός δεν έχει ακούσει μέχρι σήμερα, γιατί κανένας δεν είχε και δεν έχει το όραμα,τους στόχους και την πίστη που είχε στον λαό του ο Αδόλφος Χίτλερ.  

 " Η μεγάλη στιγμή έφτασε, η Γερμανία ξύπνησε. Κερδίσαμε την εξουσία στην Γερμανία, τώρα πρέπει να κερδίσουμε και τις ψυχές των Γερμανών. Γνωρίζω σύντροφοι ότι ήταν δύσκολο, σε στιγμές που θέλατε την αλλαγή και ποτέ δεν ερχόταν,έτσι έπρεπε ξανά και ξανά να γίνει η έκκληση για να συνεχιστεί ο αγώνας,δεν μπορούσατε να ενεργήσετε μόνοι σας, έπρεπε να υπακούτε, να ενδίδετε,έπρεπε να υποταχθείτε στην συντριπτική ανάγκη της πειθαρχίας..."

"Ότι ονειρευτήκαμε για χρόνια έγινε πια πραγματικότητα. Το σύμβολο της ενότητας όλων των τάξεων του Γερμανικού λαού είναι το σύμβολο του νέου Ράιχ, και έτσι, έχει μετατραπεί στο πρότυπο του Γερμανικού λαού. Το πολυτιμότερο απόκτημα που έχετε στον κόσμο είναι ο ίδιος ο λαός σας, και γι' αυτόν τον λαό θα παλέψουμε και θα αγωνιστούμε και δεν θα λυγίσουμε ποτέ, δεν θα κουραστούμε ποτέ, δεν θα χάσουμε ποτέ το κουράγιο μας ούτε την πίστη μας..."

" Μια νέα κοινότητα δημιουργείται στην Γερμανία και αυτός είναι ο πιο ωραίος στόχος μας. Αυτοί που δεν μπορούν να δούν κάτω από την μύτη τους, αξίζουν περισσότερο από κάθε άλλον την συμπόνοιά μας. Η ευκαιρία του να βοηθάς είναι που αμοίβει εκείνους, που έχουν αφιερωθεί στην υπηρεσία αυτού του σοσιαλιστικού κράτους. Το κοινωνικό μας σύστημα πρόνοιας είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλή ελεημοσύνη, επειδή δεν λέμε στους πλούσιους "Σας παρακαλούμε δώστε κάτι στους φτωχούς". Αντιθέτως λέμε " Γερμανικέ λαέ βοήθησε τον εαυτό σου". Όλοι πρέπει να βοηθήσουν, είτε είναι πλούσιοι, είτε φτωχοί. Κάθε άνθρωπος πρέπει να σκέφτεται πως υπάρχει πάντα κάποιος σε πολύ χειρότερη θέση απ' ότι εγώ, και αυτόν θέλω να τον βοηθήσω σαν σύντροφο. Αυτό είναι το μεγαλείο της προσφοράς. Όταν θυσιάζεσαι για την κοινότητά σου, τότε μπορείς να προχωράς με το κεφάλι ψηλά. Η πίστη μας στην Γερμανία είναι ακλόνητη και η θέλησή μας ακατανίκητη, και όταν θέληση και πίστη συνδιάζονται με τόσο πάθος, τότε οι ουρανοί δεν μπορούν να σου αρνηθούν τίποτα. Περιμένω επομένως από κάθε Γερμανό με χαρακτήρα και αξιοπρέπεια, να βαδίσει πλάι μας, στις φάλαγγες του κινήματός μας..."

 "Ο αγών εναντίον του μαρξισμού έχει για πρώτη φορά εξελιχθεί σε έναν ενιαίο αγώνα. Για πρώτη φορά ένας απλός άνθρωπος όπως εγώ,αρχίζει έναν πόλεμο και δεν πρόκειται να ησυχάσει μέχρι αυτή η πανούκλα να ξεριζωθεί απο τον Γερμανικό τρόπο ζωής..."

"Δεν έχουμε τις αποικίες τους, δεν έχουμε τις ευκαιρίες για διεθνείς παγκόσμιες διασυνδέσεις, που αυτά τα κράτη και οι λαοί κατέχουν. Το Ράιχ μας που είναι τόσο στριμωγμένο και που έχει τόσα λίγα από τα αναγκαία για να ζήσει, χρειάζεται να καλλιεργηθεί και να διαχειρισθεί προσεκτικά και προνοητικά. Δεν πρόκειται να κερδίσουμε χωρίς σχεδιασμό. Ήταν τιμή μου να ηγηθώ της επίθεσης εκ μέρους σας, κάποτε θα έρθει η μέρα που θα μπορείτε και πάλι να δηλώνετε περήφανα πως είστε Γερμανοί. Καθώς κοιτάμε πίσω την ιστορία, αισθανόμαστε ντροπή για το πως ζούμε σήμερα. Ο λαός μας υπέφερε αφάνταστα εξαιτίας του πληθωρισμού, όταν ληστεύθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι και έχασαν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Όλα υποκινήθηκαν και επιτεύχθηκαν και όλη η ευθύνη βαρύνει αυτούς που υπέγραψαν την συνθήκη το 1918..."

"Δεν ήταν οι διανοούμενοι που μου έδωσαν το κουράγιο να αναλάβω τον γιγάντιο αυτό σκοπό,αλλά σας λέω το εξής, βρήκα το ψυχικό σθένος γιατί συναναστράφηκα δύο τύπους ανθρώπων σε όλη μου την ζωή, τον Γερμανό αγρότη και τον Γερμανό εργάτη. Ίσως κάποιοι από εσάς δεν μπορείτε να μου συγχωρήσετε το ότι εξάλειψα το μαρξιστικό κόμμα, αλλά φίλοι μου εξάλειψα και όλα τα άλλα ! 

"Ένα νέο κράτος δεν μπορεί έτσι απλά να έρθει ουρανοκατέβατο αλλά πρέπει να αναδυθεί μέσα από τον λαό. Επειδή όταν χρειάζομαι αφοσίωση, πίστη, αυτοπεποίθηση, φανατισμό και δέσμευση, τότε πρέπει να στραφώ εκεί που μπορώ να βρώ αυτές τις αξίες, και αυτές οι αξίες βρίσκονται πάντα μέσα στους απλούς ανθρώπους..."

    ''Ακόμα καί αν χάσω αυτόν τον πόλεμο,ακόμα καί αν πεθάνω σίγουρα θα βρεθεί στο μέλλον ο ένας,ο ηγέτης που θα ηγηθεί της ιερής αποστολής μας καί θα δώσει στον εθνικοσοσιαλισμό καί στους πιστούς του την απόλυτη κυριαρχία την πολυπόθητη νίκη,τότε καί μόνο τότε όταν ο αγκυλωτός σταυρός θα κυματίζει περήφανα σε όλη την ευρώπη θα μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε τον σκοπό μας,όταν θα έχουμε εξαφανίσει απο την ευρώπη τον δολοπλόκο κακούργο Εβραίο,αλλά ποτέ δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Ζήτω η νίκη, Ζήτω ο εθνικοσοσιαλισμός, Ζήτω η άρια φυλή.''                                         

                                                        Faith and Race

Χίτλερ - Όποιος δεν συκοφαντείται δεν είναι αληθινός Εθνικοσοσιαλιστής

Αν μια ιδέα είναι ορθή και με αυτό το όπλο αναλαμβάνει έναν αγώνα σε τούτη την γη, είναι ακαταμάχητη και κάθε δίωξη απλώς θα αυξήσει την εσωτερική της δύναμη.

[...]  Καταρχήν ,το κίνημα πρέπει να εκπαιδεύσει τα μέλη του έτσι ώστε να μην αντιμετωπίζουν τον αγώνα σαν μια άσκοπη επινόηση αλλά σαν τον ίδιο τον σκοπό τους. Γι' αυτό, δεν πρέπει να φοβούνται την εχθρότητα των αντιπάλων τους, αλλά πρέπει να αισθάνονται ότι είναι η προϋπόθεση για το δικαίωμα τους να υπάρχουν. Δεν πρέπει να αποφεύγουν το μίσος των εχθρών του εθνισμού και της φιλοσοφίας μας και τις εκδηλώσεις τους πρέπει να τις επιθυμούν. Και μεταξύ των εκδηλώσεων αυτών αυτού του μίσους βρίσκονται τα ψεύδη και οι συκοφαντίες.

Όποιος δεν δέχτηκε επίθεση από εβραϊκές εφημερίδες,δεν συκοφαντήθηκε και δεν εξυβρίστηκε, δεν είναι καλός Γερμανός ούτε αληθινός εθνικοσοσιαλιστής. Το καλύτερο κριτήριο για την αξία της συμπεριφοράς του, για την ειλικρίνεια της πίστης του και για την δύναμη της θέλησης του είναι η εχθρότητα που εισπράττει από τον θανάσιμο εχθρό του λαού μας.

Πρέπει ξανά και ξανά να υποδεικνύουμε στους οπαδούς του κινήματος και υπό μια ευρύτερη έννοια σε ολόκληρο τον λαό ότι οι Εβραίοι και οι εφημερίδες τους πάντα ψεύδονται και ότι ακόμα μια περιστασιακή αλήθεια στοχεύει απλώς να καλύψει μια μεγαλύτερη απάτη και ως εκ τούτου είναι κι η ίδια μια προμελετημένη αναλήθεια. Οι Εβραίοι είναι οι μεγάλοι δάσκαλοι τους ψεύδους,το ψεύδος και η απάτη είναι τα όπλα του αγώνα τους. Κάθε εβραϊκή συκοφαντία και κάθε εβραϊκό ψέμα είναι μια ουλή τιμής στο σώμα των μαχητών μας. Ο άνθρωπος που έχουν διασύρει περισσότερο βρίσκεται πολύ κοντά μας και ο άνθρωπος που μισούν περισσότερο είναι ο καλύτερος μας φίλος.

Όποιος πάρει μια εβραϊκή εφημερίδα το πρωί και δεν βλέπει τον εαυτό του να συκοφαντείται μέσα σε αυτήν, δεν χρησιμοποίησε ωφέλιμα την προηγούμενη μέρα, γιατί αν το είχε κάνει θα τον διέσυραν, θα τον εξύβριζαν, θα τον συκοφαντούσαν, θα τον κακολογούσαν, θα τον δυσφημούσαν.  [...]

Όταν αυτές οι αρχές μπουν στο πετσί μας και στο αίμα των οπαδών μας, το κίνημα θα γίνει ακλόνητο και ακαταμάχητο.

Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου

"Ο Τύπος του Βερολίνου είναι ανυπόφορος. Τώρα σέρνει την οικογενειακή μας ζωή στον βούρκο και μάλιστα χωρίς ίχνος αλήθειας. Αυτοί οι Εβραίοι είναι μόνο αυθάδεις και ψεύται, δεν έχουν επίσης σεβασμό και ευσέβεια για την κρυφή ιδιαίτερη ζωή μιας προσωπικότητος"...

Γιόζεφ Γκαίμπελς - Από το Κάιζερχοφ εις την Καγκελαρία 

 

 

                                        Πηγή : Ηitlerjugend

                                        Faith and Race

Περί Ηγεσίας

Η Ελλάδα χρειάζεται έναν ηγέτη ιδεολόγο, έναν άνθρωπο που θα είναι πιστός και αφοσιωμένος στις ιδέες του αυτές, που θα εμπνέει σεβασμό, δέος και που η ηθική του επ' ουδενί δεν θα του επιτρέπει να βγάζει εξουσιαστικά απωθημένα. Χρειάζεται κάποιον που να επαινεί, να εξυψώνει την Φυλή μας, τις παραδόσεις μας και τον πολιτισμό μας. Μόνο σε αυτόν οι άνθωποι θα μπορούν να δίνουν πρόθυμα την εμπιστοσύνη τους, την πίστη και την υπακοή τους. Εκείνον που θα σέβεται βαθιά τους αγώνες όλων όσων στο παρελθόν αγωνίστηκαν για την Πατρίδα και την τιμή της. Εμείς εδώ και πολλά χρόνια βιώνουμε "ηγέτες" που ξεπουλάνε τα πάντα για το χρήμα και την εξουσία. Μπορούν άνετα να εμπορεύονται  και να κάνουν παζάρια με την ηθική, που προσπαθούν να πείσουν οτι έχουν αλλά αποδεδειγμένα δεν την διαθέτουν. Όλοι "πολεμούν" για μια ελευθερία και μια δημοκρατία. Γι' αυτήν όμως την δημοκρατία δυστυχώς επιβάλλουν στον λαό, χρόνια τώρα, ότι πιό εξευτελιστικό και νοσηρό, με αποτέλεσμα να διαλύονται οικογένειες, να αυτοκτονεί κόσμος και να πετάγονται στον δρόμο χιλιάδες Έλληνες, όλα αυτά φυσικά γίνονται γιατί ο κάθε "ηγέτης" μας πρέπει να εξυπηρετήσει κάποια συμφέροντα, να αποκτηθεί περισσότερη δύναμη και εξουσία - και όλοι ξέρουμε ποιοί είναι από πίσω-. 

Ο μοναδικός άνθρωπος που διέθετε όλα τα παραπάνω για να είναι ένας άξιος Ηγέτης, ήταν μόνο ο αθάνατος Αδόλφος Χίτλερ. Ο άνθρωπος που γαλούχισε κυρίως τις  νέες γενιές να είναι πιστοί στην Φυλή, την πατρίδα τους και στην Κοσμοθεωρία του Εθνικοσοσιαλισμού. Αλλωστε ο Εθνικοσοσιαλισμός σαν Ιδεολογία, από μόνος του μπορεί να κάνει κάποιον να έχει ένα όραμα, κάπου να πιστεύει, κάτι να περιμένει. Μετά απο Εκείνον, κανείς μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να προσφέρει κάτι τέτοιο.

 Αντιθέτως, κατέστρεψαν ιδανικά και αξίες, βούλιαξαν τον λαό στην καταστροφή κάνοντας τον να χάσει την ταυτότητά του. Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται και θα έρθει η ημέρα που θα ανέβει πάνω Εκείνος που θα ακούσει τις φωνές του λαού και που θα βάλει ένα οριστικό τέλος σε όλα αυτά. Η Ευρώπη θα αποκτήσει μια μέρα ξανά το όραμα και την ευημερία που χρειάζεται.

                                      Faith and Race

Περί Φυλετικής επιμειξίας

Σε ένα άρθρο του National Geographic σχετικά με τις φυλετικές επιμειξίες, αναφέρθηκε πως νέες ράτσες ανθρώπων δημιουργούνται στην Αμερική και οι αλλαγές αυτές σφραγίζουν τον αιώνα μας ! Η αρθρογράφος αυτού του συγκλονιστικού ντοκουμέντου αναφέρει ότι «από το 2000, το γραφείο γεννήσεων των ΗΠΑ επιτρέπει στους κατοίκους να αναφέρουν πάνω από μια «ράτσα». Αυτή η πολυφυλετική επιλογή ώθησε 32% των κατοίκων των ΗΠΑ να δηλώσουν τα νέα τους στοιχεία. Ετσι, στη γλώσσα της χώρας μπαίνουν σιγά σιγά νέοι όροι όπως «Blackanese», «Chicanese», «Korgentinian» ή «Filatino» που περιγράφουν πολλές προσμίξεις φυλετικές στο ίδιο πρόσωπο. Σύμφωνα με το άρθρο, ένας άνδρας 34 ετών, με καταγωγή από γονείς Εσκιμώο και Εβραίο αυτοαποκαλείται «Juskimo». Ενας άλλος, αφροαμερικανός και Μεξικανός χρησιμοποιεί τον νεολογισμό «Blacksican» δηλαδή μαύρος Μεξικανός.

Όσον αφορά τους Εθνικοσοσιαλιστές, παραθέτω κάποιες απόψεις του Αδόλφου Χίτλερ που μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους...

"Αν ο Άριος ανακατέψει το αίμα του με κατώτερους λαούς, σαν αποτέλεσμα αυτής της επιμειξίας θα είναι η καταστροφή του εκπολιτιστή λαού. Τα αποτελέσματα της διασταύρωσης των φυλών είναι :

α) Κατάπτωση της στάθμης της ανώτερης ράτσας

β) Φυσική και διανοητική επαναστροφή και σαν συνέχεια, εμφάνιση ενός είδους μαρασμού που τα συνεπακόλουθά του είναι αργά αλλά αναπόφευκτα. Το να ακολουθούμε μια τέτοια πορεία δεν πετυχαίνουμε τίποτα άλλο, παρά να αμαρτάνουμε ενάντια στην θέληση του Αιώνιου Δημιουργού μας." 

"Ο άνθρωπος που ξεχνά ή κατηγορεί τους νόμους της ράτσας του, στερείται στην πραγματικότητα, από την ευτυχία να γνωρίσει την επιτυχία του. Εμποδίζει την νικηφόρα πορεία της ανώτερης ράτσας και εξαιτίας της εξίσου όμοια και την πρόοδο της ανθρωπότητας."

Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου

                                             Faith and Race

Πειθαρχία και αφοσίωση Vs γελειότητας και παρακμής

Κοινοβούλιο το ένα-Κοινοβούλιο και το άλλο, μόνο που στο ένα μπήκαν με αγώνα, πίστη, υπακοή, αφοσίωση και πειθαρχία ενώ στο άλλο μπαίνουν για διακοπές, ύπνο, χρήματα και χαβαλέ. Βρείτε τις διαφορές !!!

Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ

Η ΓΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΜΗ

                                        Faith and Race

Γιατί όλα καταλήγουν πάλι στον Χίτλερ ;

Για ακόμη μια φορά η Ελλάδα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, όπου όλοι ασχολούνται με την πολιτική και τις ιδεολογίες. Ακούμε τον καθένα να λέει το μακρύ του και το κοντό του, μιλούν για Κομμουνισμό και θέλουν-δεν θέλουν τον προτιμούν από τον "ναζισμό του Χίτλερ". Μεγάλο το ποσοστό που είναι υπέρ της Παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, και για να κάνουν καλά την "δουλειά" τους βρίσκουν μονίμως σαν αποδιοπομπαίο τράγο τον Χίτλερ. Είναι βαρετό και κουραστικό να ακούμε τον κάθε ανιστόρητο να μιλάει για Εθνικοσοσιαλισμό. Προσπαθούν να ξεφτυλίσουν την μνήμη αυτού του ανθρώπου με ψευτιές και συκοφαντίες.  Πως γίνεται όμως όλα να καταλήγουν και πάλι στον Χίτλερ ; Μήπως γιατί κάποιες αλήθειες έχουν ήδη αρχίσει να λάμπουν; Η ερώτηση ήταν ρητορική ! Έχω ξαναγράψει σε άρθρο, πως καλό θα ήταν για όσους δεν γνωρίζουν καλά, πρίν δικάσουν και καταδικάσουν να διαβάσουν το βιβλίο "Ο Αγών μου". Διαβάζοντας τουλάχιστον αυτό το βιβλίο θα κατανοήσει εύκολα κάποιος, ότι πολλά πράγματα για τα οποία τον κατηγορούν είναι αβάσιμα. Όποιος θελήσει να ασχοληθεί με τον Χίτλερ θα καταλάβει αμέσως πως μόνο και μόνο από τον λόγο του, ήταν κάθε άλλο παρά τρελός,σχιζοφρενής και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μπορεί εύκολα μετά να διακρίνει κάποιος το πόσο καλά δομημένη σκέψη είχε, πόση ωριμότητα και πόσο βαθιά φιλοσοφημένος ήταν. Έχει καταρριφθεί ο μύθος για την φιλοδοξία που είχε να κατακτήσει όλο τον κόσμο και αυτό σίγουρα είναι ενοχλητικό για τους Κομμουνιστές. Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν άνθρωπος με μεγάλο όραμα, ήθελε μια Ευρώπη ενωμένη και την διάσωση του πολιτισμού της. Ήταν ένας Προφήτης γιατί είχε προβλέψει πολύ πιό πρίν την εγκληματική Παγκοσμιοποίηση, ήξερε ότι όλο αυτό θα διαλύσει τις παραδόσεις και τον πολιτισμό των εθνών και ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να την καταπολεμήσει. 'Ηταν γνήσιος ιδεολόγος, είχε τεράστια πίστη στο όραμα του και στις αξίες της Γερμανίας -και γενικότερα της Ευρώπης- και σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν πολιτικό προδότη που μας κυβερνά. Ποιός από όλους αυτούς είχε κάποιο όραμα για την Ελλάδα ; ποιός αγωνίστηκε σκληρά για τον Ελληνικό λαό και τις αξίες του ; Ο μόνος αγώνας μεταξύ όλων αυτών, ήταν για το ποιός θα καταστρέψει ολοκληρωτικά αυτόν τον τόπο. Τρέξτε πάλι στις κάλπες λοιπόν, συνεχίστε να ψηφίζετε τον καλύτερο Έλληνα προδότη, συνεχίστε να τσακώνεστε για τα κόμματα, αλλά τουλάχιστον φρόνιμο θα ήταν πρίν ξανά καταδικάσετε τον Εθνικοσοσιαλισμό να μάθετε τι ακριβώς πρεσβεύει.

                              Faith and Race

Η Ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα (07-10-1838)

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας :

" Παιδιά μου!

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος.

Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.

Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.

Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του.

Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.

Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία."

                                 Faith and Race

Οι φιλοσοφικές θεωρίες του Αδολφου Χίτλερ για τα κόμματα

Τα πολιτικά κόμματα μπορούν να διακινδυνεύουν, οι φιλοσοφικές θεωρίες ποτέ. Τα πολιτικά κόμματα συμμαχούν ακόμα και με τους αντιπάλους τους, οι φιλοσοφικές θεωρίες πρέπει να εμφανίζονται αλάνθαστες. Τα πολιτικά κόμματα, ξεκινούν σχεδόν πάντα με την πρόθεση να φτάσουν σε μια δεσποτική απολυταρχία και αποκλίνουν σχεδόν πάντα πότε πρός την μια και πότε πρός την άλλη φιλοσοφική θεωρία. Όμως ταυτόχρονα η στενότητα του προγράμματος τους αφαιρεί κάθε ηρωικό στοιχείο που απαιτεί η προάσπιση μιας αληθινής φιλοσοφικής θεωρίας. Η συμβιβαστική τους θέληση συγκεντρώνει γύρω τους πνεύματα μικρά κι αδύναμα, ανίκανα για την συγκρότηση μιας σταυροφορίας. Και παραμένουν έτσι, απομονωμένα από την πρώτη στιγμή, στην αξιολύπητη μικρότητά τους. Εγκαταλείποντας τον αγώνα για την καθιέρωση ενός συστήματος, προσπαθούν τότε να κερδίσουν -όσο γίνεται πιό αξιοπρεπώς- χάρη σε μιαν αρχή που καθιέρωσαν για αυτές τις περιστάσεις, την αρχή της "θετικής συνεργασίας". Μια θέση γύρω από το παχνί των άλλων συστημάτων και να μείνουν εκεί όσο το δυνατόν πιό πολύ. Δίνουν τα πάντα σε αυτή τους την προσπάθεια. Κι αν ποτέ απομακρυνθούν από αυτό το παχνί κάτω από μια σειρά συμπτώσεων κάπως βάρβαρων, δεν έχουν παρά μόνο μια σκέψη : πώς να μπορέσουν να ξαναγυρίσουν και να ξαναμπούν στην πρώτη γραμμή των πειναλέων, με την βία ή με την πονηριά, για να συμμετάσχουν πάλι, θυσιάζοντας ακόμη και τις πιό ιερες πεποιθήσεις τους, σε αυτό το άθλιο συμπόσιο. Τσακάλια της πολιτικής,πειναλέα !

Μια φιλοσοφική θεωρία δεν θα συμμαχούσε και δεν θα συμβιβαζόταν ποτέ με μιαν άλλη. Δεν θα παραδεχόταν την ύπαρξη μιας κατάστασης που την έχει κιόλας καταδικάσει -το αντίθετο, αισθάνεται υποχρέωση να πολεμήσει αυτό το σύστημα και κάθε ηθικό αντίπαλο- με μια λέξη, να καταστρέψει κάθε τι διαφορετικό απο αυτήν. Αυτός ο αγώνας, καθαρά καταστρεπτικός -όπου οι κίνδυνοι του γίνονται αμέσως αντιληπτοί από τους άλλους ώστε να συσπειρώνονται σε ενιαίο μέτωπο-, όπως κάθε αγώνας θετικός για την επιτυχία της καινούργιας θεωρίας, που απεικονίζει τα ιδανικά του κόσμου αυτού, χρειάζεται μαχητές αποφασισμένους.  Έτσι λοιπόν η θεωρία δεν θα κάνει να θριαμβεύσουν ποτέ οι ιδέες της, αν δεν συμπεριλάβει μέσα στους κόλπους της, τα πιό θαρραλέα και ενεργητικά στοιχεία της εποχής της και του λαού της, κι αν δεν σχηματίσει από αυτά μια οργάνωση έτοιμη για τον αγώνα. Όσο το πρόγραμμα ενός απλού πολιτικού κόμματος είναι μονάχα μια συνταγή κατάλληλη για προεκλογική χρήση, τόσο το πρόγραμμα της φιλοσοφικής θεωρίας πρέπει να είναι προαγγελία πολέμου ενάντια στην καθεστηκυία τάξη, ενάντια στα υπάρχοντα, ενάντια σε κάθε πρακτική αντίληψη της ζωής.

Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου - 

                                            Faith and Race

Ο Γκαίμπελς για τον Εθνικοσοσιαλισμό και τον Μπολσεβικισμό

"Πρέπει κανείς να δυναμώσει τις άμυνές του, ώστε να επιβιώσει μέσα από τις κρίσιμες στιγμές. Οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορά, είναι ηλίθια και επικίνδυνη. Ένας δεκατετράχρονος πιτσιρικάς, κουλουριασμένος με το μπαζούκας του πίσω από έναν ερειπωμένο τοίχο σε έναν λεηλατημένο δρόμο, αξίζει για το έθνος πολύ περισσότερο από δέκα διανοούμενους που προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι πιθανότητές μας τώρα είναι μηδενικές. Ο πιτσιρικάς που πολεμά δρα ενστικτωδώς με τον σωστό τρόπο, οι διανοούμενοι δρουν με έναν λανθασμένο και παράλογο τρόπο. επειδή έχουν ενδώσει, αφού τα πράγματα δεν δείχνουν να σταθμίζονται."

"Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν στοχεύει επ’ ουδενί στην κλιμάκωση του Γερμανικού λαού και αναγνωρίζει κάθε κατόρθωμα που ανυψώνει έναν άνθρωπο πάνω από το πλήθος των συγχρόνων του. Αλλά εάν εξεταστεί επί τοις ουσίας, είμαστε όλοι ίσιοι απέναντι στον θάνατο, απέναντι στον κίνδυνο, και απέναντι στην Κρίση, και θέλουμε να δώσουμε έκφραση σε αυτή την ισότητα όταν διακηρύττουμε την αφοσίωσή μας ο ένας στον άλλο, και δεν επιτρέπουμε τη δημιουργία μιας διάσπασης ανάμεσά μας· διότι θα υπάρξουν αναπόφευκτα στιγμές κινδύνου όταν ο λαός μας θα έχει ανάγκη την εσωτερική του συναδελφικότητα. "

"Κανείς δεν μπορεί να υπονοήσει ότι θέλουμε να ζήσουμε επιδεικτική και πολυτελή ζωή. Ο Φύρερ και πολλοί εκ των στενών του συντρόφων ούτε καπνίζουν, ούτε πίνουν, ούτε απολαμβάνουν δαπανηρή ζωή. Εκείνοι, ωστόσο, οι οποίοι θέλουν να ληστέψουν ένα έθνος εξήντα εκατομμυρίων από κάθε απόλαυση και κάθε ίχνος αισιοδοξίας, είναι αξιοθρήνητοι, εκτός από το γεγονός ότι οι ανόητοι πόθοι τους θα οδηγούσαν αμέτρητους ανθρώπους στην φτώχεια και στη δυστυχία. "

 "Ο Μπολσεβικισμός αρνείται τη θρησκεία ως αρχή, ουσιαστικά και ολοκληρωτικά. Αναγνωρίζει τη θρησκεία μόνο ως “το όπιο του λαού”. Για τη βοήθεια και την υποστήριξη της θρησκευτικής πίστης, ωστόσο, ο Εθνικοσοσιαλισμός τοποθετεί απολύτως στο προσκήνιο του προγράμματός του την πίστη στο Θεό, και τον υπερβατικό ιδεαλισμό ο οποίος έχει προσδιοριστεί από τη Φύση για να εκφράσει τη φυλετική ψυχή ενός έθνους. Ο Εθνικοσοσιαλισμός θα πρωτοστατούσε σε μια νέα αντίληψη και τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αλλά οι Μπολσεβίκοι διεξάγουν μια εκστρατεία, καθοδηγούμενη από τον διεθνή υπόκοσμο, ενάντια στην ίδια την κουλτούρα. Ο Μπολσεβικισμός δεν είναι αντι-αστικός· είναι ενάντιος στον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό. "

 "Ο Μπολσεβικισμός, ο οποίος στην πραγματικότητα αποτελεί μιαν επίθεση στον κόσμο του πνεύματος, προσποιείται ότι είναι κι ο ίδιος πνευματικός. Όπου το απαιτούν οι περιστάσεις, παρουσιάζεται ως λύκος ντυμένος πρόβατο. Αλλά κάτω από το ψεύτικο προσωπείο που ενίοτε χρησιμοποιεί, πάντοτε υφίστανται οι σατανικές δυνάμεις της παγκόσμιας καταστροφής. Κι όπου κι αν είχε την ευκαιρία να εφαρμόσει τις θεωρίες του, δημιούργησε “Τον Παράδεισο των Εργατών και των Χωρικών” στη μορφή μιας φοβερής ερήμου πείνας, και πεινασμένους ανθρώπους. "

"Η θεωρία του Μπολσεβικισμού είναι απαστράπτουσα και μεγαλειώδης αλλά φέρει δηλητήριο στην ελκυστική στιλπνότητά της. Εν αντιθέσει, αυτό που υφίσταται στην πραγματικότητα είναι φοβερό και αποκρουστικό. Αυτό αποδεικνύεται στα εκατομμύρια των θυσιών οι οποίες έχουν γίνει προς τιμήν του, μέσω εκτελέσεων με το σπαθί, το τσεκούρι ή τη θηλιά της κρεμάλας ή της πείνας. Η διδασκαλία του υπόσχεται “την πατρίδα των εργατών και των χωρικών”, οι οποίοι δεν θα γνωρίζουν σύνορα, και μια αταξική κοινωνική δομή η οποία θα προστατεύεται από την εκμετάλλευση διαμέσου του κράτους, και κηρύσσει μια οικονομική αρχή στην οποία “όλα ανήκουν σε όλους” κι ότι τοιουτοτρόπως θα μπορέσει να εισαχθεί μια πραγματική και παγκόσμια ειρήνη. "

"Όσον αφορά εμάς τους ίδιους, έχουμε ξεπεράσει εντελώς αυτή την απειλή. Πράγματι, εκτός από το έργο του στη Γερμανία, η μεγαλύτερη υπηρεσία την οποία έχει προσφέρει ο Fuhrer μας στον κόσμο, μπορεί να είναι ότι εδώ στη Γερμανία έχει δημιουργήσει ένα φράγμα ενάντια στον παγκόσμιο Μπολσεβικισμό, πάνω στο οποίο αυτή η αρχεία Ασιο-Εβραϊκή πλημμύρα θρυμματίζεται εις μάτην. Μας έχει διδάξει, όχι μόνο πώς να αναγνωρίζουμε τον Μπολσεβικισμό ως τον μεγαλύτερο εχθρό ολόκληρου του κόσμου, αλλά επίσης να τον αντιμετωπίζουμε αντικρινά και να τον τσακίζουμε. "

" Είναι δύσκολο να διακρίνουμε τις πονηρές και ύπουλες μεθόδους τους. Πρέπει κανείς να είναι έμπειρος μαθητής των Εβραίων προκειμένου να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει. Η αντίδρασή τους όταν αποκαλυφθούν είναι απλή και πρωτόγονη. Επιδεικνύει μια ύπουλη αναισχυντία η οποία είναι επιτυχής, διότι συνήθως ο κόσμος δεν πιστεύει ότι θα μπορούσε ποτέ κανείς να είναι τόσο αδιάντροπος"

"Ο Μπολσεβικισμός είναι ο δηλωμένος εχθρός όλων των εθνών και όλων των θρησκειών και κάθε ανθρώπινου πολιτισμού [...]"

"Οποιοσδήποτε κάνει συμφωνίες με τον Μπολσεβικισμό θα έχει λόγους για να μετανιώνει αργότερα την πράξη του. "

                                      Faith and Race