Ο αποκλεισμός των Ελλήνων απο τις εργασίες

Σε επιδημικό φαινόμενο εξελίσσεται, οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν μόνον αλλοδαπούς. Σε Εστιατόρια-πιτσαρίες-ψητοπωλεία που κάνουν διανομή κατ' οίκον, αλλά και άλλες επιχειρήσεις, προτιμούν αποκλειστικά αλλοδαπούς στην δούλεψή τους, αποκλείοντας τους Έλληνες. Ξεφυλλίζοντας γνωστή εφημερίδα, βλέπουμε πως και για Γραμματειακή υποστήριξη, βιοτεχνίες προτιμούν αλλοδαπές που να μιλούν καλά Ελληνικά.

 

Οι δε εργοδότες που ζητούν Έλληνες, ακόμα και στον τομέα πώλησης ενδυμάτων, απαιτούν εξωφρενικές απαιτήσεις, όπως πτυχίο ΤΕΙ ή ΑΕΙ και οποιαδήποτε άλλα πτυχία,αρκετά χρόνια προϋπηρεσίας κτλ. Οι αποδοχές τους; μηδαμινές. Στις περισσότερες επιχειρήσεις οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες. Εργοδότες να εκμεταλλεύονται τους υπαλλήλους δουλεύοντας έως και 10-12 ώρες για 300 έως 500 ευρώ, όπου στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μαύρα, χωρίς ασφάλιση. Όχι φυσικά πως έχουν ασφαλισμένους τους αλλοδαπούς, και εδώ δημιουργείται μεγάλο και επικίνδυνο πρόβλημα διότι κακά τα ψέματα, πολλοί από τους μετανάστες είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών. Οι ίδιοι δεν θορυβούνται άραγε; Και εδώ θα πρέπει κάτι να κάνει και η πολιτεία...αλλά τι λέω ; Επίσης μεγάλο ποσοστό Ελλήνων δουλεύουν καθημερινά κάτω απο μεγάλη πίεση, προσβολές και καθημερινές απειλές για απόλυση. Σίγουρα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως κάποτε η νοοτροπία των Ελλήνων ήταν κακή, με το να ζητούν μεγάλα μεροκάματα, όμως τα τελευταία χρόνια δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος που εχουν αποκλείσει τους Έλληνες, και αυτός δεν μπορεί να είναι το χαμηλό και ανασφάλιστο μεροκάματο, διότι το ίδιο βρίσκουν και με Έλληνες πλέον. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε όλο αυτό. Είναι αντεθνικό και εγκληματικό, σε μια χώρα που βουλιάζει οικονομικά, που κάθε μήνα βγαίνουν χιλιάδες νέοι άνεργοι, που βουλιάζουν τα νοικοκυριά από τα χρέη και τις περικοπές εισοδημάτων, να υπάρχουν "εργοδότες" που να αποκλείουν τους Έλληνες. 

Πάμε να θυμηθούμε κάποια δικαιώματα που είχε νομοθετήσει ο Αδόλφος Χίτλερ για τον εργοδότη και τον εργαζόμενο. Δικαιώματα δίκαια για όλους.

 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ

 Κάθε επιχείρηση με πάνω από 20 ανθρώπους έπρεπε να έχει "Συμβούλιο Εμπιστοσύνης". Αυτό το συμβούλιο είχε το καθήκον να προωθεί την καλή θέληση και την ομαδική εργασία στην επιχείρηση. Προοριζόταν να επιλύει τις διαφωνίες. Και οι εργαζόμενοι και η διοίκηση είχαν το λόγο στη σύνθεση αυτού του συμβουλίου. Οι εκκρεμείς διαφωνίες θα μπορούσαν να αναφερθούν στις «Επιτροπές Εργασίας».

 Οι "Επιτροπές Εργασίας" ήταν περιφερειακοί οργανισμοί, που επόπτευαν τα Συμβούλια Εμπιστοσύνης. Ήταν ουσιαστικά διαιτητές και μεσολαβητές, που διορίστηκαν από το κράτος, χωρίς ενδιαφέρον για εύνοια των εργαζομένων ή της διοίκησης. Λόγω της τεχνικής φύσης της βιομηχανίας κατασκευής οι «Επιτροπές Εργασίας» βοηθήθηκαν από ένα «Συμβουλευτικό Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων», που προήλθε από όλους τους κύριους τεχνικούς τομείς γνώσης.

 Ένα "Δικαστήριο Κοινωνικής Τιμής" καθιερώθηκε για να επιλύσει τις διαφωνίες που η «Επιτροπή Εργασίας» δεν μπορούσε να επιλύσει. Κάθε δικαστήριο είχε έναν προεδρεύοντα δικαστή σταδιοδρομίας, που υποστηριζόταν από δύο βοηθητικούς δικαστές: έναν που αντιπροσώπευε τους εργαζομένους, και έναν που αντιπροσώπευε τη διοίκηση. Το σύστημα ήταν επαναστατικό και εντυπωσιακά επιτυχές. Ο κόσμος δεν είχε δει ποτέ τίποτα ανάλογο. Αυτό το σύστημα, με τους ελέγχους και τις ισορροπίες του, ήταν το πιο φωτισμένο στην ανθρώπινη ιστορία, και ο κόσμος δεν έχει δει κάτι καλύτερο έκτοτε.

 Οι ανεξέλεγκτες απεργίες, οι ανταπεργίες και η συστηματική αποχή από την εργασία έγιναν παρελθόν με την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας. Επειδή η σύγκρουση των τάξεων είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος της μαρξιστικής στρατηγικής, η εμφανιζόμενη απειλητική κομμουνιστική κυριαρχία στη Γερμανία αποσυντέθηκε και εξαφανίστηκε.

Για να δούμε και κάποια σημεία απο το Πρόγραμμα του Κόμματος :

4. Μόνο μέλη του Έθνους μπορούν να είναι πολίτες του Κράτους. Μόνον αυτοί με γερμανικό αίμα, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, μπορούν να είναι μέλη του Έθνους. Συνεπώς, κανείς Εβραίος δεν μπορεί να ανήκει στο Έθνος.

5. Οι μη πολίτες μπορούν να ζουν στην Γερμανία ως επισκέπτες και πρέπει να υπόκεινται στην περί ξένων νομοθεσία.

6. Του δικαιώματος του εκλέγειν την Κυβέρνηση και τα νομοθετικά όργανα του Κράτους πρέπει να απολαμβάνουν οι πολίτες του Κράτους και μόνον. Απαιτούμε, κατά συνέπεια, όλα τα δημόσια αξιώματα, οιουδήποτε τύπου, είτε εντός του Ράιχ είτε σε ελάσσονες περιοχές, να μην αποδίδονται σε άλλους ει μη σε πολίτες του Κράτους. Είμαστε αντίθετοι προς την διεφθαρμένη κοινοβουλευτική τακτική της πλήρωσης κρατικών θέσεων σύμφωνα με κομματικές πεποιθήσεις και χωρίς αναφορά στον χαρακτήρα ή στις ικανότητες.

 7. Απαιτούμε το Κράτος να εκπληρώσει το πρωταρχικό του καθήκον για να εξασφαλίσει τα προς το ζην σε όλους τους πολίτες του. Αν αποδειχθεί αδύνατη η διατροφή ολόκληρου του πληθυσμού, οι μη πολίτες πρέπει να απελαθούν από το Ράιχ.

8. Η μετανάστευση όλων των μη Γερμανών προς την χώρα πρέπει να απαγορευθεί. Απαιτούμε όλοι οι μη Γερμανοί, που εισήλθαν στην χώρα μετά τις 2 Αυγούστου 1914, να κληθούν να εγκαταλείψουν άμεσα την Γερμανία.

9. Όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

10. Πρέπει να είναι πρωταρχικό καθήκον κάθε πολίτη να εκτελεί χειρωνακτική ή νοητική εργασία. Οι δραστηριότητες κάθε ατόμου δεν πρέπει να έρχονται σε σύγκρουση με το γενικό συμφέρον, αλλά πρέπει να συμπλέουν με το γενικό πλαίσιο της κοινότητας και για το καλό του συνόλου. Κατά συνέπεια, απαιτούμε: την κατάργηση της υποδούλωσης στους τόκους.

11. Την κατάργηση εισοδημάτων που δεν προέρχονται από εργασία.

                                                Ο Χίτλερ κοντά στους εργάτες

                                                  Faith and Race

Φθονούν,ζηλεύουν,είναι ταπεινοί κι ανέντιμοι θαυμαστές προδοτών !

Υπάρχει τώρα και μια δεύτερη αιτία για την οποία συχνά στην ζωή των εθνών διάφορα κινήματα που εμφανίζουν τα ίδια χαρακτηριστικά επιδιώκουν μέσα από διαφορετικούς δρόμους να φτάσουν σε έναν σκοπό που φαίνεται ίδιος. Αυτή η δεύτερη αιτία δεν είναι καθόλου τραγική, αλλά έχει κάτι που αξίζει τον οίκτο. Προέρχεται από την θλιβερή ανάμειξη του φθόνου, της ζήλιας, της φιλοδοξίας και του πόθου να πάρει κανείς αυτό που ανήκει στους άλλους. Δυστυχώς αυτά τα ελαττώματα εμφανίζονται συχνά συγκεντρωμένα σε μερικούς εκπροσώπους του ανθρωπίνου είδους.

Την στιγμή που εμφανίζεται ένας άνθρωπος ο οποίος καταλαβαίνει βαθιά την θλίψη του λαού του και ο οποίος, έχοντας διαγνώσει το κακό με άριστη οξυδέρκεια, παίρνει μέτρα για να το θεραπεύσει, την στιγμή που θέτει τον στόχο του και επιλέγει τα μέσα για να τον φτάσει, τότε ταπεινοί και ανέντιμοι άνθρωποι στρέφουν την προσοχή τους και παρακολουθούν τις κινήσεις του ανθρώπου που έστρεψε πάνω του τα βλέμματα του κοινού. Σαν τα σπουργίτια, που δείχνουν να αδιαφορούν, αλλά που στην πραγματικότητα παρακολουθούν τις κινήσεις του τυχερού συντρόφου τους που βρήκε κάποιο ψίχουλο, έτσι ώστε να μπορέσουν να του το πάρουν αν κάποια στιγμή σταματήσει να το κρατά με δύναμη, έτσι είναι και το ανθρώπινο είδος. Αρκεί μόνο ένας άνθρωπος να χαράξει έναν καινούριο δρόμο, και αμέσως ένα πλήθος δειλών θα τεντώσει τα αυτιά του και θα προσπαθήσει να οσφριστεί την παραμικρή λεία που μπορεί να βρίσκεται στο τέλος αυτού του δρόμου. Την στιγμή που νομίζουν πως ανακάλυψαν το μέρος όπου βρίσκεται η λεία, βιάζονται να βρουν έναν άλλο δρόμο που ίσως τους οδηγήσει γρηγορότερα στον στόχο.

1. [...] Δεν πρέπει λοιπόν ποτέ να ξεχνάμε πως καθετί πραγματικά μεγάλο σε αυτό τον κόσμο δεν επιτεύχθηκε με τις συνεργασίες, αλλά τέτοια επιτεύγματα οφείλονταν πάντα στον θρίαμβο του ατόμου. Οι επιτυχίες που επιτυγχάνονται με συνεργασία φέρουν εξαρχής μέσα τους, λόγω της ίδιας της προέλευσης τους, τα σπέρματα της μελλοντικής τους διάλυσης καθώς και την απώλεια του επιτεύγματος. Οι μεγάλες επαναστάσεις του ανθρώπινου πνεύματος, οι οποίες άλλαξαν πραγματικά την όψη του κόσμου, μπορούν να νοηθούν και να πραγματοποιηθούν μόνο σαν αποτέλεσμα του τιτάνιου αγώνος των ατόμων και ποτέ σαν αποτέλεσμα συνεργασίας.
2. Και πάνω απ' όλα, το εθνικό κράτος δεν θα δημιουργηθεί ποτέ από την διάθεση συνεννόησης μιας πατριωτικής συνεργασίας, αλλά μόνο από την σιδερένια θέληση ενός και μόνου κινήματος που θα διεξαγάγει με επιτυχία τον αγώνα με όλους τους άλλους.

  Αδόλφος Χίτλερ - Ο αγών μου

hitlerjugend1488.blogspot.gr/

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ !

Aυτοί χρωστούν και όχι εμείς !

Τόσα χρόνια ακούγαμε απο Πασόκ και Ν.Δ ότι πολεμούν για το καλό μας. Έπειτα ήρθε και ο Τσίπρας για να μας πεί οτι θα φέρει την ελπίδα, ενώ στην πραγματικοτητα ήρθε για να σβήσει κάθε ελπίδα που είχε απομείνει στον Ελληνικό λαό. Δεν έχει πλέον κανένα νόημα να φωνάζει ο κόσμος οτι τους είπαν ψέμματα ή οτι εξαπατήθηκαν. Κανείς δεν είπε ψέμματα γιατί απλώς όλο αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, είναι ενα καλοστημένο σχέδιο επίσης πολλά χρόνια έτοιμο. Όλοι αυτοί που μας κυβερνούν τα τελευταία έτη, αυτοί που ασκούν μνημονιακή πολιτική, εκτός του οτι είναι κάποιοι ακριβοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι με λίγα προνόμια παραπάνω (να ασκούν εξουσία και να απολαμβάνουν τιμές) είναι και εγκληματίες. Με το να βλέπουμε την Χρυσή Αυγή να στηρίζει Σύριζα και μετά στην Βουλή να "σκίζει" και να πετάει χαρτιά στον αέρα, μας κάνει να τους θεωρούμε γελοίους. Η στάση του Βαρουφάκη να ασκεί πολιτική μέσα απο πισίνα μας εξαγριώνει.Ολους αυτούς τους δημοσίους υπαλλήλους λοιπόν, που τους ονομάζουν πρωθυπουργούς, βουλευτές και υπουργούς, ο Ελληνικός λαός πρέπει να τους απολύσει.Το σχέδιο είναι δικό τους, όχι δικό μας. Εκείνοι δανείστηκαν-αυτοί χρωστούν και όχι εμείς.

 Το απόσπασμα που θα διαβάσετε,είναι ένα μέρος της ομιλίας του Τσίπρα στην Βουλή, που αφορούσε τι άλλο; μνημόνιο. Ολα αυτά που κατηγορούσε τότε ήρθε και τα υλοποίησε ο ίδιος. Όλα αυτά και ακόμη χειρότερα, τα ψήφισαν εχθές το βράδυ.

"Το μνημόνιο είχε και έχει σαν στόχο, την φτωχοποίηση των Ελλήνων και την εκποίηση της δημόσιας  περιουσίας. Και αν η κυβέρνηση Παπανδρέου υλοποίησε το πρώτο μέρος, το πρώτο στάδιο του προμελετημένου εγκλήματος, τώρα η δική σας κυβέρνηση υλοποιεί το δεύτερο και χειρότερο επώδυνο στάδιο, αυτού του προμελετημένου εγκλήματος. Η έγκριση του νέου πακέτου των μέτρων και της νέας δανειακής σύμβασης, όχι μόνο δεν θα μας σώσει απο αυτό που ονομάζεται άτακτη χρεοκοπία, αλλά θα μας την φέρει ακόμα πιο κοντά ,και με δυσμενέστερους όρους για τον Ελληνικό λαό. Με δυό λόγια θα οργανώσει την χρεοκοπία αφού πρωτίστως  εξασφαλίσει τους πιστωτές μας. Αν αποδεχτούμε αυτό το πακέτο η χώραθα βρεθεί ακόμα πιο αποδυναμωμένη οικονομικά, κοινωνικά αλλά και νομικά απέναντι στο ενδεχόμενο της πτώχευσης, διότι θα έχετε χωρίσει το σύνολο του χρέους στο αγγλικό δίκαιο και θα έχετε δώσει την δυνατότητα, να δικάζουν την χώρα μας τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, γιατί θα έχετε χωρίσει το δικαίωμα ασυλίας έναντι εθνικής κυριαρχίας, και κυρίως γιατί θα έχετε φορτώσει τον Ελληνικό λαό με ακόμα περισσότερα δισεκατομμύρια δυσβάσταχτου χρέους, και θα έχετε δώσει ταυτόχρονα πολύτιμο χρόνο στους εταίρους μας, να μας ξεφορτωθούν με το μικρότερο δυνατό κόστος."

                        Η "αποστολή" εξετελέσθη...γιατί να μην αισθάνεται νικητής ;

                                                          Faith and Race

Η ξεκάθαρη διαφορά του ΟΧΙ απο το ΝΑΙ

Και φυσικά συμφωνούμε και επαυξάνουμε με τον κύριο Παναγιώτη Μαρίνη !!!

ROBERT BRASILLACH: LEON DEGRELLE KAI REX

Πριν ακόμη αναχωρήσει για το Μεξικό, ο Λεόν Ντεγκρέλ όπως και τόσοι άλλοι, είχε αναζητήσει στο Καθολικισμό τις αρχές της ανθρώπινης αδελφότητας και της Κοινωνικής Δράσης.
Το Lovanio [1] (Oλλανδικά  Leuven, Γαλλικά Louvain)  διαθέτει ένα  καθολικό πανεπιστήμιο γύρω από το οποίο συσπειρώνονταν οι δραστηριότητες των καθολικών νεολαιών ανάμεσα στις οποίες και η Καθολική Δράση που από τα 1927 αποκτά πρωταρχική σημασία. Αυτή η τελευταία μάλιστα είχε κατορθώσει να επιβάλει στους νέους τον διαχωρισμό της πολιτικής αποστολής τους από εκείνη της θρησκευτικής.
Είναι γνωστό ότι από το 1884 οι Βέλγοι καθολικοί ακολουθώντας λίγο η πολύ το παράδειγμα της Γερμανίας και του Zentrum είχαν συσπειρωθεί σε κόμμα που το όνομα του είχε ένα διπλό νόημα: Θρησκευτικό και πολιτικό.
Ακόμα και σήμερα, το Καθολικό κόμμα [3] είναι ένα από τα τρία μεγαλύτερα βελγικά κόμματα και συμμετέχει στην κυβέρνηση συνασπισμού του \/an Zeeland [4]  δίπλα στο Φιλελεύθερο και στο Σοσιαλιστικό κόμμα. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν έγινε δίχως κάποιους συμβιβασμούς.
Αντίθετα οι νέοι προσπάθησαν να δώσουν στη Θρησκεία την πρώτη της ανεξαρτησία και για το λόγο αυτό ασχολήθηκαν αποκλειστικά με προβλήματα ηθικής τάξης και με κοινωνικά έργα, δείχνοντας για δύο ολόκληρα χρόνια την αδιαφορία τους για την πολιτική. Ο Λεόν Ντεγκρέλ ήταν ένας από τους νέους αυτούς.
Όταν στα 1930 επέστρεψε από το Μεξικό, ο Γραμματέας της Καθολικής Δράσης είχε μόλις ιδρύσει έναν εκδοτικό οίκο κάτω από το σύμβολο του βασιλιά Χριστού. Από αυτό ακριβώς το σύμβολο πήρε και την ονομασία Christus Rex.
Ο νεαρός Λεόν Ντεγκρέλ που είχε ήδη δημοσιεύσει φλογερά και τεκμηριωμένα άρθρα πάνω στο ταξίδι του στο Μεξικό και είχε γίνει αντικείμενο προσοχής εξ ' αιτίας της έντονης πολεμικής του, ανέλαβε την διεύθυνση των εκδόσεων RΕΧ του Lovanio. Σ' αυτές δημοσίευσε ένα μεγάλο αριθμό δοκιμίων και ερευνών πάνω σε κοινωνικά προβλήματα καθώς και συλλογές ποιημάτων.
Σύντομαέγινε το κέντρο μιας ομάδας νεαρών συγγραφέων που στη συνέχεια θα δημιουργούσαν και τον πυρήνα του κόμματος του...

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ

                                     Faith and Race 

Ορφέας και Ευρυδίκη

Μετά την Αργοναυτική εκστρατεία, ο Ορφέας επέστρεψε στην Θράκη και ζούσε όπως και πριν, τριγυρίζοντας μέσα στο δάσος, παίζοντας τη λύρα του και τραγουδώντας.Εκεί συναντήθηκε με την νύμφη Ευρυδίκη την οποία αργότερα παντρεύτηκε. Η ευτυχία τους όμως δεν κράτησε για πολύ.
Μια μέρα που έτυχε να ξεφύγει από την ερωτική καταδίωξη ενός σάτυρου  τσιμπήθηκε από ένα φίδι που ήταν κρυμμένο στα χόρτα. Το τσίμπημα ήταν θανατηφόρο. Ο Ορφέας μένει με τη θλίψη. Το τραγούδι του λένε ότι ήταν τόσο λυπητερό που ακόμα και οι πέτρες ράγιζαν. Δεν τον παρηγορούσε τίποτε. Οι θεοί του Ολύμπου του επέτρεψαν να κατέβει στον Άδη, στο βασίλειο του Πλούτωνα για να ξαναβρεί την Ευρυδίκη και με την απόφαση είτε να την φέρει πίσω στον κόσμο είτε να μείνει για πάντα εκεί μαζί της.

Με τη μελωδία της μουσικής του, σαγήνευσε και αποκοίμισε τον φοβερό Κέρβερο, τον φύλακα των ψυχών και κατάφερε να περάσει τις πύλες του Άδη. Ο Πλούτωνας τον φιλοξένησε στο παλάτι του και λύγισε στα παρακάλια του, στην θλίψη και στον πόνο της μαγευτικής μουσικής του και δέχτηκε να αφήσει την Ευρυδίκη να φύγει, με έναν όρο: Στον δρόμο της επιστροφής για τον επάνω κόσμο, μπροστά θα πηγαίνει αυτός και πίσω του θα ακολουθεί η Ευρυδίκη. Μέχρι να φθάσουν στον προορισμό τους ο Ορφέας δεn έπρεπε ούτε μια φορά να γυρίσει να δει την Ευρυδίκη, αλλιώς θα την έχανε για πάντα!

Ο Ορφέας δέχθηκε τον όρο του Πλούτωνα και με την συνοδεία του Ερμή ξεκίνησαν να επιστρέψουν στην γή. Φθάνοντας όμως κοντά στην έξοδο, ο Ορφέας έχασε την υπομονή του, παρασύρθηκε από την αγάπη του και την λαχτάρα να ξαναδεί την Ευρυδίκη και γύρισε να την κοιτάξει. Η Ευρυδίκη ξαφνικά χάθηκε, επιστρέφοντας στο σκοτεινό παλάτι του Άδη και ο Ορφέας έμεινε ξανά μόνος του για πάντα! Άδικα έκλαψε και θρήνησε για την ανοησία του. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τον πόνο του άρχισε να τριγυρίζει πάλι στα δάση με την λύρα του και να τραγουδά γα τον χαμό της Ευρυδίκης. Πολλές νύμφες του δάσους θέλησαν να ζήσουν μαζί του, αυτός όμως τις αγνοούσε και καμιά δεν πήρε ποτέ τη θέση της Ευρυδίκης πλάι του.

                                 Faith and Race

'Ερως και Ψυχή

Ο Έρωτας και η Ψυχή είναι ένα μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκαν πολύ μέχρι να μπορέσουν να χαρούν την αγάπη τους ανεμπόδιστα.

Η Ψυχή και οι 2 αδελφές της, κόρες ενός βασιλιά, είναι φημισμένες για την ομορφιά τους. Η ομορφιά της Ψυχής είναι παραπάνω από ανθρώπινη (θεϊκή) και προκαλεί το θαυμασμό όλων. Οι άνθρωποι άρχισαν να τη θαυμάζουν και να τη λατρεύουν, λησμονώντας ακόμη κι αυτήν την Αφροδίτη. Ενώ όμως οι αδελφές της έχουν βρει σύζυγο, η Ψυχή παραμένει μόνη γιατί το κάλλος της φοβίζει τους μνηστήρες. Η ομορφιά της όμως ξυπνά τη ζήλια της Αφροδίτης για τη νεαρή καλλονή. Βλέποντας τα ιερά της να ερημώνονται, η θεά ζήτησε από το γιο της, τον Έρωτα, να τιμωρήσει αυτήν τη θνητή, κάνοντάς την να ερωτευτεί τον πιο αποκρουστικό άντρα του κόσμου, να την οδηγήσει σε "δυνατό έρωτα με τον ασχημότερο των ανθρώπων, θεόφτωχο, πάντα άρρωστο και κακομοίρη". Πράγματι, ο Έρωτας πήγε στην κάμαρα της κόρης· εκτός από τα θανάσιμα βέλη του, είχε μαζί του και δύο κεχριμπαρένια δοχεία – το ένα με το πικρό νερό της λύπης και το άλλο με το γλυκό νερό της χαράς. Η Ψυχή κοιμόταν κι εκείνος έσταξε στα χείλη της μερικές σταγόνες πικρό νερό – όμως, η ομορφιά της άρχισε να τον αιχμαλωτίζει. Ίσα που την άγγιξε με την άκρη του βέλους του· εκείνη ξύπνησε· δεν μπορούσε να τον δει, όμως εκείνος είδε τα μάτια της και μαγεμένος από εκείνο το βλέμμα έστρεψε κατά λάθος το ίδιο του το βέλος στον εαυτό του. Έχοντας πέσει θύμα της δύναμής του, ο Έρωτας ράντισε με το γλυκό νερό τα μαλλιά της Ψυχής, θέλοντας να επανορθώσει το κακό που της είχε κάνει. 

 Καθώς περνούσε ο καιρός, η Ψυχή εξακολουθούσε να προκαλεί το θαυμασμό και τη λατρεία των ανθρώπων. Όμως, κανείς δεν την ερωτεύτηκε, κανείς δεν ζήτησε να την παντρευτεί. Απελπισμένοι οι γονείς της πήγανε στο Μαντείο των Δελφών· και ο Απόλλωνας, δασκαλεμένος από τον Έρωτα, έδωσε τον τρομερό χρησμό του: «η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού· ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί». Ο χρησμός προκάλεσε θλίψη, όμως ποιος θα μπορούσε να αγνοήσει τα λόγια του θεού; Ο γάμος ετοιμάστηκε μέσα σε ατμόσφαιρα πένθιμη, όλος ο λαός συνόδεψε με θρήνους τη νύφη στην κορυφή του βουνού και την άφησε εκεί μόνη της. Κι ενώ εκείνη περίμενε κλαίγοντας την εκπλήρωση του χρησμού, ο Ζέφυρος τη σήκωσε απαλά από τη γη και την έφερε σε μια ανθισμένη κοιλάδα. Η κόρη αποκοιμήθηκε αποκαμωμένη κι όταν ξύπνησε, περπάτησε τριγύρω και είδε μπροστά της ένα λαμπρό παλάτι, που φαινόταν πως δεν το είχαν φτιάξει χέρια θνητού. Γοητευμένη, μπήκε στις εξαίσιες αίθουσες κι άκουσε μια φωνή να της λέει πως ό,τι έβλεπε ήταν δικό της και πως αυτό θα ήταν το σπίτι της από δω και πέρα.

 Αργά τη νύχτα, έφτασε και ο κύριος του παλατιού· η Ψυχή δεν μπορούσε να τον δει, όμως, καθώς έγειρε δίπλα της κι άρχισε να της μιλάει τρυφερά, όλοι της οι φόβοι εξαφανίστηκαν· ήξερε πως ο άντρας της δεν μπορεί να ήταν ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά εκείνος που χρόνια περίμενε και ονειρευόταν. Δεν πέρασε καιρός και η Ψυχή άρχισε να νιώθει νοσταλγία για την οικογένειά της. Ζήτησε, λοιπόν, από τον άντρα της να της επιτρέψει να δεχτεί τις δυο της αδελφές και να τους δείξει πόσο ευτυχισμένα ζούσε. Εκείνος προσπάθησε να την αποτρέψει, προειδοποιώντας την για τις συμφορές που θα ακολουθούσαν. Όμως δεν μπόρεσε ν’ αντισταθεί για πολύ στα δάκρυα και στις ικεσίες της και τελικά υπέκυψε, αφού προηγουμένως την έβαλε να του υποσχεθεί πως, ό,τι κι αν γινόταν, δεν θα επιχειρούσε ποτέ να τον δει. Έτσι, την άλλη μέρα, ο Ζέφυρος μετέφερε στο παλάτι τις δύο αδελφές της Ψυχής. Η αρχική τους χαρά για την ευτυχία της δεν άργησε να μετατραπεί σε ζήλια· κι όταν την κατάφεραν να τους πει ότι δεν είχε δει ποτέ τον άντρα της, βρήκαν τον τρόπο να καταστρέψουν αυτήν την ευτυχία. Της υπενθύμισαν τον χρησμό και την έπεισαν ότι το αποκρουστικό τέρας που μοιραζόταν τις νύχτες το κρεβάτι της δεν θ’ αργούσε να την σκοτώσει: «Καλύτερα, λοιπόν, να τον σκοτώσεις πρώτη εσύ· πάρε αυτό το μαχαίρι, και όταν αποκοιμηθεί, κάρφωσέ το στην καρδιά του». 

 Έφυγαν, αφήνοντάς την να παλεύει με τους αναγεννημένους φόβους της και με την αίσθηση ότι δεν μπορεί να ήταν αληθινά τα λόγια τους. Ξεχνώντας τις προειδοποιήσεις του και τις υποσχέσεις της, τον περίμενε ν’ αποκοιμηθεί κι ύστερα πήρε ένα λυχνάρι και το μαχαίρι και έσκυψε από πάνω του, αποφασισμένη να τον σκοτώσει, αν η μορφή του ήταν τερατώδης. Αλλά, αντί για το αποκρουστικό τέρας, είδε τον ομορφότερο από τους θεούς· το μαχαίρι της έπεσε από τα χέρια και καθώς έγειρε για να τον δει καλύτερα, μια σταγόνα καυτό λάδι από το λυχνάρι έπεσε στον ώμο του. Άνοιξε τα μάτια του, την κοίταξε και χωρίς να πει λέξη πέταξε έξω από το παράθυρο. Εκείνη προσπάθησε να τον ακολουθήσει, αλλά έπεσε στο χώμα – εκεί πεσμένη τον άκουσε να της λέει «Έτσι λοιπόν ανταποδίδεις την αγάπη μου; Πήγαινε στις αδελφές σου, αφού προτίμησες τις συμβουλές τους από μένα. Η μοναδική σου τιμωρία είναι ότι ποτέ πια δεν θα με ξαναδείς: η αγάπη δεν μπορεί να ζήσει με την καχυποψία». Κι έφυγε.

 Κανένας θρήνος, κανένας λόγος μετάνοιας, καμιά ικεσία δεν μπόρεσαν να τον λυγίσουν. Το παλάτι και η ανθισμένη κοιλάδα εξαφανίστηκαν σαν μην είχαν ποτέ υπάρξει και η Ψυχή απόμεινε μόνη της σ’ έναν ερημωμένο τόπο. Τον είχε προδώσει. Τα είχε χάσει όλα. Έπρεπε να τιμωρηθεί, αλλά όχι έτσι, όχι με μια ζωή χωρίς τον Έρωτα. Αποφάσισε να γυρίσει όλον τον κόσμο, αναζητώντας τον. Περπατούσε μέρες και νύχτες, χωρίς τροφή και νερό, τα ρούχα της κουρελιάστηκαν, το σώμα της γέμισε πληγές· αλλά δεν την ένοιαζε – ήθελε μόνο να τον βρει, να του ζητήσει να τη συγχωρέσει, κι αν εκείνος δεν μπορούσε, να της χάριζε τουλάχιστον τον θάνατο. Κάποτε έφτασε σ’ έναν ναό και σκέφτηκε ότι ίσως εκεί να έβρισκε τον αγαπημένο της. Ο ναός ήταν αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα, που συγκινήθηκε από τις προσευχές της δύστυχης κοπέλας και τη συμβούλεψε να πάει στην Αφροδίτη, να υποταχτεί στο θέλημά της και να της ζητήσει συγχώρεση.Γεμάτη αμφιβολίες για το αν θα μπορούσε να εξευμενίσει την τρομερή θεά, η Ψυχή ακολούθησε τη συμβουλή. Η Αφροδίτη τη δέχτηκε αλλά η όψη της δεν προμήνυε τίποτα καλό. Της μίλησε με περιφρόνηση και της είπε πως αν θέλει να κερδίσει τον Έρωτα, θα πρέπει να περάσει αρκετές δοκιμασίες. Ύστερα την οδήγησε στον αποθήκη, της έδειξε ένα τεράστιο σωρό από μικρούς σπόρους και τη διέταξε να τους έχει ξεχωρίσει μέχρι το βράδυ. Όταν έμεινε μόνη, η Ψυχή άρχισε να θρηνεί με τέτοια απόγνωση, ώστε τα μυρμήγκια τη λυπήθηκαν και μαζεύτηκαν κατά εκατοντάδες γύρω από τους σπόρους· πριν βραδιάσει, η διαταγή της Αφροδίτης είχε εκτελεστεί. 

 Η δεύτερη δοκιμασία δεν ήταν λιγότερο δύσκολη. Η θεά έδειξε στην Ψυχή τις όχθες ενός ποταμού όπου έβοσκαν χρυσόμαλλα πρόβατα και διέταξε να της φέρει λίγο από το πολύτιμο μαλλί τους. Καθώς η κοπέλα πλησίαζε στον ποταμό, άκουσε τα καλάμια να της ψιθυρίζουν πως, αν περίμενε να έρθουν τα πρόβατα να πιουν νερό, θα μπορούσε έπειτα να μαζέψει το μαλλί που θ’ απέμενε στα κλαδιά των γύρω θάμνων. Αλλά το χρυσό μαλλί δεν ήταν αρκετό για να κατευνάσει τη μανία της Αφροδίτης. Έδωσε, λοιπόν, στην Ψυχή ένα άδειο κουτί και τη διέταξε να πάει στον Άδη, να παρουσιαστεί στην Περσεφόνη και να της πει: «Η κυρά μου, η Αφροδίτη, σε παρακαλεί να της στείλεις λίγη από την ομορφιά σου, επειδή φροντίζοντας τον πληγωμένο γιο της έχασε ένα μέρος από τη δική της». Σίγουρη πια για τη μοίρα της, η Ψυχή κίνησε για τον κόσμο του Ερέβους. Και πάλι, μια φωνή την καθοδήγησε πώς θα βρει το δρόμο για το βασίλειο του Πλούτωνα, πώς θα αποφύγει τους κινδύνους και πώς θα περάσει με ασφάλεια από τον Κέρβερο· και τη συμβούλεψε να μην ανοίξει για κανένα λόγο το κουτί που θα της έδινε η Περσεφόνη. 

 Η αρχόντισσα του Κάτω Κόσμου δεν αρνήθηκε το αίτημα της Αφροδίτης, κι έτσι η Ψυχή ολοκλήρωσε κι αυτή τη δοκιμασία. Αλλά, καθώς επέστρεφε, ξέχασε την τελευταία συμβουλή και άνοιξε το κουτί, με σκοπό να πάρει λίγη από την ομορφιά της θεάς, ώστε να μην εμφανιστεί άσχημη μπροστά τον αγαπημένο της Έρωτα. Το κουτί ήταν άδειο – ή τουλάχιστον η Ψυχή δεν είδε τίποτα· όμως, σχεδόν αμέσως έπεσε στα μισά του δρόμου, βυθισμένη σ’ έναν περίεργο ύπνο – επειδή, η Περσεφόνη είχε βάλει μέσα στο κουτί τον Ύπνο της Στυγός. Όλον αυτόν τον καιρό, ο Έρωτας ήταν σχεδόν φυλακισμένος στο παλάτι της μητέρας του, μέχρι να επουλωθεί πληγή του. Τη στιγμή που η Ψυχή υπέκυπτε στην περιέργειά της, εκείνος είχε πια ανακτήσει τις δυνάμεις του· βρίσκοντας ένα παράθυρο που είχε ξεχαστεί μισάνοιχτο, πέταξε έξω για να βρει την αγαπημένη του, αφού του ήταν αδύνατο να παρατείνει άλλο την τιμωρία της. Την είδε πεσμένη στο χώμα και την άγγιξε με την άκρη του αργυρού του βέλους: «Για άλλη μια φορά σε νίκησε η περιέργειά σου» της είπε· «ωστόσο, κάνε την παραγγελία της μητέρας μου και θα φροντίσω εγώ για τα υπόλοιπα». Πράγματι, η Ψυχή παρέδωσε το κουτί στην Αφροδίτη, ενώ ο Έρωτας παρουσιάστηκε στον Δία και ζήτησε τη μεσολάβησή του. Σε λίγο, ο Ερμής έφερε την Ψυχή στον Όλυμπο, ενώπιον των θεών, και της προσέφερε ένα ποτήρι αμβροσία, λέγοντας: «Πιες το, Ψυχή, και θα γίνεις αθάνατη· ο Έρωτας ποτέ δεν θα ξεφύγει από αυτόν τον δεσμό, και οι γάμοι σας θα είναι αιώνιοι». Κι έτσι, μετά από λάθη και δοκιμασίες, η Ψυχή ενώθηκε για πάντα με τον Έρωτα, κερδίζοντας το δώρο της αθανασίας. Καρπός αυτής της ένωσης υπήρξε η κόρη τους η Ηδονή.

                                            Faith and Race

Στον διάολο ο Μαρξισμός !

Στο διάβολο λοιπόν ο Μαρξισμός , διότι αποτε­λεί διαστρέβλωση του σοσιαλισμού ! Στο διάβο­λο και όλα τα λεγόμενα«εθνικά» κόμματα της δεξιάς ! Διότι αποτελούν διαστρέβλωση του εθνικι­σμού ! Αυτά είναι τα συν­θήματα που κάνουν τον σοσιαλισμό εθνικιστικό και τον εθνικισμό σοσιαλι­στικό. Για εμάς κάθε εθνι­κό θέμα συνδέεται με έναν πιο ριζοσπαστικό σοσιαλισμό. Εσείς συνε­χώς συγχέετε το σύστη­μα με τα πρόσωπα. Αλλά αυτό που αμφισβητούμε εμείς είναι το ίδιο το σύστημα και όχι τα εκά­στοτε πρόσωπα που το εκφράζουν. Εσείς μιλάτε για το «εθνικό κεφάλαιο» και εννοείτε τους «εθνι­κούς» μας καπιταλιστές ­λες και υπάρχουν τέτοιοι καπιταλιστές και δεν το ξέραμε ! 

 

Γιόζεφ Γκαίμπελς


                                                               Faith and Race

Πηγή

Δυο μέρες μετά το δημοψήφισμα δικαιώνεται η θέση μας

Πανηγύριζαν όλοι και στήριξαν με 62,5% την κυβέρνηση των μπολσεβίκων και την ακροδεξιά που συνεργάστηκε με τους πρώτους πιστεύοντας ότι επαναστατούν ενάντια στην τοκογλυφία με ένα ''ΟΧΙ''.  Ξέχασαν ότι άνοιξε ξανά την ΕΡΤ, ότι άδειασε τα ταμεία των δημαρχείων, τα αποθεματικά της βουλής, ότι πήρε τα λεφτά των νοσοκομείων, ότι η νεολαία της κυβέρνησης οργάνωσε φεστιβάλ χασίς, ότι η πρόεδρος της βουλής υποσχέθηκε στους ομοφυλόφιλους πως του χρόνου θα τους περάσουν μέσα από την βουλή ( δεν το θεωρούμε αταίριαστο βεβαίως), αύξησε τους μισθούς της ΔΕΗ, άνοιξε εντελώς τα σύνορα και πρόσφερε την ιθαγένεια στους λαθρομετανάστες (όπως είχε υποσχεθεί στις προγραμματικές ''πρωταρχικός στόχος του νέου χαρτοφυλακίου είναι η ιθαγένεια δευτέρας γενιάς'', αλλά δεν τήρησε την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, ούτε την κατάργηση των κριτηρίων ηλικίας για πρόσληψη και μισθούς εργασίας) . Όλα αυτά ο ελληνικός λαός δεν τα υπολόγισε.
Για όλα αυτά η κυβέρνηση δεν συζήτησε καν το δημοψήφισμα, εκεί ο ελληνικός λαός δεν ήταν κυρίαρχος και δεν υπήρχε δημοκρατική επιλογή !

Επιμείναμε στο ''ΝΑΙ" για να απορρίψουμε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ η οποία τήρησε όλα τα ανθελληνικά σχέδια της και όχι ότι άλλο είχε τάξει προς όφελος του λαού ,του ελληνικού λαού και μόνο ο οποίος μας ενδιαφέρει ! Από τα πρώτα ανθελληνικά του σχέδια που πραγματοποίησε ήταν η ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου με απώτερο σκοπό την φίμωση τη μερίδας του λαού που επιμένει να υπερασπίζεται την φυλή και την διατήρηση του αίματος, των παραδόσεων, της θρησκείας, της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού της !

Πιστεύουμε σε ένα φυλετικό κράτος και όχι σε ένα πολυφυλετικό κράτος με αλλότριες μισαλλόδοξες θρησκείες και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα μας το οποίο αντλούμε από τον μεγάλο φιλόσοφο της φυλής μας :

''Μας συνδέει η φύση κι όχι ο νόμος γιατί η φύση συνδέει με συγγένεια το όμοιο με το όμοιο,ενώ ο νόμος των ανθρώπων ο δυνάστης συχνά επιβάλλει με την βία σχέσεις που δεν τις ανέχεται η φύση !

( το γαρ ομοίον τω ομοίω φύσει συγγενές εστίν, ο δε νόμος τύραννος ων των ανθρώπων, πολλά παρά την φύσιν βιάζεται)''.

Πλάτωνος Πρωταγόρας

(Europa Erwache)

Ας δούμε τι επακολουθεί λοιπόν μετά από το εγκληματικά διχαστικό δημοψήφισμα :

Σκληρή γραμμή, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον πήχη των μέτρων θα ακολουθήσει το Eurogroup, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες, δεδομένης της επιδείνωσης της κατάστασης της εθνικής οικονομίας ζητούν 13 δισ μέτρα έναντι 9 δισεκ. που ήταν η πρόταση Juncker που απέρριψε η ελληνική κοινωνία με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Το παράδοξο είναι ότι η ελληνική κοινωνία είπε ΟΧΙ στο μνημόνιο Juncker και το Eurogroup σηκώνει τον πήχη των απαιτήσεων στα 13 δισεκ. ευρώ δηλαδή ακόμη σκληρότερο μνημόνιο.

Η ελληνική κυβέρνηση προέβη σε ορισμένες κινήσεις πυροσβεστικού τύπου.

Παραίτησε τον Βαρουφάκη από το ΥΠΟΙΚ, τοποθέτησε τον Τσακαλώτο νέο υπουργό Οικονομικών και επικεφαλής της διαπραγμάτευσης, συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών όπου συμφωνήθηκαν ορισμένοι άξονες στρατηγικής και γενικώς οι δηλώσεις…ότι η Ελλάδα δεν επιθυμεί ρήξη, είναι κινήσεις που δείχνουν ότι η Ελλάδα θα επιδιώξει την συμφωνία αρκεί να υπάρχει η παράμετρος του χρέους.

Πρακτικά αν Eurogroup και Σύνοδος Κορυφής ζητήσουν πολύ σκληρό μνημόνιο η Ελλάδα θα το αποδεχθεί – το δημοψήφισμα πετάγεται στο καλάθι των αχρήστων, στον πολιτικό σκουπιδοτενεκέ του πολιτικού συστήματος της Ευρώπης – αλλά ζητάει ρητή δέσμευση ότι θα υπάρξει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Τα πιο επικίνδυνα σημεία της νέας διαπραγμάτευσης είναι

1)Eurogroup και Σύνοδος Κορυφής θέλουν συμφωνία με την Ελλάδα;

Δεν είναι βέβαιο, αντιθέτως είναι ασαφές.

2)Πως θα αντιδράσει η Ελλάδα στις απαιτήσεις του Eurogroup που ζητάει επαναξιολόγηση των δεδομένων από μηδενική βάση και θα ζητήσει και αυτοψία της Τρόικα στην Ελλάδα;

3)Merkel Γερμανία και Hollande Γαλλία ανέφεραν ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία άμεσα για νέο πακέτο βοήθειας.

4)Αν δεν υπάρξει συμφωνία….οι αναφορές ότι ετοιμάζονται για το plan B δηλαδή για ρήξη είναι απειλές τρομοκράτησης ενόψει διαπραγματεύσεων ή όντως ισχύουν οι πληροφορίες;

Το PLAN A

Το βασικό σχέδιο το plan A που χρειάζεται εβδομάδες για να συμφωνηθεί περιλαμβάνει

1)Νέα μέτρα λιτότητας 13 δισεκ. ευρώ, θα είναι ένα πολύ σκληρό μνημόνιο πολύ δυσμενέστερο της πρότασης Juncker που ανερχόταν στα 9,5 δισεκ και σχεδόν διπλάσιο από τα 7,9 δισεκ. της ελληνικής πρότασης.

2)Το νέο δάνειο η νέα χρηματοδότηση προς την Ελλάδα φθάνει τα 50 ή 52 δισεκ. ευρώ και θα έχει διάρκεια 3 ετών.

Το νέο μνημόνιο θα έχει διάρκεια έως το καλοκαίρι του 2018.

3)Η Τρόικα θα πραγματοποιεί επιτόπιους ελέγχους στην Ελλάδα κάθε 2 ή 3 μήνες.

4)Θα περιλαμβάνεται στο πακέτο χρηματοδότησης και μέριμνα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών περίπου 8 ίσως και 10 δισεκ. ευρώ.

5)Εξετάζεται βραχυχρόνια οι κυβερνήσεις να εγγυηθούν τα collaterals των ελληνικών τραπεζών με μια φόρμουλα ώστε η ΕΚΤ να χορηγήσει ELA 8 με 10 δισεκ.

6)Θα υπάρχει και ρήτρα χρέους αλλά όχι συγκεκριμένη πρόταση – συμφωνία αλλά δέσμευση μεταξύ Ελλάδος και δανειστών ότι θα εξετάσουν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Το PLAN B

Αν και από αυτό το Eurogroup δεν προκύψει συμφωνία αλλά ρήξη τότε η ΕΚΤ στις 8 Ιουλίου θα αυξήσει περαιτέρω τα haircuts – ήδη αυξήθηκαν 10-18% στις 6 Ιουλίου – και με αυτό τον τρόπο χρεοκοπεί οριστικά το τραπεζικό σύστημα.

To Plan B που θα ενεργοποιηθεί αν υπάρξει ρήξη – περιλαμβάνει σύμφωνα με χρηματοδότηση κεφάλαιο 30-35 δισεκ. που θα δοθεί στην Ελλάδα χωρίς να επιστραφεί το κεφάλαιο αυτό και το οποίο θα βοηθήσει την Ελλάδα να υιοθετήσει ένα διπλό νόμισμα, με σταθερή συναλλαγματική ιστορία με το ευρώ.

Το σενάριο αυτό είναι δραματικό αλλά είναι το PLAN B θα εξεταστεί μόνο αν αποτύχει οριστικά το PLAN A.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει επιλογή, θα αποδεχθεί μια κακή συμφωνία για να αποφύγει την χρεοκοπία εντός ευρώ και τα δραματικά συνεπακόλουθα της χρεοκοπίας που ορίζονται στο PLAN B.

bankingnews.gr

Πηγή

                                          Faith and Race  

Η τελική νίκη θα είναι δική μας. Θα έρθει μέσα από δάκρυα κι αίμα, αλλά θα δικαιολογήσει όλες τις θυσίες που έχουμε κάνει.

«Αντίσταση με κάθε Τίμημα» 

του Dr. Joseph Göbbels

( Αυτό είναι το τελευταίο από τα άρθρα του Göbbels στην εφημερίδα Das Reich. Δύο εβδομάδες αργότερα ήταν νεκρός)

 “Ο πόλεμος έχει φτάσει σε ένα σημείο στο οποίο μόνο οι ολοκληρωτικές προσπάθειες  του έθνους και από κάθε άτομο ξεχωριστά μπορούν να μας σώσουν. Η υπεράσπιση της ελευθερίας μας δεν εξαρτάται πλέον από τον μάχιμο στρατό στο μέτωπο. Κάθε πολίτης, κάθε άνδρας και γυναίκα και αγόρι και κορίτσι πρέπει να πολεμήσουν με απαράμιλλο φανατισμό. Ο εχθρός αναμένει ότι, μόλις τα άρματα μάχης του θα έχουν προωθηθεί, δεν θα βρουν αντίσταση. Πιστεύει ότι θα είμαστε τόσο αναταραγμένοι από την υλική του υπεροχή που θα αφήσουμε την κατάσταση να πάρει το δρόμο της, χωρίς να μας ενδιαφέρει η κατάληξη.

 Πρέπει να διαψεύσουμε τις ελπίδες του εχθρού. Κανένα χωριό και καμιά πόλη δεν πρόκειται να παραδοθεί στον εχθρό. Ο εχθρός είναι δυνατός, αλλά όχι αρκετά δυνατός ώστε να κρατήσει όλη την επικράτεια του Ράιχ χωρίς τη βοήθειά μας. Εάν μας πείσει να διαπραγματευτούμε, θα τα πάμε καλά. Ο εχθρός έχει ερημώσει τις πόλεις και τις επαρχίες μας με τον χειρότερο και πιο τρομακτικό βομβιστικό τρόμο. Εφόσον είμαστε αποφασισμένοι να αντισταθούμε με κάθε τίμημα, δεν γίνεται να ηττηθούμε, και για εμάς το να μην ηττηθούμε συνεπάγεται το να νικήσουμε. Αυτός ο πόλεμος των εθνών απαιτεί μεγάλες θυσίες. Ακόμη, αυτές οι θυσίες δεν συγκρίνονται με εκείνες που θα αναγκαστούμε να κάνουμε αν χάσουμε.

 Ο εχθρός φυσικά θέλει να κάνει αυτή τη μάχη ενάντια στο Ράιχ όσο γίνεται πιο εύκολη και ασφαλή, και ελπίζει να εξοντώσει το φρόνημά μας με δελεαστικές συγκινήσεις. Αυτό είναι δηλητήριο για αδύναμες ψυχές. Όσοι πέσουν στην παγίδα αποδεικνύουν ότι δεν έχουν διδαχτεί τίποτα από τον πόλεμο. Νομίζουν ότι είναι δυνατόν να πάρουν τον εύκολο δρόμο, όταν μόνο το δύσκολο μονοπάτι οδηγεί στην ελευθερία. Είναι οι ίδιες καχύποπτες ψυχές οι οποίες δεν έχουν κανένα ίχνος εθνικής τιμής, και αδιαφορούν αν θα ζουν υπό τις λέσχες των Αγγλο-Αμερικανών Εβραίων τραπεζιτών, και θα δέχονται την ελεημοσύνη τους. Με άλλα λόγια, είναι τα σκουπίδια του έθνους μας, που παρόλα αυτά δίνουν στον εχθρό μια εντελώς λανθασμένη ιδέα αυτού του λαού. 

Οποιοσδήποτε βλέπει πώς οι Βρετανικές και οι Αμερικανικές εφημερίδες διασκεδάζουν μαζί τους, χλευάζοντας και απαξιώνοντάς τους, και συγκρίνοντάς τους με το θαρραλέο μαχόμενο για την επιβίωσή του έθνος. Εκείνο το έθνος, το οποίο έχει επιδείξει ηρωισμό, και ακόμη περισσότερο ηρωισμό, έχει έναν και μόνο πόθο διαβάζοντας αυτές τις περιγραφές: να τους σκοτώσει. Δεν τους αξίζει τίποτα άλλο. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν έχουν επίγνωση του τι κάνουν. Πρέπει να το γνωρίζουν, διότι το έχουν ακούσει αρκετά συχνά, ακόμη κι από τον εχθρό, ότι δεν θέλουν να μας πιστέψουν.

Ανάμεσα σε χιλιάδες μάχες, φορτία και ήττες, ο λαός μας στέκει άθραυστος. Οι καρδιές μας είναι περήφανες όταν ακούμε από τον εχθρό για τον άγριο φανατισμό που συναντούν, πώς πατέρες, μητέρες κι ακόμη και παιδιά συγκεντρώνονται για να αντισταθούν στους εισβολείς, πώς αγόρια και κορίτσια πετούν χειροβομβίδες και ναρκοθετούν ή πυροβολούν από παράθυρα κελαριών χωρίς να υπολογίζουν τον κίνδυνο. Εξαναγκάζουν τον εχθρό να τους σεβαστεί. Ακινητοποιούν τις δυνάμεις του. Τον εξαναγκάζουν να δεσμεύσει τις εφεδρείες του, να κρατήσουν μια στασιαστική πόλη ή ένα χωριό φλογισμένο με εθνικό φανατισμό, τοιουτοτρόπως δείχνοντας το πλεονέκτημά του μέχρι να μπορέσει να χτιστεί μια νέα αμυντική γραμμή μερικά χιλιόμετρα παραπέρα. Ο ισχυρισμός ότι μάχονται απεγνωσμένα είναι μια γελοία αντιστροφή των γεγονότων. Οι επιθέσεις του εχθρού είναι πιο ριψοκίνδυνες από τις μεθόδους άμυνας που χρησιμοποιούμε. 

Έχουν ένα συμπαγές θεμέλιο, το οποίο σύντομα θα γνωστοποιήσει την επίδρασή του στην εξέλιξη του πολέμου. Ένα έθνος που υπερασπίστηκε την ελευθερία του με όλους του τους πόρους δεν έχει ποτέ νικηθεί. Συχνά, ωστόσο, όσοι έχουν υποκύψει λόγω απόγνωσης έχουν ηττηθεί. Όλη η πολεμική μας προσπάθεια απαιτεί επαναστατικές αλλαγές. Οι παλιοί νόμοι του πολέμου είναι ξεπερασμένοι, και δεν έχουν καμία χρησιμότητα στην παρούσα μας κατάσταση. Αυτή είναι η εποχή των πολέμων μεταξύ των εθνών. Όταν ολόκληροι λαοί απειλούνται, ολόκληροι λαοί πρέπει να προστατευτούν. Ο εχθρός δεν θέλει να καταλάβει κάποια επαρχία μας ή να μας ωθήσει πίσω σε πιο ευνοϊκά για αυτόν στρατηγικά σύνορα· θέλει να κόψει τις αρτηρίες μας καταστρέφοντας τα ορυχεία και τα εργοστάσιά μας, καταστρέφοντας την εθνική μας υπόσταση. Εάν επιτύχει, η Γερμανία θα μετατραπεί σε νεκροταφείο. Ο λαός μας θα πεινάσει και θα πεθάνει, εκτός από τα εκατομμύρια όσων θα εξοριστούν στην Σιβηρία ως καταναγκαστικό εργατικό δυναμικό. 

Σε μια τέτοια κατάσταση, κάθε μέσον είναι δικαιολογημένο. Βρισκόμαστε σε κατάσταση εθνικής εκτάκτου ανάγκης· δεν είναι η ώρα να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει κανονικά! Μήπως ανησυχεί ο εχθρός για αυτό; Που επιτρέπει ο διεθνής νομικός κώδικας τα βασανιστήρια και τους βιασμούς δεκάδων χιλιάδων Γερμανίδων γυναικών στην Ανατολή, ή τις τρομερές και δειλές δολοφονίες δεκάδων χιλιάδων Γερμανόπουλων, ή τόσους πολλούς που έχουν πέσει θύματα στον βαρβαρικό εχθρικό βομβιστικό τρόμο; Κάθε φυσιολογικές ιδέες και πολεμικές επιχειρήσεις έχουν προ πολλού αγνοηθεί από τον εχθρό. Μόνο εμείς οι φυσιολογικοί Γερμανοί τις τηρούμε ακόμη με τη λανθασμένη πεποίθηση ότι μπορεί τοιουτοτρόπως να επαναφέρουμε τη λογική του εχθρού. Τα γεγονότα αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Οι εχθροί μας είναι επίσης αρκετά αυθάδεις ώστε να μας αποκαλούν βάρβαρους κι εγκληματίες πολέμου, διότι εδώ κι εκεί προβάλλουμε σθεναρή αντίσταση με όποια μέσα διαθέτουμε. 

Μόλις πρόσφατα, οι Βρετανοί πιλότοι του τρόμου οι οποίοι καταρρίφθηκαν αφού είχαν πράξει το καταστροφικό τους έργο δέχθηκαν επίθεση από άνδρες και γυναίκες στο Βερολίνο, οι οποίοι αφού καταστράφηκαν τα σπίτια τους προσπαθούσαν να διασώσουν τα υπάρχοντά τους και να
θάψουν τα πτώματα των γονέων και των παιδιών τους. Η αντίδρασή τους ήταν κατανοητή, αλλά οι Γερμανική φρουρά τους προστάτευσε (τους πιλότους) με τα όπλα της. Τι θα συνέβαινε σε έναν αιχμάλωτο Γερμανό πιλότο, εάν είχε οδηγήσει σε μια φλεγόμενη Μόσχα; Θέτοντας το ερώτημα αναμένεται και η απάντησή του. Η ιπποτική συμπεριφορά δεν θα καταφέρει πολλά σε αυτόν τον πόλεμο.

 Οι Γερμανοί ονειροπόλοι πρέπει να ξυπνήσουν, αν δεν θέλουν να χάσουν την ελευθερία και τη ζωή τους. Πόσο ακόμη θα περιμένουν μέχρι να κάνουν αυτό που πρέπει; Θα περιμένουν μέχρι οι Μπολσεβικικές αφίσες να εμφανιστούν, προστάζοντας άπαντες μεταξύ δεκατεσσάρων και πενήντα να εμφανιστούν σε συγκεκριμένο σημείο με ρουχισμό και τρόφιμα για δύο εβδομάδες προκειμένου να μεταφερθούν στη Σιβηρία; Ή μέχρι οι Αγγλο-Αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις να καταστρέψουν το λαό μας μέσω της πείνας και του Τυφοειδή Πυρετού; Μήπως πρόκειται για υπερβολή; Καθόλου! Είναι πλέον η βλοσυρή αλήθεια στις κατεχόμενες περιοχές στην Ανατολή και στη Δύση. Μόνο μερικές ρομαντικές ψυχές αδυνατούν να το δουν. Έχουν χτίσει έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, και δεν θέλουν να πιστέψουν τη σκληρή πραγματικότητα και να αντλήσουν τα απαραίτητα συμπεράσματα. Πρέπει να αλλάξουν το σκεπτικό τους, και μάλιστα όσο γρηγορότερα γίνεται.

 Κάποιος είπε κάποτε ότι δεν ήξερε ποιος λαός θα μπορούσε να ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου, αλλά ήξερε ότι ο Γερμανικός λαός έπρεπε να ξυλοκοπηθεί για να ζήσει. Ποιο χτύπημα είναι απαραίτητο τελικά για να ξυπνήσουν αυτοί οι άνθρωποι από τις ψευδαισθήσεις τους, να τους πείσει να παραιτηθούν από τις φαντασιώσεις και τις πλάνες τους, για το δικό τους καλό αν όχι και για όλων των υπολοίπων; Τι θα πείσει αυτούς τους κωλυσιεργούς και ηττοπαθείς να προστατεύσουν τους εαυτούς τους; Ο εχθρός είναι εκεί έξω για να μας πάρει όλους. Οι Λονδρέζικες εφημερίδες πρόσφατα ανέφεραν ότι οι Αγγλο-Αμερικανοί αξιωματικοί αντιμετώπισαν με περιφρόνηση τους ιδιοκτήτες των σπιτιών στα οποία είχαν βρει κατάλυμα. Αγόραζαν Γερμανό-Αγγλικά λεξικά προκειμένου να διαπραγματευτούν. Μόνο οι οικιακοί βοηθοί αρνήθηκαν να συμπεριφερθούν με τέτοιο ανάξιο τρόπο. Τι μπορεί να πει κανείς για αυτά τα πλάσματα; Το να τους νικήσουμε φαντάζει ως η μόνη πιθανή λύση. Δόξα τω Θεώ, αυτά είναι απομονωμένα περιστατικά. Τι να σκεφτεί ένας Γερμανός για ανθρώπους που καταστράφηκε η περιουσία τους και που τους έχουν πει ότι θα βασανιστούν με Μεσαιωνικές μεθόδους, και που εξακολουθούν κι επιδιώκουν μια ευχάριστη συζήτηση με τους κατακτητές τους;

Γιατί αναφέρονται αυτά τα παραδείγματα; Προκειμένου να προστατευτούν οι υγιείς άνθρωποι από την μόλυνση. Εάν επρόκειτο να υποκύψουν, θα τελείωναν όλα. Δεν θα είχαμε σωτηρία, κανένα μέλλον. Πρέπει να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας αν θέλουμε να λάβουμε κάποια οποιαδήποτε βοήθεια. Είναι περισσότερο από αφελές το να ελπίζουμε ότι ο εχθρός θα μας βοηθήσει. Έχουμε ακόμη αρκετά μέσα και ευκαιρίες να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας και να φέρουμε ένα επιτυχές αποτέλεσμα στον πόλεμο, εάν μόνο τα χρησιμοποιήσουμε. Αυτό είναι το κέντρο των προσπαθειών μας. Ο καθένας πρέπει να ξεκινήσει μόνος του, εξορίζοντας κάθε αδυναμία και λήθαργο. Πρέπει να παραμείνει σταθερός και να δώσει το παράδειγμα στους άλλους, πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή όταν συναντά την ηττοπάθεια. Πρέπει να είναι πραγματικός άνδρας και να δρα, να εργάζεται και να πολεμά μέχρι να ξεπεράσουμε την πιο σημαντική κρίση αυτού του πολέμου. Δεν ξέρουμε πόσο χρόνο θα πάρει, μόνο ότι είναι απαραίτητο αν θέλουμε να ζήσουμε. Αυτό ισχύει για κάθε Γερμανό, είτε βρίσκεται στο μέτωπο, είτε στην πατρίδα. Κανείς δεν μπορεί να επαναπαυτεί στις πράξεις των υπολοίπων.

 Είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι που πλέει μέσα στην καταιγίδα. Κανείς δεν μπορεί να κάθεται σε μια γωνιά και να γκρινιάζει και να παραπονιέται, κάνοντας μόνο επικριτικές παρατηρήσεις στον πηδαλιούχο και στους άλλους επιβάτες. Ποιος μπορεί να μιλήσει εναντίον των υπολοίπων όταν εκείνος ο οποίος προφανώς δεν δείχνει κανέναν σεβασμό προς τους υπόλοιπους πετάγεται στη θάλασσα για να διευκολύνει την πίεση στους υπολοίπους, τόσο ψυχικά, όσο και επειδή είναι κουρασμένοι από έναν επαγγελματία παραπονιάρη που διακινδυνεύει τις προσπάθειές τους, για να σώσουν τους ίδιους; Έτσι έχει η κατάσταση. Δεν μπορούμε να δώσουμε σημασία στην ανιαρότητα, την αδυναμία και τη λεπτότητα. Το τι θέλουμε, και ποιες είναι οι προθέσεις του σατανικού μας εχθρού, έχει ειπωθεί αρκετά συχνά και ξεκάθαρα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Δεν χρειάζεται να επαναληφθεί. Όλοι το γνωρίζουν. Οι εξελίξεις το έχουν επιβεβαιώσει, κι όχι διαψεύσει. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα ότι τα ασθενή πλάσματα είναι σωστά συνεπείς στην δειλή τους δικαιολογία ότι η κατάσταση δεν θα είναι τόσο κακή όσο φοβόμαστε.

Εάν η ταραχή του εχθρού μας εξαπατήσει ώστε να παραδοθούμε, η κατάσταση θα είναι ακόμη χειρότερη από όσο προβλέψαμε. Πρέπει να αντλήσουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα, ψυχρά, ήρεμα, αδιαμαρτύρητα, αλλά επίσης με αποφασιστικότητα. Η ανάρτηση της λευκής σημαίας συνεπάγεται την παραίτησή από τον πόλεμο και το ντροπιαστικό χάσιμο της ζωής κάποιου. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε αυτό. Αντιθέτως, αυτό θα βοηθούσε μόνο τον εχθρό μας να κερδίσει μια φθηνή νίκη, και τουλάχιστον για λίγο να επισκιάσει την αυξανόμενη κρίση της συμμαχίας του. Τα αποτελέσματα είναι πασιφανή. Θα μας προσέβαλλαν μόνο, και αργά ή γρήγορα θα οδηγούσαν στην απόλυτη καταστροφή του έθνους μας. Κανείς δεν προτίθεται να αποδεχτεί αυτή την μοίρα. Πρέπει επομένως να συνεχίσουμε να μαχόμαστε, να αντιστεκόμαστε με κάθε τίμημα, ακόμη κι υπό τις πιο σκληρές και ζοφερές συνθήκες. Πολεμήσαμε για χρόνια σχεδόν χωρίς κανέναν κίνδυνο. Αυτό δεν ήταν συγκεκριμένα αξιέπαινο. Ο κίνδυνος ήταν εντελώς στη μεριά του εχθρού. Ξεπέρασαν τον κίνδυνο. Ποιος νομίζει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο; Πρέπει να αγοράσει μια κρεμάλα και να κάνει στον εαυτό του αυτό που νομίζει πως θα γίνει σε ολόκληρο το έθνος μας.

Ακόμη ζούμε κι αναπνέουμε, κι έχουμε ολόκληρα βουνά αντίστασης μέσα μας που το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα συντάξουμε. Δεν έχουμε πιστέψει ποτέ στη Γερμανία τόσο πολύ όσο σήμερα, όταν το Ράιχ αντιμετωπίζει μια κρίση ασύγκριτης σοβαρότητας. Δεν μπορεί κανείς να κρίνει τις πιθανότητες ανάρρωσης ενός αρρώστου μόνο από τις παραισθήσεις που του προκαλεί ο πυρετός. Αντιθέτως, κάθε πιθανό μέσο πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση του πυρετού και την ενίσχυση της φυσικής άμυνας του σώματος, να δώσει στον ασθενή το κουράγιο ώστε να μην χάσει την θέλησή του για ζωή. Πρέπει κάποιος να εμψυχώσει τις άμυνες του ώστε να τον βοηθήσουν στις κρίσιμες στιγμές. Κάθε άλλη συμπεριφορά είναι ανόητη κι επικίνδυνη. Ένα δεκατετράχρονο μειράκιον που μαζεύεται με το μπαζούκας του πίσω από έναν κατεστραμμένο τοίχο σε έναν καμένο δρόμο αξίζει περισσότερο σε ένα έθνος από δέκα διανοούμενους οι οποίοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι πιθανότητές μας βρίσκονται πλέον στο μηδέν.

 Το μαχόμενο μειράκιον δρα ενστικτωδώς με το σωστό τρόπο, οι διανοούμενοι δρουν με ένα λανθασμένο και παράλογο τρόπο διότι παραδίνονται αφού η κατάσταση δεν φαίνεται ισορροπημένη. Το αν η κατάσταση θα σταθεροποιηθεί ή όχι εξαρτάται από εμάς και μόνο. Το τελικό συμπέρασμα του πολέμου θα εξαρτηθεί από τις συνολικές προσπάθειες των εμπλεκόμενων εθνών. Ο Γερμανικός λαός μπορεί ακόμη να έχει μια πρωτοφανή συνεισφορά. Αυτή ως εκ τούτου θα φέρει τη νίκη. Το 1918, παραδοθήκαμε την τελευταία στιγμή. Αυτό δεν θα συμβεί το 1945. Πρέπει όλοι να φροντίσουμε για αυτό. Αυτό είναι το θεμέλιο της απόλυτης νίκης μας. Μπορεί να ακούγεται απίθανο σήμερα, αλλά είναι έτσι παρόλα αυτά: Η τελική νίκη θα είναι δική μας. Θα έρθει μέσα από δάκρυα κι αίμα, αλλά θα δικαιολογήσει όλες τις θυσίες που έχουμε κάνει.”

                                                      Faith and Race

Λεόν Ντεγκρέλ

Η ζωή του Λεόν Ντεγκρέλ άρχισε το 1906 στο Μπουγιόν, μιά μικρή βελγική πόλη των Αρδεννών. Η οικογένειά του είχε γαλλική καταγωγή. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν, όπου απέκτησε τον τίτλο του δόκτορος στα νομικά. Ενδιαφέρθηκε για άλλες ακαδημαϊκές επιστήμες, όπως πολιτικές επιστήμες, τις τέχνες, την αρχαιολογία και την φιλοσοφία. Τα φυσικά του ηγετικά χαρίσματα φάνηκαν αμέσως. Στα είκοσι του χρόνια είχε ήδη δημοσιεύσει πέντε βιβλία και εξέδωσε δική του εβδομαδιαία εφημερίδα. Λόγω των βαθειών χριστιανικών του πεποιθήσεων προσχώρησε στο "Κίνημα Καθολικής Δράσης" και έγινε ένας από τους ηγέτες του. Αλλά το πάθος του ήταν πάντα οι άνθρωποι, οι μάζες. Ήθελε να κερδίσει τα πλήθη, ιδιαιτέρως τα μαρξιστικά πλήθη. Ήθελε να τους κάνει να ασπασθούν τις ιδέες του για κοινωνική και πνευματική αλλαγή της κοινωνίας. Ήθελε να σηκώσει το επίπεδο του λαού, να του σφυρηλατίσει ένα σταθερό, αποτελεσματικό και υπεύθυνο κράτος, ένα κράτος που να στηρίζεται στον κοινό νού του λαού και προς όφελος του λαού. Μίλησε σε περισσότερες από 2000 συγκεντρώσεις πάντα και με αντιτιθέμενους. Τα βιβλία του και η εφημερίδα του διαβάζονταν παντού, διότι αναφερόταν πάντα στα πραγματικά προβλήματα. Παρ΄όλο που δεν ήταν ακόμη ούτε 25 ετών ο κόσμος τον άκουγε αχόρταγα. Σε λίγα χρόνια είχε κερδίσει ένα μεγάλο μέρος του λαού. Στις 24 Μαίου 1936, το Ρεξιστικό Κόμμα του κέρδισε μια θριαμβευτική νίκη εναντίον των καθιερωμένων κομμάτων : τριαντα τέσσερις έδρες στην Βουλή και την Γερουσία. Διαισθανόταν ότι η Ευρώπη είχε ενα μεγάλο, μοναδικό πεπρωμένο και έπρεπε να ενωθεί.

Ο Λεόν Ντεγκρέλ ήταν ένας από τους επιφανέστερους στρατιώτες των Waffen SS. Κατατάχτηκε ως απλός στρατιώτης και κέρδισε όλα τα γαλόνια του, από δεκανέας ως στρατηγός για εξαιρετική ανδρεία στην μάχη. Συμμετείχε σε εβδομήντα πέντε επιχειρήσεις μάχης σώμα με σώμα. Τιμήθηκε με τα μεγαλύτερα παράσημα : Τον «Σταυρό των Ιπποτών», τα «Φύλλα Δρυός», τον «Χρυσό Σταυρό της Γερμανίας» και πολλά άλλα για εξαιρετική αξία.

                                  Faith and Race

Οι τράπεζες δανείζουν δημιουργώντας πιστώσεις. Δημιουργούν το δικαίωμα πληρωμής απο το τίποτα

Ελάχιστοι Αμερικανοί συνειδητοποιούν γιατί η Συντακτική Συνέλευση συμπεριέλαβε στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος των Η.Π.Α την ακόλουθη φράση : " Το Κονγκρέσο θα έχει την εξουσία να εκδίδει νόμισμα και να καθορίζει την αξία του". Αυτό το έπραξαν όπως θα αποδείξουμε με την ελπίδα πως θα αποτρέψουν "την λατρεία του χρήματος" να καταστρέψει την δημοκρατία που οι ίδιοι ίδρυσαν.

ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν τον όρο "δημιουργία" όταν μιλούν για την διαδικασία με την οποία το χρήμα βγαίνει στην κυκλοφορία. Ο όρος "δημιουργία" σημαίνει την εμφάνιση στο φώς, αυτού που πρίν δεν υπήρχε. Οι ξυλοκόποι φτιάχνουν ξυλοσανίδες απο τα δένδρα. Οι εργάτες κτίζουν αυτές τις ξυλοσανίδες και τα εργοστάσια κατασκευάζουν αυτοκίνητα απο μέταλλο, γυαλί και άλλες πρώτες ύλες,. Σε καμμιά απο όλες αυτές τις διαδικασίες δεν υπάρχει η έννοια της "δημιουργίας", διότι απλά αλλάζει η μορφή των πρώτων υλών, οι οποίες μετατρέπονται σε μια πιο χρήσιμη και επομένως μεγαλύτερης αξίας μορφής. 

Αυτό όμως δεν συμβαίνει και με το χρήμα. Εδώ, και μόνον εδώ, ο άνθρωπος "δημιουργεί" πραγματικά κάτι απο το τίποτε. Ένα κομμάτι χαρτί, ευτελούς αξίας, τυπώνεται με τρόπο ώστε να αξίζει όσο και μια ξυλοσανίδα. Με διάφορες απεικονίσεις τυπωμένες στο χαρτί,, μπορεί να αγοράσει ένα σπίτι. Η αξία του έχει "δημιουργηθεί" με την πρωτόλεια έννοια του όρου.

[...] Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων πωλούν τα αυτοκίνητα τους με 1%-2% κέρδος επί του κόστους βιομηχανοποιήσεως, ένα όφελος που θεωρείται πάρα πολύ καλό στις επιχειρήσεις. Οι "κατασκευαστές" του χρήματος όμως δεν έχουν περιορισμό στα κέρδη, αφού με ελάχιστες δεκάρες μπορούν να τυπώσουν ένα τραπεζογραμμάτιο του ενός ή των δέκα χιλιάδων δολλαρίων.

Μία επαρκής ποσότητα χρήματος σε κυκλοφορία είναι απαραίτητη σε μια σύγχρονη κοινωνία. Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, χωρίς όμως χρήματα, η παραγωγή της βιομηχανίας θα σταματήσει,, οι αγροτικές μονάδες θα παράγουν μόνο για την αυτοσυντήρησή τους, η υπερεπάρκεια τροφίμων θα εξαφανιστεί, οι επιχειρήσεις που απαιτούν την εργασία περισσότερων εργατών απο έναν ή το πολύ απο τα μέλη μια οικογένειας, θα ακινητοποιηθούν, η διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων αγαθών θα σταματήσει με αποτέλεσμα οι πεινασμένοι πολίτες να αναγκαστούν να λεηλατούν και να σκοτώνουν για να επιβιώσουν, οι κυβερνήσεις θα καταρρεύσουν και το μόνο που θα υπάρχει θα είναι ορισμένες οικογένειες ή κάποιες φυλές.

Απο το βιβλίo : ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, ΧΡΕΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ - ΣΕΛΝΤΟΝ ΕΜΡΑΪ

                                           Faith and Race